Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Live Love Laugh » Hoofdstuk 2 Oefengevecht
Live Love Laugh
Hoofdstuk 2 Oefengevecht
Edward en ik rennen hand in hand door het bos. De wind laat mijn haren om mijn hoofd dansen en Edward lacht oogverblindend naar me. Het volgende moment laat ik zijn hand los en volg mijn instincten.
De poema heeft geen enkele kans tegen over mij. Zijn nagels aaien over mijn granieten huid als poging om te ontsnappen aan zijn ongelukkige noodlot.
Ik zet mijn tanden in zijn nek en voel het warme bloed door mijn keel naar beneden glijden. Ik zuig en kreun zacht. Ver weg hoor ik Edward zacht grinniken maar mijn concentratie ligt bij de poema. Zodra het dier leeg is duw ik het van me af en inspecteer mezelf.
‘Geen rode druppel te bekennen,’ bevestig ik. Edward knikt. ‘Het gaat steeds beter, Bells.’ Ik kijk hem lachend aan en duw een kus op zijn mond.
Ik trek mijn mond terug en kijk hem serieus aan. ‘Edward, wil je me leren?’ Zijn mond valt open van verbazing.
Grinnikend leg ik mijn wijsvinger onder zijn kin en duw zijn mond weer dicht. ‘Nou, wil je dat?’
‘Ik… waarom?’ stottert hij. Ik moest lachen om zijn geschrokken reactie.
‘Zo raar is het toch niet, Edward. Ik ken de basis nu al, maar vind het gewoon belangrijk om redelijk te kunnen aanvallen en verdedigen.’
Hij fronst zijn wenkbrauwen en vervolgens komt er een pijnlijke blik op zijn gezicht.
‘Bella, ik kí¡n jouw gewoon nog steeds niet als vijand zien. Ik kí¡n het niet.’ Ik loop naar hem toe en zet mijn onschuldigste gezicht op. Meestal werkt dit, ik hoop nu ook. Ik trek aan mijn elastische schild en probeer het helemaal ín mezelf te duwen. Stukje voor stukje kruipt het in me en op een gegeven moment is mijn schild weg. De laatste tijd gaat het veel sneller. Ik maak gebruik van deze kans en laat mijn gedachtes de vrije loop.
Toe nou Edward, smeek ik. Alsjeblieft. Ik hem veel liever dat jíj het me leert in plaats van Emmett of Jasper. Ik weet zeker dat jij me liever aanvalt dan dat je ziet hoe een van hun het doet.
Edwards gezicht blijft strak en uitdrukkingloos terwijl ik mijn gebeden vervolg.
Alsjeblieft, Edward. Ik zou me veel beter kunnen verdedigen en natuurlijk aanvallen. Ik kan meer doen dan alleen mijn familie beschermen in een gevecht, ik kan zélf vechten.
Nog steeds geen reactie. Dan maar mijn geheime wapen.
Nou ja, als jij het niet wilt doen… vraag ik het wel aan Jake. Hij zal er geen problemen mee hebben. Dat was de druppel.
‘Goed,’ zegt Edward terwijl zijn kaken strak gespannen zijn. ‘Ik doe het. Mí¡í¡r,’ voegt hij toe terwijl hij mijn grijnzende gezicht ziet. ‘Emmett of Jasper zijn er wel bij.’
Ik knik opgetogen. Het maakt niet uit wie er bij is, í¡ls hij me maar aanvalt. ‘Bella,’ sist Edward woedend.
Onmiddellijk laat ik mijn schild weer gaan en het vormt weer een dunne laag om mijn slanke lichaam heen.
Lachend kijk ik naar Edwards verbeten gezicht. ‘En nu zijn mijn gedachtes weer alleen van mij,’ zeg ik lachend terwijl ik Edward op de grond duw en boven op hem ga zitten.
Edward en ik komen het versierde huis binnen. Edward kijkt uiterst serieus en ik kan mijn grijns bijna niet onderdrukken.
‘Jasper, Emmett, kunnen we jullie even spreken?’ vraagt Edward terwijl zijn mimiek van zijn gezicht totaal niet veranderd.
Ze zijn beiden meteen op met een ongeruste uitdrukking op hun gezicht. ‘Niks aan de hand,’ stel ik hun gerust. Hun uitdrukking veranderd een beetje maar ook niet veel.
We lopen met zijn vieren richting de rivier een gaan daar uit automatisme op een steen zitten.
Nadat Edward het in korte zinnen heeft uitgelegd zijn hun emoties totaal verschillend.
Emmett kijkt verschrikkelijk opgewonden en zit bijna te stuiteren op zijn steen, terwijl Jasper redelijk zorgelijk kijkt.
‘Dus,’ vat Emmett het allemaal even samen. ‘Jasper en ik moeten toekijken hoe jij in elkaar gemept word door Bella.’ Hij geeft me even een vlugge knipoog.
