FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

42. Burn

Lena's P.O.V.
Ik vloekte luid op de schroeistaartige kreeft die zojuist mijn hand had verbrand.
"Stom beest!" Ik trok mijn handschoen uit en keek naar mijn rechterhand, die rood begon te worden.
"Wat is er gebeurd?" Fred had me blijkbaar gehoord en was naar me toe gekomen. Ik wist niet waarom, maar ik was plots chagerijnig.
"Moet jij niet naar je eigen les?" Vroeg ik nors. Hij trok zich niks van mijn woorden aan en pakte voorzichtig mijn hand en bestudeerde die.
"Hagrid!" Riep hij. Hagrid kwam aangesneld met een tube, die verschrikkelijk klein leek in zijn grote handen. Fred nam de tube aan en kneep een dikke klodder doorzichtige gel in zijn hand, waarna hij me doordringend aan keek en zachtjes zei: "Dit kan even pijn doen." Nog steeds chagerijnig rolde ik met mijn ogen, waarschijnlijk was ik zo chagerijnig doordat mijn hand pijn deed. Ik liet een hoog gilletje ontsnappen toen de koude gel contact maakte met mijn verbrande huid. Het prikte behoorlijk en ik voelde dat Fred voorzichtig een verband om mijn hand wikkelde. Na een tijdje begon de pijn weg te trekken en werd ik stukken minder chagerijnig. Ik hoorde dat Hagrid een einde aan de les maakte en zei dat we allemaal naar het kasteel konden gaan voor de lunch.

Ik liep samen met Fred richting het kasteel, toen hij ineens stopte.
"Weet je wat? Ik heb een veel beter idee." Na die woorden trok hij me mee een andere richting uit. Na een minuut of vijf kwamen we uit bij het zwarte meer, waar we onder een grote eik gingen zitten. "Dobby?" Riep Fred. Ik schrok toen er een knal klonk en er een klein wezentje naast ons verscheen. Fred keek glimlachend naar het wezentje.
"U had Dobby geroepen meneer?" Fred knikte.
"Zou je zo vriendelijk willen zijn om iets te eten naar buiten te brengen voor ons." De huiself keek nu naar mij en zijn ogen, die normaal al zo groot als tennisballen waren, werden nog groter.
"U- u bent mevrouw Potter. Meneer Potters zus." De huiself pakte mijn hand en boog zo diep als hij maar kon.
"Zeg maar gewoon Lena." Zei ik met een knipoog. Dobby boog nog eens en verdween toen, om enkele minuten laten weer terug te komen met een aantal heerlijke dingen. "Dank je Dobby. Het ziet er heerlijk uit." Dobby verdween weer en Fred toverde een deken tevoorschijn, waar we op konden gaan zitten. We gingen beiden op de deken zitten, een stukje bij elkaar vandaan.
"Zeg, ben je bang voor me?" Vroeg hij met een grijns. Ik schudde mijn hoofd en binnen een paar seconden had ik de kleine afstand tussen ons overbrugd en hem omver geduwd, zodat ik boven hem kwam te hangen. Hij pakte me vast en draaide ons om, zodat hij boven mij kwam te hangen, waarna hij me snel kuste. Ik duwde hem vervolgens weer van me af, pakte een aarbei uit een schaaltje en stak die genietend in mijn mond.
"Hmm.. Heerlijk." Hij grinnikte en ging achter me zitten, waarna ik tegen hem aan ging hangen. Zo zaten we de hele lunch.
"Dus hoe vind je Zweinstein tot nu toe?" Vroeg Fred. Ik dacht na.
"Die twee uur toverdranken waren helemaal niet zo erg als ik dacht. Maar verzorging van fabeldieren is niet mijn favoriete vak. Hagrid kan best goed lesgeven, maar die beesten zijn echt niks voor mij." Fred grinnikte en pakte mijn verbonden hand vast, waarna hij er een kus op drukte. Na nog een tijdje zo gezeten te hebben stond hij op en trok me overeind.
"Kom we gaan naar de leerlingenkamer." Ik keek naar de plek waar we net gezeten hadden.
"En die troep dan?" Hij lachte.
"Maak je daar maar geen zorgen over, dat ruimen de huiselfen zo op." Ik schudde mijn hoofd en volgde hem richting de leerlingenkamer, waar ik al snel door Ron werd uitgenodigd voor een potje toverschaak.
"Is goed." Fred tikte me op mijn schouder.
"Eh.. Lena? Je weet niet waar je aan begint." Ik keek grinnikend om en schudde mijn hoofd, waarna ik tegenover Ron ging zitten.
"Laat de slachtpartij beginnen." Zei Ron zelfverzekerd.

Reacties: