FanFic.nl

Unexpected Friendship

2. Waiting for my moment

Monika's P.O.V.

De zomervakantie was al een maand bezig, Lili en ik liepen met een ijsje in de hand naar ons lievelings plekje. Het was een mooie open plek met veel gras, de zon scheen mooi door de bomen, natuurlijk was er veel gras gedroogd door de zon. We hadden geen zin om naar het groene gras te gaan, dus we gingen naar het droge gedeelte. Lili was een dreuzel ze wist niet dat ik een heks was. Ik wist het zelf ook niet zeker meer, omdat Rachel, een vriendin van me, een maand geleden al een brief had gekregen van Zweinstein. Gelukkig zag Lili niet dat ik gestrest was. We lagen allebei te zonnen. Lili was iets aan het vertellen, maar ik was er niet bij met mijn hoofd. Ik was me aan het bedenken waarom ik geen heks kon zijn, was ik geadopteert? Of was het omdat ik verwisseld ben in het ziekenhuis. Mijn gedachten konden zo uren door blijven gaan totdat…

Er kwam een groepje aanlopen met 3 meiden en 6 jongens. Dit waren geen lievertjes, Lili en ik hadden een hekel aan hen. "Zo zo, jullie hebben hier een mooi plekje" zei de leider van het groepje, hij ging verder. "Jammer dat deze plek niet meer van jullie is." "Wel waar." zei Lili. Hij begon weer, "Ook nog een grote mond tegen mij, hè." "Ga weg" zei ze weer. Nu was de leider woedend, hij begon iets in een andere taal te schreeuwen. Lili en ik keken elkaar aan en snapten er niks van. Opeens sprintten de 5 andere jongens naar ons toe. Ze pakten ons vast. Ik kon niet zien wat ze aan het doen waren. Later voelde ik het nog warmer worden. Ze hadden het droge gras in brand gestoken. Toen zag ik dat ze Lili er in wouden gooien, ik maakte me los en probeerde naar haar toe te rennen. Het lukte niet, want zelfs de meiden probeerden me vast te pakken. Ik was nu omringd door het groepje, ze kwamen steeds dichter bij. Ik was zo woedend dat het opeens begon te regenen. De regen doofde het vuur en ik zag ze allemaal naar achter deinzen. Net of ze werden weggeblazen. Opeens zag ik een stok uit de grond steken, het leek op een toverstok, die wat Mateusz ook heeft. Ik pakte hem op en richtte op het groepje, er kwam vuur uit. "ZO ZO!, waarom rennen jullie nou weg" riep ik. "Ik dacht dat jullie zo van vuur hielden." Het groepje was gevlucht, dus ik ging vlug naar Lili. Lili was flauwgevallen, maar kwam later bij. Natuurlijk had ik de brandsporen weggetoverd. Lili vroeg zich af waar ze was, maar ik verzon een smoes. Natuurlijk hou ik niet van LIEGEN, maar als het over 'Hekserij en Hocus-Pocus' ging hield ik mijn mond.

Ik kwam verward thuis en keek m'n ouders goed aan. Ik bedacht me de idiote dingen die ik had verzonnen. Hoe kon ik nou twijfelen aan mijn ouders? Ik ging op mijn bed liggen, en dacht na over wanneer ik de brief zou ontvangen. Maar het gekke was, dat de toverstok verdwenen was. Ik hoorde een auto stoppen, dus ik keek uit het raam. Het was mijn broer Mateusz, met een tweeling. Ik wist niet wie het waren, dus ik ging naar beneden. Beneden aangekomen, zag ik dat ze de hele tijd elkaar zaten te vervelen. "En nou houden jullie op!" riep een vrouw uit de auto. Ik nam aan dat het hun moeder was. Toen zag ik Mateusz aan komen lopen met een stapel boeken. Ik pakte er een paar om hem te helpen. "Nou, zo een zusje wil ik ook wel hebben, die mijn boeken draagt." zei een van de jongens. Ik was beledigd en zei kwaad: "Je ben jaloers, omdat niemand dat voor jou wil doen." "Ze heeft wel gelijk." zei de broer. "Ik ben Fred, deze knaap naast me is George." zei hij verder. "Ik ben Mo-" Ik werd afgeleid door iets wat voorbij vloog, het ging door mijn raam heen. Ik liet de jongens achter, ze volgden me met hun ogen. Want ik was al weggerend naar mijn kamer. "Waarom rende ze weg?" vroeg George bezorgd. "Ze heeft de brief gekregen, waar ze al heel lang op zit te wachten', zei Mateusz.
"Ooh, dus ze komt op Zweinstein?" vroeg Fred. "Ja, maar ik mocht het niet aan haar vertellen. Het is een verrassing van mijn ouders." "Jouw zusje is wel snel kwaad." zei George. "Nee, normaal niet. Ze was alleen gestresst, omdat ze nog geen brief had ontvangen." "Oh gelukkig, ik maakte alleen maar een grapje." Fred voegde zich ook in het gesprek "Dat is toch altijd zo." zei hij lachend. De jongens gingen verder met praten over wat ze hadden gedaan.

Ik liep vliegensvlug mijn kamer in. De brief lag op mijn grootste kussen. Ik pakte hem op. Het zag er heel formeel uit. Zo mooi dat ik het wilde inlijsten. Ik las de brief heel goed door.

ZWEINSTEINS HOGESCHOOL VOOR
HEKSERIJ & HOCUS-POCUS
Hoofd: Albus Perkamentus
(Commandeur in de orde van Merlijn, Int. Tovergrootmeester, Heksenleider 1e Klas, Opperste Hotemetoot van de Wereldbond van Toverlieden)

Geachte juffrouw Haex,
Het doet me genoegen u te kunnen mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden.
Het schooljaar begint op 1 september.
Gelieve vóór 31 juli per uil te reageren.
Hoogachtend,
Minerva Anderling,
Assistent-Schoolhoofd

"Yes, yes, yes ik heb de brief!" Ik denk dat zelfs de jongens me hebben gehoord, dacht ik lachend. "Wat zal Lili blij voor me zijn." … "O shit, ze mag niks weten." Treurend dacht ik verder, maar later belde ik Rachel op en ze was blij voor me. Nadat ik een lang gesprek met Rachel had gehad, klopte mijn ouders op mijn deur. "Mogen we binnenkomen?" "Natuurlijk mogen jullie binnenkomen." zei ik vrolijk. We hadden een fijn gesprek over hoe het zal zijn op Zweinstein. De volgende dag stuurden ze een uil terug naar de school.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.