FanFic.nl

A freak of nature [afgewerkt]

10.

Ik ging nu naar dat steegje. Mercy stond er al. Ze droeg nu andere kleren en haar witte haren met roze stukjes zaten bij elkaar. Haar witte huid kwam mooi uit. “Wat leuk dat je kwam,”� zei ze. Ik glimlachte. “Ik wilde zeer graag hoor,”� zei ik. “Goed, kom,”� zei ze. Ik liep achter haar aan. “Gaan we naar je thuis?”� vroeg ik. “Ja,”� zei ze. We liepen via haar tuin naar binnen. Het begon weer te regenen. Typisch november weer. “Doe je wel je schoenen uit, mijn moeder wilt dat het zuiver blijft. Mercy woonde in een kei grootte villa. “Je bent rijk ofzo?”� vroeg ik. “Wel, ja,”� zei ze. Ik keek mijn ogen uit. Er hingen grote schilderijen aan de muur en er stonden veel beelden. Alles zag er zo dood uit hier. Alsof er nooit geleefd werd. “Kom, we gaan naar mijn kamer,”� zei Mercy. We liepen door de grote hal. “Een lift?”� vroeg ik verbaasd. “Jah, dat gaat stukke sneller dan de trap,”� zei Mercy. Ik krabde op mijn achterhoofd. We waren inderdaad snel boven. “Waar is je kamer?”� vroeg ik. “Laatste kamer rechts,”� zei Mercy. Ik volgde haar. Haar kamer was echt gigantisch. “Wow,”� bracht ik uit. Er was echt veel kleur hier. Vooral roze en blauw. Mercy had een kast en er bovenop stonden allemaal knuffels van Hello Kitty. Echt in alle soorten en maten. Mercy had een make-up tafel. Ik ging er even aan zitten en bekeek al haar make-up. “Zo veel,”� zei ik. “Jah,”� gniffelde Mercy. “Je kamer is echt prachtig,”� zei ik. “Dankje,”� zei ze. “Is dat een inloop kast?”� vroeg ik nieuwsgierig. “Ja, neem maar een kijkje als je wilt,”� lachte Mercy. Ik opende deur. “Later wil ik ook zo iets,”� zei ik en liep erin rond.

