FanFic.nl

A twincest story?!

32

Tom
De afgelopen week was de ergste week van mijn leven.
Zonder te praten hebben Bill en ik regels gemaakt en ons eraan gehouden. Bill kreeg de bovenverdieping voor zich, ik kreeg de onderste verdieping. Gepraat hebben we amper. Het enige dat we zeiden was 'Goedemorgen' of 'slaapwel' of 'eten is er'. Verder denk ik niet dat we iets gezegd hebben, of in ieder geval toch niet tegen elkaar.
Mam bleef een weekje bij Gordon logeren, en aangezien geen van ons beide er ook maar aan dacht om te koken, ben ik elke dag, frieten, pizza of kebab gaan halen. We eten op zulke plaatsen toch altijd hetzelfde, dus moest ik niet vragen wat hij wilde.
Af en toe kwam Bill natuurlijk ook wel naar onder, en uiteraard sliep ik ook wel op mijn kamer, maar voor de rest zijn we amper in elkaars buurt geweest. Altijd zat ik onder in de woonkamer, en hij zat boven op zijn kamer. Hoewel, altijd, woensdagavond niet. Woensdagavond ben ik met Andreas en enkele vriendinnen iets gaan drinken, en toen heb ik ook iets beseft. Op een van Andreas' vriendinnen heb ik al jaren een oogje, en ze is ook al een one-nightstand geweest, maar toen ik haar zag, vond ik helemaal niets aan haar. Ze was een doodgewoon meisje, niet speciaal mooi, gewoon. En toen heb ik het beseft. Met of zonder film, ik ben verliefd op Bill. Ik hou van hem, en geen meisje kan op tegen het gevoel dat hij me geeft. Ik wil alleen Bill nog, alleen heb ik er geen idee van hoe ik het goed moet maken met hem.
Al de hele rit naar de studio is het muisstil. De radio heb ik met opzet niet aangzet, zo kan ik luiteren naar zijn ademhaling, zijn zenuwachtig getik op de venster en elk ander geluid dat hij maakt. Elke zucht, elke tik van zijn piercing tegen zijn tanden, elke keer als zijn armbanden elkaar raken, elk geluid wil en kan ik horen, en ik geniet ervan.
Ik schrik even wanneer hij naar voor buigt en zucht dan opgelucht als ik zie dat hij gewoon de radio aanzet. De laatste tonen van en of ander liedje sterven weg en bij het horen van de intro van het volgende nummer krijg ik meteen een brok in mijn keel.

Packing your bags like people in the movies do,
All severe, and not saying a word,
And I`m sitting down here just watching you,
And I`m thinking:
Where is all the love gone?
Where`s the love gone to?

Vanuit mijn ooghoek kijk ik naar Bill en ik zie dat hij op zijn lip bijt om niet te huilen. Gelijk met de inzet van het refrein richt ik mijn blik weer op de weg.

Don`t leave,
You got me hurting,
Don`t leave
You know it`s never been easy to love someone like me,
Oh, don`t leave.

De rest van het prachtige nummer van Faithless dringen niet echt meer tot me door aangezien ik te veel bezig ben met mij te concentreren op de weg zodat ik niet naar Bill kan kijken.

Enkele seconden na het slotakkoord zet ik de motor van de auto af wanneer we geparkeerd staan op de parking voor de studio. Geen van beide stappen we uit en er valt een stilte tussen ons. Ik staar naar zijn hand die op zijn knie ligt. Het is zo lang geleden dat ik hem nog vastgehad heb. Ik moet dit goed maken!! Ik open mijn mond, maar nog voor een geluid mijn keel kan verlaten horen we een geklop op het dak dat even later gevolgd wordt door het gezicht van Georg dat voor het open raam verschijnt.
"Ha, daar hebben we onze hoofdrolspelers van de film! Komop jongens, we zijn binnen allemaal aan het wachten op jullie!" Tegelijk zuchten Bill en ik. "Komaan jongens, doe eens wat enthousiast!" Bill stapt uit en ik volg zijn voorbeeld. Traag slenteren we naar de ingang tot Georg ons elk bij een schouder vastneemt en ons meetrek. Ik zucht wanneer we binnen zijn en hij ons eindelijk loslaat. Nu heeft hij letterlijk en figuurlijk tussen ons gestaan.

[reacties??]

Reacties: