FanFic.nl

Live Love Laugh

Hoofdstuk 4 Revanche

Edward staat op en loopt gracieus naar de vleugel. Hij neemt plaats en zijn vingers dansen over de toetsen terwijl hij mijn slaapliedje speelt. Mijn hoofd rust op Jake’s schouder terwijl ik met mijn ogen dicht luister naar mijn o zo bekende liedje.
Plotseling trekt er een rilling door mijn schouder. Verbaasd trek ik hem -voor het eerst sinds paar uur- weg van Jacobs hand. Mijn slaapliedje stopt en Edward staat meteen naast me. ‘Carlisle,’ roept hij zacht. Onmiddellijk staat hij naast Edward. Ik draai me gewillig naar Carlisle toe en hij onderzoekt behendig mijn schouder. ‘Juist, ja,’ mompelt hij. Edwards gezicht staat strak gespannen en hij kijkt geconcentreerd toe terwijl mijn schouder onderzocht word.
Even later staat Carlisle op en kijkt me glimlachend aan. ‘Genezen,’ zegt hij terwijl hij nog steeds glimlacht.
Edwards trekt me op schoot en slaat zijn armen stevig om me heen. ‘Bella, Bella, Bella,’ zingt hij zacht. Ik grinnik en woel door zijn bronzen haren. Ik buig naar Jake toe. ‘Sorry,’ fluister ik in zijn oor. Vragend kijkt hij me aan. Ik schuif Edward naast me terwijl hij al net zo verbaasd als Jacob kijkt. Dit keer til í­k Edward op -onder luid gejoel van Emmett- en draag hem de trap op. Glimlachend merk ik dat ik geen pijn meer voel in mijn schouder. ‘Doei, familie en Jake,’ roep ik over mijn schouder. Ik hoor Rose sissen. ‘Renesmee slaapt,’ fluistert ze. Meteen houd ik mijn mond en kijk Edward aan. Hij knikt en ik ren de trap weer af.
‘Tot ziens,’ fluister ik terwijl ik Edward de zwarte nacht in draag. Het laatste wat we horen is het bulderende gelach van Emmett.

De warme zon verwarmt onze stenen huid en laat ons glinsteren. Langzaam kruip ik uit de stevige omhelzing van mijn echtgenoot en rek me even uit. Technisch gezien totaal onnodig, maar ja. Ik kijk om me heen en snuif de geur van het bos op.
‘Edward,’ fluister ik. Hij staat op en loopt naar me toe. ‘Ja, liefste.’ Ik draai me om en zoen hem teder op zijn koele lippen. ‘Renesmee wordt zo wakker,’fluister ik terwijl ik mijn hoofd terug trek. Hij knikt en pakt mij hand.
Samen sprinten we door het groene bos en luisteren naar de geluiden om ons heen. Tongen die water uit de rivier verderop slurpen, blaadjes die ritselen, vogels die hun vleugels uitspreiden, vliegen die achter elkaar aanzoemen.
Ik zucht. Het leven was heerlijk.
Ik trek mijn hand voorzichtig uit de zijne zodra we bij de grote rivier komen. Ik lach naar hem en hij lach oogverblindend terug. Ik schakel nog een tandje bij en sprint richting de platte steen aan de over van de rivier. Ik zet me af en vlieg met een noodgang over de rivier. Ik eindig in een hoeksalto en land dan keurig met mijn voeten naast elkaar.
‘Tadaa,’ roep ik tevreden. Ik kijk verbaasd achterom om te zien waar Edward gebleven is. Hij staat met zijn ogen gesloten aan de overkant.
‘Edward,’ roep aarzelend. Hij beweegt niet en staat nog steeds stil. Twijfelend wil ik een stap in zijn richting doen maar dan schieten zijn ogen open en komt er een kwaadaardige grijns op zijn gezicht.
‘Komt-ie, Bella.’ Met opgetrokken wenkbrauw op. Hij ademt diep in en beukt dan dwars door de rivier heen. Het water spat alle kanten op en hij lijkt wel op de God van het Water. Met een heimelijke blik kijk ik naar mí­jn vriendje die door het water naar de me toe komt stormen. ‘Bella!”� roept hij en hij vliegt me om de nek. Grijzend duw ik mijn neus in zijn natte haren en snuif zijn geur op.
Vanachter de glazen wand horen we een gedempte, zware lach. ‘Emmett,’ gromt Edward. ‘í�ltijd ons in de gaten houden.’
Hij haalt mijn armen voorzichtig van zijn nek af een beent woedend naar het huis met mij op zijn hielen. ‘Ik ga eens even een hartig woordje spreken, ik ben het hélemaal zat,’ mompelt hij woedend. Ik loop ongerust achter hem aan en grijp hem bij zijn arm. ‘Edward, rustig,’ sus ik. Hij trekt zijn arm zachtjes los. ‘Sorry, liefste, maar ik ben het helemaal zat.’
In het huis heeft blijkbaar nog een deel van de familie zich bij Emmett gevoegd. ‘Oh, o, Emmett,’ hoor ik Jasper bezorgd mompelen. ‘Je hebt hem écht flink pissig gemaakt.’
Emmett grinnikt zacht. Ik trek een kort sprintje en ga achter Edward lopen. ‘Rustig, hé,’ sis ik in zijn oor. Hij negeert me en knijpt alleen even in mijn hand waarna hij hard de deur open ramt.
Zijn stem dondert en echoot door het grote huis. ‘Emmett!’ brult hij. Emmett steekt met een flauwe grijns zijn hoofd om de deur.
‘Ja, broertje?’ vraagt hij poeslief. Edward gromt zacht. Carlisle komt achter Emmett vandaan en gaat tussen de twee jongens in staan. Hij kijkt ernstig van de een naar de ander. ‘Ik wil géén lichamelijk contact, begrepen! Woorden mogen maar wie elkaar aanraakt…’ Hij kijkt nog even dreigend naar Emmett en verdwijnt dan naar de woonkamer.
Rose komt voor Carlisle in de plaats en gaat grijnzend naast Emmett staan. ‘Waar wou je me over spreken?’ vraagt Emmett terwijl hij nog steeds een zoete glimlach heeft.
Zijn blik glijd even over mijn lichaam en hij kijkt dan grijnzend naar Edward. ‘Houd í¡lsjeblieft je gedachten voor je,’ sist Edward woedend.
Ergens in mijn achterhoofd vraag ik me af waar Emmett aan gedacht heeft. Vast niet iets positiefs. ‘Als je daar perse aan moet denken, gebruik Rose dan maar.’ Zijn blik glijd even vuil over Rosalie heen. Er begint een lampje te branden waar Emmett waarschijnlijk aan gedacht heeft. ‘Emmett,’ vroeg ik terwijl Edward me verbaasd aankeek. ‘Herinner je onze weddenschap nog?’ Hij trekt zijn wenkbrauwen op en fronst zijn voorhoofd. ‘Misschien,’ mompelt hij. ‘Héél misschien.’ Ik grom zacht. ‘Jij verloor toen het armpje drukken en beloofde dat je geen woord me over mijn seksleven zou zeggen. Dat is dus inclusief ons in de gaten houden.’ Edward knikt. ‘Je hebt helemaal gelijk, liefste.’ Zelfvoldaan lach ik naar Emmett. ‘Nou,’ zegt hij peinzend. ‘Eigenlijk ben ik het daar niet mee eens.’ Edward staat stijf van woede naast mij. ‘Waarom ben je het daar niet mee eens,’ gromt hij. ‘Nou, Bella was sowieso sterker,’ begint Emmett. ‘Dus kon ik met geen mogelijkheid winnen.’
‘En wat probeer je hiermee te bereiken,’ siste Edward. ‘Ik wil revanche,’ zegt hij vastbesloten. Ik grinnik sarcastisch. ‘Sorry hoor, Emmett. Ik ben nog altijd sterker.’ Hij grijnst. ‘Ik wil ook niet tegen jouw vechten, Bells.’ Hij grijnst gemeen naar Edward. ‘Tegen jouw, mijn liefste broer.’

