FanFic.nl

Het jaar van hoop [4-shot]

Herfst

Herfst de; m -en derde jaargetijde, nl. van 23 september tot 21 december; najaar

Zaterdag 9 oktober 2009 - 00u45 - Blue Moon

De muziek laat mijn trommelvliezen trillen en mijn maag stampen. Met Georg naast mij leun ik tegen de balustrade van de Vipruimte aan en speur de dansvloer af. De glazen van mijn zonnebril houden de felle lichten tegen en zorgen ervoor dat niemand weet naar waar ik precies kijk. Net wat ik nodig heb. Gustav voegt zich terug bij ons en duwt een pint in mijn handen. Voorzichtig laat ik de gouden vloeistof in mijn keel glijden en geniet van de nasmaak. Net voor de bar staat een groepje meisjes naar het balkon te kijken waar we staan. Duidelijk afspraakjes aan het maken wie het eerst naar hier zal durven komen. Ze staan me z’n drieën naast elkaar, eentje met haar rug naar ons toe. Waarschijnlijk niet eens geïnteresseerd in iemand van ons, misschien zelfs teleurgesteld dat Bill er niet bij is.

Weet je wat het voordeel is van een Vipruimte die hoger ligt dan de dansvloer? Decolletés. Inderdaad. Kun je je voorstellen dat je hier staat met een uitstekend zicht? Dat is trouwens hoe Georg zijn scharrels zoekt. Op inkijk. Hij stampt tegen mijn arm en wijst onopvallend naar het blondje dat achter de bar staat. Haar geverfde haar ligt in pijpenkrullen op haar ontblote schouders. Één van haar spaghettibandjes hangt halverwege haar bovenarm en van hieruit gezien draagt ze een kort jeansshortje. Haar bh is duidelijk te zien onder de dunne stof en steekt bovendien een beetje boven de rand van haar topje uit. Ze geeft haar bestelling af en schenkt hem een stralende glimlach erbij. Ik kijk opzij naar Georg en knik, zij is duidelijk op zoek naar wat gezelschap. Hij grijnst, drinkt in één teug zijn glas leeg en vertrekt naar de bar.
Het groepje meisjes staat nog steeds op dezelfde plaats, maar hebben duidelijk gemerkt dat Georg naar beneden is gegaan. Opgewonden begint er eentje in haar handen te klappen en lichtjes op en neer te springen. Net op het moment dat Georg hen passeert en iedereen hem zit aan te staren draait ze haar om en kijkt mijn richting uit. Met mijn rechterhand haal ik de zonnebril van mijn gezicht en kijk recht in haar ogen. Haar lippiercing schittert door de groene lichten die door de ruimte flitsen terwijl ze zacht op haar lip bijt en dan glimlacht. Geen glimlach die me uitnodigt, maar eentje uit vriendelijkheid. Zó niet waar ik naar opzoek ben. Ik grijns terug, wel eentje die haar uitnodigt en ze lijkt hem te snappen.
Grijze lage sneakers, een losse, donkere jeans, grijze riem en een wit shirt dat duidelijk haar vormen laat zien zonder te overdrijven. Helemaal niet wat ik normaal mee naar huis neem. Aan haar polsen hangen bandjes van verschillende festivals die te goed zijn voor onze band en enkele leren riempjes.
Beschuldigend zit Gustav me aan te kijken. Onschuldig haal ik mijn schouders op en grijns. Ik heb Bill belooft om me beter te beginnen gedragen en, net zoals hij, gewoon te daten. Stel je dat eens voor, Bill die mij raadt geeft over meisjes. Nou ja, ik kan niet ontkennen dat hij diegene is die vanavond een date heeft en niet ik. Nee, ik ben opzoek naar iemand die vanavond mijn gezelschap duld. Georg lijkt prijs te hebben en als ik me goed herinner vertrekt Gustav binnen enkele minuten terug naar huis. Die gast en zijn fiets, kunnen elkaar geen ochtend missen.

