FanFic.nl

Unexpected Friendship

6. Confused station

Monika's P.O.V.

Het was zo druk op het treinstation dat ik het er benauwd van kreeg. Mateusz en ik liepen naar mevrouw Wemel toe. Fred en George stonden naast haar. Ze hadden veel bagage meegenomen. Ik hoorde van Mateusz dat ze echte grappenmakers waren. Dus ik nam aan dat daar veel fopspullen inzaten. Ik begroette de Wemels, waarna er nog iemand zich bij het groepje voegde. Ze had bruin krullend haar en bleef de hele tijd lachen. Mateusz en ik vonden haar meteen aardig. Ze heette Leona, maar wanneer ze mij iets wou vertellen, zag ik Lili voorbij lopen. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik was zo verward dat ik in shock raakte. Mateusz gaf me een duwtje. Ik keek verschrikt op en wou meteen naar Lili toe. Dus ik rende weg. "Nou, jouw zusje houdt echt van rennen." zei George. Maar deze keer snapte ook Mateusz niet waarom ik wegrende.

Ik bleef zoeken naar Lili. Totdat ik tegen een jongen opbotste. Hij hielp me overeind en ik pakte zijn spullen op. "Wow, jij hebt haast." "Ja, sorry." zei ik tegen de jongen. "Ik ben Thomas Lockhood en wie ben jij?" Ik ben Monika..." ik bedacht me opeens wie het was en liep toen weg. Ik hoorde de jongen nog vragen waar ik naar toe ging, maar ik gaf er niks om. Ik kende die jongen: het was een goede vriend van Mateusz totdat hij hem liet vallen voor zijn Zwadderich maatjes. Als ik een ding haat, zijn het de mensen die tot de afdeling Zwadderich behoren. Ik had zulke naren verhalen gehoord van Mateusz, waardoor ik Zwadderich niet vertrouw. Ik begon Lili weer te zoeken, maar ik kwam Mateusz tegen. Hij zei dat we moesten vertrekken, dus ik ging met hem mee. George liep naar me toe. "Waarom liep je dit keer weg." vroeg hij. "Oh, ik dacht dat ik een bekende zag." Ik werd opeens meegetrokken door Leona. George keek me raar aan. Ze begon een heel verhaal te vertellen en ik luisterde aandachtig. Wat me opviel was dat ze het vaak over Fred had. Ik lachte en Leona vroeg zich af waarom. Ik vertelde het en ze moest ook lachen. Ze gaf toe dat ze hem een beetje leuk vond. Ik keek naar Fred of was het nou George? "Hoe haal jij ze nou uit elkaar." vroeg ik Leona. Ik kreeg de kans niet om antwoord te krijgen, want mevrouw Wemel drong ons aan om te vertrekken. Ik liep naar Mateusz, hij zat met een lang meisje te praten. Ik zag dat ze me onderzoekend aankeek. Ik begroette haar en zij mij. Ze heette Yvonne. Daarna liep ik Fred en George achterna, toen we op het goede perron stonden rende ik hun achterna. Het was gelukt: ik was door de muur heen. Toen hoorde ik van Fred dat Leona nog naar de wc ging. Dus we liepen de trein al binnen. We zaten allemaal. Ik zat tussen Mateusz en Fred. Toen kwam Leona binnen. Maar ik zag dat er geen plek meer was voor Leona. Ik keek Yvonne aan en toen Leona. Zij zag ook dat er geen plaats meer was voor haar. Waarna Leona boos weg liep. "Volgens mij is ze niet blij" zei ik zuchtend. Ik liep de cabine uit en ging achter Leona aan. Maar ik kon haar niet vinden. Ik liep langs de cabine waar Thomas in zat. Hij zag me en liep naar me toe. "Waarom was je weggelopen?" "Omdat jij toch niet te vertrouwen bent." zei ik boos." Herken je me dan niet, ik ben het zusje van Mateusz." Hij zag het. Het leek net alsof hij spijt had. "Ja, nu zie ik het. Ik neem het je niet kwalijk dat je me niet mag." Ik was kwaad dus ik liep verder. Ik keek om en keek hem aan. Op dat moment voelde ik me schuldig, maar ik ben trouw aan mijn familie. Dus ik liep verder, maar hij gaf niet op. "Wacht nou eens even, ik kan het uitleggen." "Nee, ik heb nu geen tijd." zei ik snel. Toen kwam er een andere jongen aan. "Valt hij je lastig?" zei de andere jongen. "Nee, hij gaat nu weg." De jongen was best wel knap en had hele mooie ogen. "Hallo!" riep Thomas. Ik keek hem aan en keek de andere jongen ook aan. "Sorry, ik moet gaan. Doei." zei ik tegen de leuke jongen. Ik liep weg en ging Leona weer zoeken. Toen liep ik langs een andere cabine. Daar zag ik Lili en Rachel. Rachel kwam op mij afgerend en Lili was net zo verbaast als ik. Ik omhelsde hun. Ik was blij en verward tegelijkertijd. Blij om ze allebei te zien, maar zo verward om Lili hier te zien. Daarna zag ik Leona. Ik zei tegen de meiden dat ik heel even weg moest. "Leona, Leona!" riep ik. Leona keek om en we hadden een kort gesprek. Leona vond dat Yvonne weg moest gaan, maar ik zei dat we wel iets zouden regelen. Aangekomen bij onze cabine had ik een briljant idee. "Weet je wat, Leona? Ga maar op mijn plek zitten. Ik ga wel bij Lili en Rachel zitten, want daar is nog plek zat." Leona was opgelucht en heel blij, want dan kon ze naast Fred zitten. Maar ze was nog steeds niet zo blij met Yvonne. George leek ook niet zo blij. Het leek erop dat hij teleurgesteld was. Gelukkig vrolijkte Fred hem weer op. "Doei allemaal, ik zie jullie straks wel." zei ik vrolijk. Daarna liep ik weg. Ik liep langs de cabine met de leuke jongen, we zwaaide naar elkaar. Daarna liep ik naar de cabine waar Lili en Rachel in zaten. We kletsten over van alles, maar met Lili kon ik nog steeds niet goed praten. De treinreis was afgelopen en ik was opgelucht. Maar toen kwam Lili naar me toe gelopen en zei: "We moeten praten".

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.