Emmett en Edward lopen met verschillende emoties naar het weilandje toe. Emmett met een opgewonden gezicht en Edward met een onweers hoofd. ‘Ik snap niet waarom niet nodig is,’ mompelt Edward. ‘Het slaat nérgens op.’
Rosalie loopt achter Emmett en geeft hem een zogenaamde schoudermassage. Met andere woorden, ze hakt met gebolde vuisten in op zijn rug en schouders. Ik loop ongerust naast Edward en doe verscheidene pogingen om hem een beetje te sussen. ‘Kom op, Edward. Je wint heus wel.’
‘Het gaat niet om winnen,’ sist hij.
Ik rol met mijn ogen. Carlisle en de rest besloten om binnen te blijven. Ik zucht. Gewéldig. Kan ik alleen op het veld gaan staan. Nessie wou ook mee maar ik had nee gezegd. Ze hoeft niet te zien hoe haar vader haar oom aanvalt. Ik zucht.
Het weilandje komt al in zicht en Emmett begint te rennen. Edward blijft bij mij lopen en slaat een arm om me heen. ‘Maak je geen zorgen, liefste, alles komt goed.’ Ik kijk met een ongeruste blik naar Edward. Zijn kaak staat gespannen en zijn ogen staan gespannen en vechtlustig tegelijk. ‘Zal best,’ mompel ik. ‘Ik vind het alleen nergens op slaan.’ Hij grinnikt. ‘Ben ik met je eens, maar dit is wel de manier om hem om zijn nummer te zetten.’
Ik knik en grijns. ‘Wel je best doen, hé. Ik wil wel eens zien hoe je je snelheid gebruikt.’ Hij knipoogt en rent dan achter Emmett aan.

Reacties:

Spiet zei op 18 mei 2010 - 16:42:
haha, Emmett tegen Edward, ben benieuwd wie er gaat winnen
maar snel uploaden, ik wil lezen

SusieSimon zei op 16 mei 2010 - 23:42:
Alweer zo geweldig
mag ik weer een melding?
xx

Merel zei op 16 mei 2010 - 11:42:
Waha!

Ge-ni-aal, echt

Snel meer???