We zaten nu in de mega grote woonkamer. “Wil je wat drinken?”� vroeg Mercy. “Euhm, ja, cola is goed,”� zei ik. “Oké, komt eraan,”� zei Mercy. Ze duwde op een belletje. Nog geen vijf seconden later stond er een vrouw langs ons. “U heeft gebeld,”� zei ze. “Twee cola’s asjeblieft, en neem zelf ook wat wil je,”� zei Mercy. “Maar mevrouw dat mag ik toch niet,”� zei de vrouw. “Ik zeg dat het mag,”� zei Mercy. “Oké,”� zei de vrouw en ze ging weg. Mercy zuchtte. “Het is vervelend om rijke ouders te hebben hoor,”� zei Mercy. “Maar je hebt alles wat je wilt,”� zei ik. “Ja, dat misschien wel, maar mijn ouders zijn nooit thuis, ik denk dat jij jou ouders iedere dag ziet,”� zei Mercy. “Ja, ze zijn altijd thuis,”� zei ik. “Mijn ouders dus niet.”� De dienstvrouw kwam terug met 2 cola’s. “Alstublieft,”� zei ze en ze overhandigde onze cola’s. Ik nam een slok. “Weetje, ik vind het nogal vreemd dat je tegen me spreekt, ik ben dat niet echt gewoon,”� zei ik verlegen. Mercy glimlachte. “Ik mag jou wel,”� zei ze en nam ook een slok. Ik gniffelde. “Thuis moet niemand me, enkel mijn kleine halfzusje, maar dat kan ook nog veranderen,”� zei ik. “Hoeveel broers en zussen heb je eigenlijk?”� vroeg Mercy nieuwsgierig. “Twee stiefzussen, één stiefbroer, twee halfzusjes en één tweelingbroer.”� zei ik. “Dat is veel,”� zei Mercy. Ik glimlachte. “Het is niet leuk hoor,”� zei ik. “Alle rust moet weg zijn dan,”� zei Mercy. “Klopt, maar ik ben laatst verhuisd naar de zolder, dus heb ik nu veel plek voor mezelf.”� zei ik. “Dat las ik in je blog,”� gniffelde Mercy. Ik krabde op mijn achterhoofd. “Zullen we even naar buiten gaan? Ik heb trek in een sigaret,”� mompelde ik. “Ja, is oké, ik heb eigenlijk ook wel trek,”� gniffelde Mercy. “Je rookt ook?”� vroeg ik. “Ja, experimenteren hè,”� gniffelde ze. Ik lachte. We gingen via een aantal gangen naar de achterdeur. De tuin was zeker zo groot als het huis. Er stond een zwembad, een jacuzzi en een mega barbecue en nog veel meer. Ik stak een sigaret op. Mercy deed hetzelfde. Mijn mobiel ging af. Ik nam op. “Hallo,”� zei ik… “Ik maak een ommetje mam,”� … “Ik kom zo weer naar huis hoor,”� … “Ja, ik draag warme kleren,”� … “Je hoeft je echt geen zorgen te maken om me, ik ben oké,”� … “Ik hou ook van jou,”� Ik hing op. “Mijn moeder wilde weten waar ik was,”� gniffelde ik. Mercy lachte. “Was mijn moeder ook maar zo bezorgd om me,”� zei ze. “Ik weet zeker dat ze dat wel is,”� zei ik. Mercy beet op haar lip. “Als jij het zegt,”� zei ze. “En heb jij nog broers of zussen?”� vroeg ik. “Ik had een tweelingzus maar zij stierf toen we acht waren,”� zei Mercy. “Ow sorry, ik had er niet over moeten beginnen,”� zei ik toen ik zag dat ze tranen in haar ogen had. “Nee, is niet erg, je kan dat toch niet weten,”� zei Mercy. Ik zette mijn muts goed. “Je hebt geluk dat je nog een tweelingbroer hebt, dat hij nog leeft, bedoel ik dan,”� zei Mercy. Nu schaamde ik me. Ik praatte amper nog tegen Tom, laat staan met hem omgaan. “Ik ga niet meer met hem om,”� mompelde ik. Mercy schrok. “Waarom niet?”� wilde ze weten. “Dat is een héél lang verhaal,”� zei ik. “Je moet het niet vertellen,”� zei Mercy.

“Euhm, ik moet nu wel naar huis,”� zei ik. “Spreek ik je nog op msn?”� vroeg Mercy. “Vast wel, tenzij er wat tussen komt,”� zei ik. “Oké, cool,”� zei ze. Ze liet me buiten. “Weet je de weg nog?”� vroeg ze. “Ja, ik vind het wel,”� zei ik. “Oké, doei Bill!”� riep Mercy me na. Ik zwaaide nog even en liep met een gelukzalige glimlach richting huis. Ik wist wel dat liefde op het eerste gezicht bestond. Ik moest lachen om mijn eigen gedachten. Ik was bijna thuis en dan begon het weer te regenen. Ik haat dit somber weer. “Aah daar ben je weer,”� zei mam toen ik in de keuken kwam. “Ja,”� zei ik. “Waar zat je zo lang?”� vroeg ze. “Gewoon, ergens en nergens,”� zei ik en nam een stuk appel uit mam haar kom. Ze maakte fruitsla. Ik ging nu weer naar mijn kamer en liet me op bed vallen. Ik glimlachte dromerig. Ik sloot mijn ogen en meteen kwam Mercy voor me. Ze glimlachte naar me. Al snel sliep ik en droomde ik verder.

Reacties: