FanFic.nl

Unexpected Friendship

5. The Intruder

Yvonne's P.O.V.

En nu stond ik hier dus op het station, met nog een paar Galjoenen in mijn broekzak van toen we op de Wegisweg waren geweest. Natuurlijk kon ik die hier niet uitgeven, want hier liepen nog allemaal 'normale' mensen rond. Ik liep naar het perron dat op het kaartje stond, het kaartje dat ik had gekregen van Lucius. Perron 9 3/4. Dat zou hier moeten zijn. Ik keek naar boven. Dat is perron 9, en dat is perron 10. Ik keek om me heen. Maar dat kan helemaal niet! Hier is geen perron 9 3/4! Misschien moet ik met mijn toverstaf zwaaien of zo...
Ik wilde net mijn toverstaf pakken totdat plotseling een heel raar geklede jongen mijn hand vast pakte. "Ben je helemaal gek geworden!?" Riep hij boos. Hij trok de toverstok uit mijn handen. "Die kan je toch niet zomaar tevoorschijn halen!? Wat denk je wel niet!? Wat als die dreuzels dat zien!?" Schreeuwde hij. "Ja hallo! Hoe moet ik nou weten hoe ik anders op dat stomme perron uitkom!? 9 3/4, Stelletje gekken! Ze hadden er ook wel even bij mogen zeggen waar dat ligt!" De blik van de jongen verzachtte. Hij leek al meteen een stuk aardiger. "O, dus dit is je eerste jaar? Dat veranderd de zaak. Wacht even, ik zal je helpen. Mijn zusje is hier ook voor het eerst." Een klein meisje kwam aangelopen, samen met nog een hele grote groep andere mensen. Wat opviel was dat ze allemaal rode haren hadden, behalve dat ene meisje. "Dit is Monika, en dat is de familie Wemel." Ze zeiden allemaal hallo en ik kniktte. "Ons buurmeisje rent hier ook nog ergens rond, maar die moest nog even naar de wc. Zal wel van de zenuwen komen denk ik." Hij grinnikte. "Meneer Wemel, wacht u anders even op Leona? Dan gaan wij vast naar het perron. Dan kunnen we vast een plaatsje vrijhouden. Meneer Wemel knikte. "Ok dan. Fred en George zullen wel als eerste gaan." Twee jongens die heel veel op mekaar leken pakten hun kar en ze renden met volle vaart naar de paal die tussen perron 9 en 10 instond. En toen, alsof ze er nooit waren geweest, verdwenen ze. "Zie je wel, het is helemaal niet zo moeilijk. Nu jij. Denk eraan: Maak je hoofd leeg, want anders kun je gaan twijfelen en dan kom je er niet doorheen." Ik had het zelf zien gebeuren dat het kon dus ik rende met volle vaart op de muur af. Op het laatste moment twijfelde ik maar ik kon niet meer remmen. Toen stond ik plotseling op het perron. Vlak na mij kwamen de anderen. De jongen, Monika, Fred, George, een andere grote jongen en ik liepen de trein in en we zochten een plekje uit. De trein zat al vrij vol maar we konden toch nog een lege coupé vinden. We gingen zitten. Het paste maar net. "Zo, en vertel nu maar eens wat over jezelf." Zei de jongen. "Hoe komt het dat je nog niets wist van perron 9 3/4?" "Nou, dat is weer een stomme opmerking Mateusz. Het is toch duidelijk dat haar ouders dreuzels zijn?" Zei de langste jongen. "Moet je weer zonodig slim doen Percy?" Zei Fred of George. "Sorry hoor, maar waar hebben jullie het over? Wat zijn nou weer dreuzels?" Vroeg ik. "Dreuzels zijn mensen die niet kunnen toveren." Legde Mateusz uit. "Maar goed, als je nog niets van Zweinstein weet moet ik je dat misschien maar even uitleggen. Zweinstein heeft 4 afdelingen. Griffoendor staat voor moed, Ravenklauw staat voor wijsheid, Huffelpuf staat voor trouw en Zwadderich staat voor sluwheid. Het lijkt me duidelijk dat jij niet het type bent voor Zwadderich." Ik keek hem raar aan. "Waarom niet?" Vroeg ik hem. Hij lachtte. "Nou, ten eerste lijk je me niet sluw, en ten tweede..." Hij leek naar de goede woorden te zoeken. "-Ben je een modderbloedje." Maakte Fred af. En net op dat moment ging de deur van de coupé open. "Leona!" Schreeuwde Monika. Toen keek ze rond. Er was geen plaats meer vrij voor haar. Ze keken met z'n allen naar mij, want ik was hier de "indringer". Deze personen konden elkaar al langer. Pech gehad, ik zat hier toch echt als eerste. "Oh, ik zie het al. Er is geen plaats meer." Zei Leona. Daarbij keek ze mij doordringend aan. Ze leek niet blij met me te zijn. Toen ze daar even had gestaan liep ze boos weg. "Volgens mij is ze niet blij." Zei Monika. Toen liep ze achter haar aan.

Reacties:

witch zei op 15 mei 2010 - 17:11:

leuk verhaal, laat je het weten als je verder gaat?