‘Dat is wel de bedoeling, ja,’ knarsetand Edward.
‘Vet!’ roept Emmett.
‘Bella, ben je hier heel zeker van,’ vraagt Jasper voorzichtig. ‘De vorige lessen waren redelijk makkelijk maar nu kan het echt wel iets gevaarlijker worden.’
Ik knik ter bevestiging. ‘Ik ben op de hoogte van de gevaren, Jasper,’ zeg ik zakelijk terwijl ik zelfverzekerd probeer te klinken. ‘Maar het lijkt me gewoon verstandig om dit goed te leren.’
Jasper knikt bedenkelijk. ‘Je hebt wel een punt,’ geeft hij toe. ‘Ik wil jullie wel helpen.’ Ik glimlach naar Jasper.
‘Nou,’ zegt Emmett terwijl zijn steen onderhand bijna doorgekrakt is van het gestuiter. ‘Ik denk dat jullie mijn antwoord wel weten. Gaan we nu beginnen!’
Ik kijk smekend naar Edward. ‘Alsjeblieft,’ smeek ik.
‘Ja,’ valt Emmett me bij. ‘Toe?’
Edward zucht en kijkt me met een zuur gezicht aan. ‘Prima,’ antwoord hij nors. ‘Als jij dat wilt.’
Emmett sprint al juichend op en geeft een karatetrap op de steen. Met een ongelofelijk gekraak splijt hij door midden.
‘Kijk, Edward,’ zegt Emmett grijnzend. ‘Dat gebeurd dus ook al Bella met jouw klaar is.’
‘Nou níº je kop dicht, Emmett, of die steen is een voorbeeld van jouw hoofd,’ sist Edward.
De wind waait over het weilandje en ik sta zo stil als een standbeeld met mijn ogen dicht. Edward staat paar meter verderop recht tegen over me en Emmett en Jasper staan aan de zijlijn.
‘Goed. Concentreer je, Bella. Focus op zijn zijkanten en achterkant,’ begint Jasper.
‘Kijk uit voor zijn kaken,’ raad Emmett aan. ‘Daar wil je geen kennis mee maken.
‘Ook moet je opletten dat hij zijn armen niet op je heen kan slaan, zo kan hij je behoorlijk verwonden.’
‘Gebruik je kracht, Bella. Je bent nog altijd sterker dan hem. Maak daar gebruik van.’
ik knik na het horen van elke tip en sla alles op in mijn hersenen. Zijkant en achterkant. Uitkijken voor kaken. Uitkijken voor armen en kracht gebruiken.
‘Alles begrepen,’ mompel ik terwijl ik langzaam mijn ogen open.
‘Goed,’ Jasper zet een stap naar voren. ‘De een wint zodra die de nek te pakken heeft. Succes, en Bella, onthoud wat we gezegd hebben.’
Ik knik en kijk Edward recht in zijn ogen. Er ligt een pijnlijke trek over zijn prachtige gezicht. ‘Start,’ mompelt Jasper zacht.
Edwards pijnlijke trek verdwijnt en maakt plaats voor een strak hoofd. Er is geen emotie af te lezen. Verbaasd kijk ik naam mijn echtgenoot. Plotseling komt er een vijandige trek op zijn gezicht en springt hij me met een schreeuw op me af.
‘Ontwijken, Bella!’ hoor ik Jasper van de zijlijn schreeuwen. Behendig spring ik naar links en Edward vliegt langs me heen.
Ik draai me om en wil weer naar links springen, proberend om de aanvallen te ontwijken. Een zwarte schim springt op mij af en schampt mijn schouder.
Een stekende pijn schiet vanaf mijn schouder door mijn hele lichaam. Jasper en Emmett die niks gemerkt hebben blijven door gaan met het coachen.
‘Goed. Nu aanvallen,’ roept Emmett. ‘Vanaf de zijkant,’ vult Jasper aan. Ik duik om Edward heen en sla dit keer mijn armen om hem heen.
De pijn in mijn schouder is heftig maar ik probeer het te negeren. Edward krijgt door dat ik op zijn rug zit en probeert me af te schudden.
‘Naar zijn rug!’ schreeuwen Jasper en Emmett in koor. Ik klauw mijn nagels in zijn armen en klauter behendig naar zijn rug.
‘En, Stop!’ schreeuwt Jasper.
‘Dat was gewéldig Bella,’ roept Emmett enthousiast. Vaag klinken de woorden door. Ik was geweldig. De pijn overmeesterd mijn lichaam en ik voel dat ik mijn grip verlies.
‘Bella?’ Jaspers stem klinkt bezorgd. ‘Mijn schouder,’ kreun ik voordat ik Edwards los laat en met een dreun op de grond val.
Reacties:
Nieuw stukje bij mijn twilight fanfic live love laugh.