FanFic.nl

Start all over

Hoofdstuk 27, The truth

Wat ik dan maar in zijn oor fluister. Teleurgesteld kruipt hij overeind en trekt mij op zijn schoot. ‘’Was ze bijna vergeten.’’ Fluistert hij grinnikend in mijn oor. Ik glimlach even naar hem. Dan kijk ik in de richting van Kiro. Onze blikken kruisen even. In die enkele seconden voel ik me beschamend, betrapt, een vreemdganger. Voor de zoveelste keer. En nog steeds onterecht. Wat ik in Kiro’s ogen lees lijkt op iets van verlangen, heimwee, pijn.. Het zelfde wat hij vast in die van mij heeft kunnen lezen. Snel richt ik mijn aandacht maar weer op Strify. Maar ik besluit dat ik maar eens naar de WC moet. Als ik terug kom staat Strify met zijn rug naar mij toe. Hij staat vlak voor de bank. Ik sluip heel zachtjes naar hem toe en gebaar de rest dat ze hun mond moeten houden. Als ik een paar stappen van hem verwijderd ben, neem ik een aanloop en spring boven op hem. We vliegen samen op de bank, Strify draait ons razendsnel om en voor ik het weet ligt hij boven op me in plaats van ik op hem. ‘’Had je gedacht.’’ Grinnikt hij terwijl hij me sluw aankijkt. Hij drukt mijn armen aan weers zijde van mijn hoofd stevig tegen de bank. Zijn benen aan weerszijden van mijn benen geklemd. Ik kan geen kant meer op. ‘’Nou!.’’ Zeg ik met een pruillipje. We kijken elkaar minuten lang aan. Zonder iets te zeggen. Ik verdrink in zijn prachtige grijsblauwe ogen. Ze blijven me boeien, raken nooit verveeld. Betoverd door zijn blik. Die glimlach om zijn lippen doet me smelten. ‘’Ik houd van je.’’ Fluistert hij in mijn oor. De eerste seconde dringt het niet tot me door wat hij net heeft gezegd. Ik tover een schaapachtige glimlach tevoorschijn. Zij hij dat nou serieus net? Ik had nooit durven dromen dat ik dat uit zijn mond zou horen. Gewoon omdat ik hem niks vond voor zo iets klefs. Van binnen wordt ik warm. Ik ben zo blij om het te horen. Ik vergeet haast om het terug te zeggen. ‘’Had je niet gedacht he?’’ Grinnikt hij, alsof hij mijn gedachten gelezen heeft. ‘’Eerlijk gezegd niet, wel gehoopt natuurlijk!’’ Stamel ik een beetje dom. Hij kijkt me glimlachend aan.
Ik plof naast Shin op de bank, die heel geconcentreerd met zijn drumstokjes op zijn knieën aan het spelen is. Ik pluk een dop uit zijn oren en luister mee. Ik kijk geboeid hoe hij precies met de maat mee speelt, alsof hij het lied binnenstebuiten kent. Hij schenkt me een glimlach. Zo’n lekkere sullige glimlach. Ik hou van die lach. Als ik niet oppas, schiet ik er elke keer weer om in een deuk. We babbelen nog wat met z’n allen maar besluiten uit eindelijk dat het wel eens bed tijd is. Ik vertrek naar Yu’s slaapkamer waar we al onze zooi hebben gedumpt om me om te kleden. De rest doet het in de woonkamer. Daarna duiken we met z’n allen de badkamer in. Gelukkig hebben ze bij Yu een grote wasbak en een gigantische spiegel dus we kunnen er allemaal bij. Daar staan we dan, met z’n 6en tanden te poetsen. Wat er best wel lachwekkend uit ziet. Ik moet moeite doen om niet iedereen onder te proesten met tandpasta. Daarna ontdoet iedereen zijn gezicht nog even van de make-up. Wat er best maf uit ziet. Ik zie ze namelijk maar zelden zonder. Vooral bij Yu en mij is dat altijd even wennen omdat we vaak veel donkere oogschaduw gebruiken. Dan heb ik altijd van die kleine pikoogjes vind ik. Ik lig dit keer tussen Strify en Romeo in. We leggen onze bedjes stijf tegen elkaar aan en kruipen onder de dekens. Mijn dekens liggen er een beetje levenloos bij, want ik ben onder die van Strify gekropen. Lekker dicht tegen hem aan. Hij slaat een arm om me heen. Ik verstop mijn neus in zijn borst. Hij streelt over mijn bolletje. Ik geniet er van, vind het fijn als Strify zo rustig en lief is. Het duurt ook niet lang voordat ik in slaap val. Het laatste wat ik zie, is de glinstering in Strify’s ogen.
Als ik wakker wordt is het pikkedonker. Het zal nog wel nacht zijn. Een bed verder zie ik iemand versuft overeind komen zitten, aan het haar te zien is het Yu. ‘’Jij bent ook altijd ’s nachts wakker.’’ Mompel ik slaapdronken. Ik werp een blik op de vredig ronkende Strify naast me. ‘’Ja, verschikkelijk. Kan weer is niet slapen.’’ Mompelt Yu. ‘’Naar buiten dan maar?’’ Mompel ik. Net als de vorige keer. Denk ik meteen. Yu mompelt instemmend. Voorzichtig kruip ik onder Strify’s arm vandaan. Die een paar onverstaanbare dingen uitkraamt. Ik houd mijn adem in, hopend dat hij niet wakker wordt. Maar na een paar tellen is het weer stil. Ik waggel naar Yu’s kamer en vis mijn donnay broek en een dik vest uit mijn tas. Ik sluip over mijn luchtbed achter Yu aan naar buiten. We ploffen neer op het tuinstoelenset. ‘’Hoe gaat het nou eigenlijk tussen jullie? Jou en Strify bedoel ik.’’ Vraagt Yu. ‘’Ik zie aan je dat er iets nog niet klopt.’’ Ik slaak een zucht. Ik besluit om Yu alles maar te vertellen. Vanaf het begin tot het einde. Over de blik in Kiro’s ogen toen hij het uitmaakte, hoe mijn wereld die ineens zo perfect leek in een klap tot een hel veranderde, hoe veel ik hem mis, hoe hard ik er tegen vecht, hoe erg ik naar hem terug verlang. Hoe ik probeer weer een band tussen mijn en Kiro op te bouwen. Maar dan vriendschappelijk. ‘’Maar elke keer staat ons verleden me in de weg. Ik doe er zo mijn best op. Maar het wil gewoon niet. Het wil niet weg. Ik mis hem zo.. Achter elke aanraking hoop ik meer. Elke blik doet me er aan herinneren. Ik wil weer gewoon met hem om kunnen gaan. Ik dacht dat het zo perfect was. Het is zo niet eerlijk.’’ Zucht ik. Ik moet moeite doen om mijn tranen te bedwingen. ‘’Strify lijkt maar niet te zien hoe moeilijk ik het vind. Hij wil me zo graag helpen. Dat waardeer ik ook enorm. Maar hij is zo anders Yu.. Zo anders. Hij is veel gedrevener, hitsiger, die blik.. Die heerlijke geile blik. Ik heb er een gigantische zwak voor. Hij betoverd me er gewoon mee. Maar ik mis die tederheid die Kiro altijd had, dat begrip, dat zo goed met elkaar kunnen praten. Het is niet dat ik niet van hem houd. Ik houd van Strify eerlijk waar. Maar het is zo verdraait anders. Ik vind het zo moeilijk, ik wil hem niet teleur stellen.’’ Ik vertel het hele verhaal en Yu laat me uitpraten. Hij luistert geboeid. Het duurt enkele minuten voordat hij wat terug zegt. ‘’Kiro is een hartstikke goede jongen. Altijd al geweest. Een schat is het. Ik weet haast zeker dat hij dit alles ook niet zonder pijn doormaakt. Dat zie je aan hem. Hij heeft het ook moeilijk. Maar hij zal deze keuze wel met een rede gemaakt hebben. Dat weet ik zeker. Ik weet zeker dat hij hier ontiegelijk hard heeft over na gedacht. Er zit niks anders op dan door zetten Anne. Aan alle ellende komt een einde. En ik durf te wedden dat je er met Strify wel doorheen komt. Ik geef toe, hij is altijd al een seksbeest geweest. De manier waarop hij naar meisjes kijkt. Hij is niet zoals ik en Romeo, die er constant over praten. Nee, hij doet dat nooit. Hij heeft het ook nog nooit gedaan. Maar je ziet het aan de manier waarop hij naar je kijkt. Je moet heel duidelijk zijn wat je wel en niet wilt. Dan komt alles goed. Gun hem ook wat tijd. Gun je zelf tijd. Laat je niet door hem opjagen. Dan komt het allemaal goed. Zegt Yu wijs. ‘’Bedankt voor je peptalk.’’ Zucht ik. IK leg mijn hoofd tegen zijn schouder en hij geeft een bemoedigend klopje op mijn schouder. We zijn nog geen 2 minuten stil of ik hoor iets achter ons. Ik draai mijn hoofd om. In de deuropening zie ik 2 heel bekende oogjes glinsteren.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.