FanFic.nl

Poppenhuis

Proloog

De zoete geur van marihuana hing in de lucht, het gevoel van vrijheid overheerste deze zwoele zomeravond. Het geluid van harde muziek en hard gelach vulde de omgeving. Op een groot grasveld stond een mega party tent die werd gevuld door meer dan vijftig mensen. De grond was bezaaid met kapot geslagen bierflesjes, sigarettenpeuken en bekertjes.
“Jongens, Jongens!”� schreeuwde een lange jongen met bruin haar.
De muziek werd wat zachter gezet.
“Ik wil toosten.”� Zei hij dronken. Hij hief zijn blikje veel te goedkoop bier en glimlachte breed.
“Op dat we allemaal geslaagd zijn en dat we nooit. NOOIT, meer terug gaan naar onze middelbare school.”� Schreeuwde hij.
Er klonk luid gejuich in de tent, en de jongen bracht zijn blikje bier naar zijn mond en dronk hem in een teug leeg. Hij kon niet wachten om uit huis te gaan en al zijn grenzen te verleggen. Hij hapte naar lucht en bedacht zich toen wat.
“Wacht, wacht!”� zei hij nog steeds met een grote glimlach op zijn gezicht. Hij taste in het duister en trok een wat kleinere jongen naar zich toe. De jongen had zwart haar en keek wat onnozel. Hij was breed gespierd en zag eruit als een typische football speler.
“We zijn niet allemaal geslaagd, Ronny moet dit jaar nog overdoen!”� Hij schaterde van het lachen.
“Hou je kop, Drake.”� Ronny gaf zijn beste vriend een stoot in zijn schouder. De muziek werd opnieuw weer hard gezet en Drake gooide zijn blikje op de grond om vervolgens te schreeuwen als een overwinnaar. Ronny greep naar de sterke drank en nam een teug.
“Je gaat straks nog kotsen kerel.”� Lachte Drake.
“Aah fack it, echt niet.”� Ronny nam nog een teug en voelde de alcohol door zijn aderen stromen.
“Hey Drake!”� Cassey, een blond meisje zwaaide naar Drake.
“Cass!”� Drake scande het meisje van beneden naar boven. Hij floot.
“Gefeliciteerd!”� Cassey vloog Drake om zijn nek.
“Dankje, dankje. Je ziet er goed uit. “ Drake aaide verleidelijk door het haar van Cassey.
“Gefeliciteerd!”� schreeuwde Dakota boven de luide muziek uit. Dakota had lang bruin haar en was zeker niet lelijk.
“Dankje!”� schreeuwde Drake. “Bier dames?”� vroeg hij en hij greep twee biertjes uit een pak en hij overhandigde ze aan de twee beste vriendinnen.
“Waar ga je eigenlijk studeren?”� schreeuwde Cassey.
“Hier dicht in de buurt, ben wel elke maand thuis. Dus je hoeft me niet heel erg te missen.”� Drake glimlachte breed, hij voelde zich een held. Hij had een lekkere chick, zijn diploma en bier.
Hij greep de hand van Cassey vast. “Kom.”� Zei hij. Hij sleurde Cassey mee de tent uit en Dakota bleef een beetje verslagen staan. Ze sloeg haar biertje achterover en danste in haar eentje verder.
Vijf meter verderop begon het bos en Drake duwde Cassey tegen een boom en kuste haar op haar mond.
Cassey kon de adrenaline door de haar lichaam voelden stromen. Eindelijk kreeg ze die lang gekoesterde kus van Drake. Ze sloeg langzaam haar armen om hem heen. Uit het niets viel er iets op hun. Cassey keek geschrokken op en gilde de longen uit haar lijf. Een levenloos lichaam lag bedekt door bloed op de grond. De ogen van de vrouw staarden naar de hemel.
“FUCK!”� Schold Drake hard en hij keek geschrokken naar het lijk. “JONGENS! IEMAND BEL 112!”� Schreeuwde hij.
Cassey stond aan de grond genageld en ze kon haar blik niet van het lijk afhalen. Plotseling greep iets haar aan, een stekende pijn schoot door haar schouder heen en Drake werd op de grond geslagen. Cassey gilde harder en Drake schreeuwde ook. Cassey kon een sterke greep in haarl inkerarm voelen. Opnieuw een beet in haar schouder. Cassey gilde opnieuw. Er klonk rumoer bij de partytent en mensen liepen in de richting van Cassey en Drake. Het monster schrok blijkbaar en vluchtte een stuk het bos in. Cassey werd mee gesleurd over de grond. Onder haar handen kon ze het koude natte mos voelen. Vol van angst en ongeloof probeerde ze te gillen, maar het was alsof haar stembanden waren verwijderd. Het monster beet opnieuw en opnieuw.
“Waar is Cassey?”� kon Cassey een vage stem horen zeggen, die ze herkende als die van Dakota.
“Het bos.”� Zei een onbekende stem geschrokken.
Cassey gilde en gilde. Het monster schrok en gooide haar op de grond en verdween zelf als sneeuw voor de zon. Bevend en snikkend bleef Cassey op de grond zitten. Trillend bracht ze haar hand naar haar schouder, volledig nat en warm. Heel langzaam keek ze naar haar hand, de maneschijn gaf net genoeg licht om de kleuren te kunnen onderscheiden. Haar hand zat onder het bloed, opnieuw gilde Cassey het uit.

Reacties: