Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Unexpected Friendship » 3. New neighbours
Unexpected Friendship
3. New neighbours
Leona's P.O.V.
Het geluid van de deurbel verbrak de stilte die in het huis hing en ik stond vermoeid op om de deur open te maken. Ik was verschrikkelijk moe door de verhuizing. Tot voor kort hadden mijn ouders, broertjes en ik midden in een dreuzelstad gewoond, maar nu hadden mijn ouders besloten te verhuizen naar een dorpje, waar volgens mijn ouders nog twee andere tovenaarsfamilies woonden. Ik trok de deur, zonder enig enthousiasme, open en keek recht in het gezicht van een roodharige vrouw.
"Hallo, ik ben Molly Wemel. En dit hier is mijn dochter, Ginny." Nu pas viel het kleine roodharige meisje me op. Ik gaf mevrouw Wemel glimlachend een hand.
"Ik ben Leona. Aangenaam kennis met u te maken." Het meisje verstopte zich een beetje achter haar moeder. Ik grinnikte. "Hallo Ginny. Wat zie je er leuk uit." Zei ik met een knipoog. Ginny keek me verwonderd aan en zette een stapje opzij, zodat ze niet meer achter haar moeder stond. Een klein lachje verspreidde zich over haar lippen.
"Dank je." Zei ze zachtjes. Achter Ginny en mevrouw Wemel zag ik ineens een uil omlaag duiken.
"Kijk uit!" Zei ik snel, terwijl ik mijn arm omhoog hield. De uil landde gracieus op mijn arm, en ik maakte snel de brief los van haar poot. Mevrouw Wemel, keek nieuwsgierig naar de verzegelde envelop.
"Ga je naar Zweinstein?" Ik keek haar verwonderd aan en knikte.
"Ja. Ik heb er echt enorm veel zin in." Mevrouw Wemel lachte.
"Mijn jongste zoon gaat volgend jaar voor het eerst. O, ik was bijna vergeten waarvoor ik hier kwam. Ik wou jou en je familie uitnodigen om vanavond bij ons te komen eten. Loena en Xenofilus komen ook."
"Xenofilus? Als in Xenofilus Leeflang? Van de Kibbelaar?" Mevrouw Wemel knikte. "Ik wist niet dat die hier ook woonde. Hoe dan ook, ik ben bang dat mijn ouders en broertjes er vanavond niet zullen zijn."
"Dus je bent hier helemaal alleen? Arme schat. Kom ga gezellig met ons mee." Ik dacht even na. Ik vond het verschrikkelijk om alleen thuis te zitten, maar ik vond het ook doodeng om met mevrouw Wemel en Ginny mee te gaan. Niet omdat ik ze niet vertrouwde. Nee, in tegendeel zelfs. Maar ik vond het eng om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik keek achterom, het lege huis in, en maakte mijn besluit.
"Even de sleutel pakken." Ik liep naar het haakje, wat verderop in de gang hing, en haalde de sleutelbos er af, waarna ik terug naar de deur liep. Ik legde de brief van Zweinstein op een plankje naast de deur en liep met mevrouw Wemel en Ginny mee naar het huis wat een eindje verderop lag.
Ik keek verwonderd naar de grote klok, die in de woonkamer van de Wemels stond. Ginny stond naast me en wees naar de foto's. Bij elke foto vertelde ze wie het was.
"Wie zijn dat?" Vroeg ik terwijl ik naar twee van de wijzers wees.
"Dat zijn-" Begon Ginny, maar ze werd onderbroken.
"Fred en-"
"George."
"Aangenaam-"
"kennis met je te-"
"maken." Ik draaide me verrast om en keek naar de één-eiige tweeling, die voor mijn neus stond.
"Eh.. Hoi. Ik ben Leona." Mevrouw Wemel kwam binnen en keek naar de tweeling.
"Was het leuk bij Mateusz?" De tweeling grinnikte en knikte tegelijk, waarna ze vroegen:
"Zullen we je een rondleiding door het huis geven?" Ik wist niet wat het was, maar iets dwong me ja te zeggen. Ik had het vermoeden dat ik wel eens hele goede vrienden met de tweeling zou kunnen worden. De tweeling liet me elke kamer van het huis zien, waarbij ze hun kamer tot het laatste bewaarden. Toen we uiteindelijk naar hun kamer toe liepen, moest ik geheimhouding zweren. Nadat ik dat gedaan had, openden ze de deur en ik keek mijn ogen uit. Het was een bende, dat moet ik eerlijk toegeven, maar mijn aandacht werd niet getrokken door de troep. Het was de grote hoeveelheid tover-fopspullen die overal lag. De tweeling grinnikte bij het zien van mijn verbaasde uitdrukking. Ik wilde net wat zeggen, toen de magisch versterkte stem van mevrouw Wemel door het huis klonk.
"We kunnen eten!" Ik volgde de tweeling naar beneden, waar ik Xenofilus en Loena Leeflang ontmoette. Zonder dat ik er zelf ook maar iets over te zeggen had, greep de tweeling me bij mijn armen en zette me tussen hen in aan tafel.
Na een verrukkelijke maaltijd werd het voor mij tijd om naar huis te gaan. Ik werd naar huis gebracht door Percy, Fred, George, Ron en Ginny. Blijkbaar had ik een goede indruk gemaakt, en wilde Ron, die een jaar jonger dan mijn was, meer over me weten. Dat leverde hem een paar pesterijtjes op van de tweeling, die hem plaagde met zijn belangstelling voor mij. Na een korte wandeling liep ik het huis binnen waar ik meteen de envelop van het plankje pakte en de woonkamer in liep, waar mijn ouders op me zaten te wachten.
"Was het leuk bij de familie Wemel?" Ik knikte, opende de envelop en begon de brief te lezen.
ZWEINSTEINS HOGESCHOOL VOOR
HEKSERIJ & HOCUS-POCUS
Hoofd: Albus Perkamentus
(Commandeur in de orde van Merlijn, Int. Tovergrootmeester, Heksenleider 1e Klas, Opperste Hotemetoot van de Wereldbond van Toverlieden)
Geachte juffrouw Stokbroeks,
Het doet me genoegen u te kunnen mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden.
Het schooljaar begint op 1 september.
Gelieve vóór 31 juli per uil te reageren.
Hoogachtend,
Minerva Anderling,
Assistent-Schoolhoofd
Ik liep vrolijk naar boven en legde de brief op mijn nachtkastje, waarna ik me klaar maakte voor de nacht. Ik kon niet wachten tot ik mocht vertrekken met de Zweinsteinexpres.
Reacties:
Nou Matje ik ben benieuwd naar jouw hoofdstuk
hihi, laat me wat weten als je het hebt
dit klinkt veel belovend