FanFic.nl

[Doujinshi] Zwarte Hemel

Nana

Nana

Na een tijdje liet Dorako me los.
“Vertrekken?”� Glimlachte hij. Ik knikte en keek nog een laatste keer of mijn haar goed lag, waarna ik de stop uit de lavabo trok. Ik droogde mijn handen af en volgde Dorako naar de deur.
De gang was kunstmatig verlicht en erg lang. Op het einde was een klein raampje waar het licht maar amper doordrong.
Ik moest lachen. Kuroi had weer het beste hotel uitgekozen.
Dorako keek me even raar aan, greep mijn hand en liep met me naar de trap die aan het andere uiteinde van de gang was.
We zaten ongeveer zo’n drie verdiepingen lager toen we de groep zagen staan in de hal van het hotel. De meesten stonden per twee al klaar met een paraplu in de aanslag. Kuroi en nog twee andere leerkrachten waaronder Maisa hadden beide nog een vier paraplu’s vast. Kuroi liep op ons af en gaf ons een groene paraplu met kikkeroren en een kikkergezichtje erop geplakt.
“Deze is voor jullie! Is hij niet schattig?”� Vroeg hij alsof we kleine kinderen waren. We moesten lachen.
“Heb je geen andere?”� Vroeg Dorako grijnzend.
“Nou, nou, deze past nog zo goed bij jullie!”� Antwoordde Kuroi teleurgesteld en hij gaf een zwarte paraplu met twee witte strepen die de paraplu volgden naar ons.
“Dankje.”� Antwoordde ik terwijl ik hem aanpakte.
“Wil je echt niet deze paraplu?”� Probeerde Kuroi nog eens en hij hield de groene kikkerparaplu glunderend voor zich uit. Ik zuchtte lachend en trok Dorako naar de groep.
“Ellen!”� Riep Dorien toen ze me zag en ik keek in de richting van het geluid. We zagen Dorien, Roos en Kazuo staan en liepen op hen af.
“Hey!”� Begroette ik hen en was blij om te zien dat ze er allemaal nog ongedeerd uitzagen. We babbelden wat over de koetjes en de kalfjes tot ik mijn nieuwsgierigheid niet meer in bedwang kon houden.
“Hoe zijn jullie hier gekomen?”� Vroeg ik hen. Ik wist dat Ankoku op een planeet van een ander universum lag, dus hoe konden ze van universum naar universum reizen?
“Dorien en ik waren in onze kamer een gezelschapspel aan het spelen tot we plots gegil hoorden.”� Vertelde Roos. “We keken uit het raam en zagen een bloedrode hemel. We liepen naar de deur om te zien wat er gebeurd was en zagen iedereen naar de trappen rennen. Verbijsterd volgden we hen en zagen in de hal een blanke beeldschone vrouw met bruin-rossig golvend haar. Ze had het onderlijf van een bruine slang met donkerdere vlekken en-”�
“Lamia…”� Onderbrak Dorako haar. Roos knikte en vervolgde haar verhaal.
“Ze had allemaal jongens van onze klas om haar heen en versperde de weg voor iedereen die naar buiten wou. Iedereen gilde terwijl de jongens haar gehypnotiseerd aanbeden. Toen ik Kazuo bij haar zag, liep ik naar hem toe. Hij sloeg me uit de weg en Lamia lachte duivels, waarna ze me wou vervloeken. Ze kreeg alleen een dolk in haar rug voor ze dat kon doen. Ze viel bewusteloos neer en iedereen rende naar buiten waar de wachters van Ankoku ons begeleidden naar de eetzaal. Ze brachten ons naar een verlaten steeg waarna we naar dit hotel gingen.”�
“Maar hoe kwamen jullie hier?”� Vroeg ik geïrriteerd en voor Roos kon antwoorden, riep Sora door de lobby dat we vertrokken. We liepen in rijen van twee naar buiten ik vroeg niet verder. Ik had het veel te druk met naar de stad te kijken. Alles wat me een jaar geleden niet opviel en oninteressant was, was nu net een prachtig kunstwerk. Ik voelde me een klein kind dat voor het eerst een pretpark bezocht.

Reacties:

witch zei op 17 mei 2010 - 21:54:

mooi verhaal, ga je snel verder en laat je het mij even weten als je een nieuw hoofdstuk hebt?