Blondie en Hobbit lijken plezier te hebben terwijl ik nog steeds in mijn eentje sta te zoeken. Plots herken ik een gezicht in de menigte, ze komt me vaag bekend voor en ik moet je niet uitleggen hoe ik haar ken.
‘Lesbisch.’
‘Wat?’ ik kijk geschrokken opzij naar de zachte stem in mijn oor en bevindt me plots op enkele centimeters van het meisje dat eerder naar me keek. Haar vriendinnen staan beneden met open mond af te wachten, duidelijk onder de indruk van haar acties. Nu pas valt me op dat haar uitstraling anders doet vermoeden dan de kleren die ze aanheeft. Dat maakt haar nog interessanter. Haar bruine, golvende lokken liggen warrig om haar schouders tot halverwege haar rug. Bruine ogen met een groene tint, omlijnt met een dunne lijn zwarte eyeliner. Ietwat dunnere lippen met een lichte gloss op en een piercing aan de rechterkant. Haar borsten worden duidelijk afgetekend onder de dunne stof en het is moeilijk om terug naar haar gezicht te kijken. Haar ogen vinden de mijne en ze buigt zich weer naar me toe.
‘Dat ze lesbisch is. Dat meisje waar je naar keek. Niet dat het mijn zaken zijn maar misschien is ze dan iets meer voor die broer van jou.’ ik grijns, zonder eigenlijk te beseffen dat ze mijn tweelingbroer net een meisje heeft genoemd en kijk terug in haar ogen.
‘Ik denk niet dat jij hier mag zijn.’
‘Weddenschap.’ ze nipt van een feloranje cocktail en wijst over haar schouder naar haar vriendinnen die ondertussen bijna moeten sterven van spanning.
‘En wat houdt die dan in?’ ik ga niet lopen smeken om me mee naar huis te nemen.
‘Dat ga ik je niet zeggen.’ ze buigt zich opnieuw naar me toe, laat haar lippen mijn oor raken. ‘Anders telt het niet meer.’ ze laat zich terug tegen de leuning zeggen en kijkt me afwachtend aan.
Ik zucht en kan het niet laten om te grijnzen. Het breken van de belofte aan Bill, check. Mooi meisje, check. Haar dronken voeren, ik ben goed op weg.
Een beetje onhandig steek ik mijn hand naar haar uit en daag haar een beetje uit door mijn naam in haar oor te fluisteren. Ze kijkt naar mijn hand, laat haar ogen naar mijn gezicht glijden en maakt geen aanstalten om mijn hand aan te nemen. Plots gaat ze op haar tenen staan, ‘Proficiat. Ik ben ergens wel blij dat je nog niet te dronken bent om je eigen naam nog te weten.’ haar neus raakt mijn wang en haar lippen zitten lang niet meer aan mijn oor. Maar blijkbaar is ze niet van plan om het zo makkelijk te maken. Over de rand van haar glas staart me met pretoogjes aan en wacht mijn reactie af.
‘Je speelt met mijn voeten.’ krijg ik er uiteindelijk nog uit.
‘Moet ook eens gebeuren.’ Ze haalt haar schouders onschuldig op en schud haar glas wat heen en weer om me duidelijk te maken dat het leeg is.

‘Hier naar rechts.’
Iets te laat reageer ik op wat ze zegt en ze neemt mijn hand om me bruusk mee te trekken om de hoek van de straat. ‘Maar goed dat je niet met de wagen bent.’ lacht ze luidop.
Een lach verlaat ongewild mijn mond. Ik ben zat, en nog geen beetje. Duidelijk kon zij beter tegen die cocktails dan ik. ‘Ik ben best in staat om te rijden.’
‘Pas dan maar op dat je niet tegen die paal loopt.’
Ze lacht opnieuw als ik net op tijd wat dichter tegen haar aan ga lopen. ‘Lach maar.’ mompel ik erachter aan, hopend dat ze niet te snel merkt dat ze mijn hand nog vasthoudt. Er valt een stilte tussen ons tweeën die net op het juiste moment komt. Ik weet niet of ze het eigenlijk wel gemerkt heeft dat ik al de hele avond naar haar zit te staren, maar als ze nu niet doorheeft zal ik het haar op een andere manier duidelijk moeten maken.
‘Tom.’
‘Hmm?’
Ze kijkt opzij naar mijn gezicht en knijpt plots met haar nagels in mijn handpalm. Een zacht pijnkreetje kan ik niet tegenhouden terwijl ik mijn hand wegtrek. ‘Je staart.’ zegt ze beschuldigend.
‘Weet je wel hoeveel deze handen waard zijn?’ vraag ik haar terwijl ik ze terug naar haar uitsteek. Drie halve maantjes van haar nagels sieren mijn rechterhandpalm.
‘Auw, heeft Tommie een boeboe?’
Ik geef haar een duw terwijl ze me verder uitlacht. Ze komt terug naast me lopen, nog steeds luidop lachend, en neemt mijn hand weer vast. ‘Hoeveel dan?’ nieuwsgierig kijkt ze me aan terwijl ze me opnieuw een andere straat in trekt.
Ik haal mijn schouder op, ‘Weet ik veel.’ grijns ik.
Ze komt abrupt tot stilstand en blijft voor een laag, bruin hek staan. Achter enkele bomen die reeds hun bladeren binnen te verliezen doemt een bescheiden, alleenstaand huisje op. Een klein voortuintje, met naast de garage enkele damesfietsen.
‘Dus…’ ik draai me weer naar haar om, haar hand stevig vasthoudend. ‘We zijn er.’
Ze maakt een bevestigend geluidje en kijkt nieuwsgierig in mijn ogen.
Zou ik, of zou ik niet? Het zou belachelijk zijn om nu gewoon slaapwel te zeggen en naar huis te gaan, maar wat denkt ze dan wel niet van mij?
De alcohol is op slag uit mijn bloedstroom verdwenen als ze zacht op haar lip bijt en naar mijn lippen kijkt. Mijn vrije linkerhand leg ik op haar wang terwijl ik me voorzichtig naar haar toebuig. Als mijn lippen die van haar raken streelt haar duim mijn pols terwijl ze haar andere hand op mijn borstkas plaatst. Ik open mijn lippen als haar tong mijn onderlip raakt en verken voorzichtig haar mond. Als ik aanstalten maakt om mijn hand in haar haren te schuiven duwt ze zich verlegen een beetje van me af. Ze bijt opnieuw op haar onderlip, staart nog even in mijn ogen en fluistert dan ‘Slaapwel Tom.’ Nog een lichte kus op mijn lippen en ze draait zich om zodat ze de poort kan opendoen.
‘Slaapwel.’
Als ze de poort terug sluit, hou ik haar even tegen en kus nog snel haar lippen.

Ik heb haar misschien niet meegekregen naar huis, maar op dit moment ben ik meer dan tevreden met mezelf.
Net wanneer ik de sleutel in het slot steek besef ik dat ik nog steeds haar naam niet weet.

Reacties: