FanFic.nl

Mijn tijdelijke broer. [TC]

Hoofdstuk 1. [2]

Bill stak zijn hand uit naar Tom, maar deze kuchte een keer en keek verveeld opzij, om zo een ongeïnteresseerde indruk achter te laten. Verbaasd liet Bill zijn hand zakken.
Anne zag het en wierp haar zoon een afkeurende blik toe, waarop Tom zijn schouders ophaalde en duidelijk verstaanbaar mompelde: ‘Shit zooi.’
Verbaasd keek Bill hem aan, maar nog steeds ontweek hij zijn blik en zuchtend haalde Bill zijn schouders op, waarmee hij zichzelf vertelde dat hij het er maar bij moest laten zitten.

‘Dus, wat brengt jullie hier?’ vroeg Bill, aangezien dat toch wel de vraag was waarop hij het liefst antwoord wilde. Zijn moeder sprak namelijk zelden af met Anne, aangezien zij kilometers verderop woonde, ergens in het westen van Duitsland, terwijl Bill en zijn moeder in het oosten woorden, in een klein plaatje waar geen bal te beleven viel.
‘Nou, Bill, daar wilde ik het nog met je overhebben,’ begon zijn eigen moeder, wiens naam Simone was.

‘Oh?’ reageerde Bill verbaasd en hij vroeg zich af of het iets ernstigs was.

‘Ik heb geen tijd gehad om het met je te overleggen, aangezien het per direct is afgesproken, maar Tom hier…’ ze onderbrak haar woorden en wees naar Tom, alsof zich nog een andere Tom in het huis bevond. ‘Blijft een paar maanden bij ons wonen,’ vervolgde ze.

‘Wonen?’ vroeg Bill verward en zijn rechterwenkbrauw schoot verbaasd de hoogte in.

‘Ja lieverd, kijk, het zit zo -’ Anne wuifde even met haar hand, zodat Simone stopte met praten. ‘Tom en ik gaan alvast de spullen uit de auto halen, dat lijkt me verstandig,’ zei Anne en verklaarde daarmee haar onderbreking. ‘Ja, je hebt gelijk,’ stemde Simone in en knikte. Bill keek toe hoe de twee zijn huis verlieten en Simone de deur dichtdrukte.
‘Waarom heb je dit niet met mij overlegt?’ vroeg Bill, zo gauw hij zeker wist dat de twee buiten gehoorsafstand waren. ‘Omdat ik daar geen tijd voor heb gehad,’ herhaalde Simone, haar eerdere verklaring.

‘Ik vind niet dat je zoiets hebt kunnen verzwijgen. Waarom komt hij hier wonen?’
Simone zuchtte en sloeg haar armen over elkaar. Blijkbaar wist ze niet goed hoe ze het uit moest leggen, aangezien ze een paar keer diep zuchtte voordat ze daadwerkelijk begon te praten. ‘Anne is mijn vriendin Bill, ik heb haar altijd beloofd te helpen, wat er ook maar aan de hand mocht zijn. En nu is het moment daar. Tom is geen lieverdje Bill, vergis je daar niet in. Misschien heb je zijn houding al goed geïnspecteerd en begrepen dat hij niet erg… beleefd is,’ begon ze.

Nee, beleefd was Tom zeker niet. Hijzelf kon ook wel eens behoorlijk chagrijnig zijn, maar dan nog zou hij niet zo reageren, zoals Tom daarnet had gedaan. Hij zou altijd iemands uitgestoken hand aannemen, hoe erg hij die persoon ook mocht haten - ook al kon hij zich niet voorstellen dat je iemand echt kon haten.

‘Maar het is meer dan dat Bill,’ vertelde Simone verder, ‘hij is een typische ‘lastbak’ zoals ook wel wordt gezegd. Hij komt elke avond dronken thuis en hij kent zijn grenzen niet. Hij neemt meisjes alsof ze speelgoed zijn en rookt zijn longen letterlijk kapot.’
Bill trok zijn wenkbrauw omhoog en sloeg nu ook zijn armen over elkaar. Dit kon nou allemaal wel zo zijn, maar nu wist hij nog niet waarom Tom hier zou verblijven.

Simone begreep dat Bill niet snapte wat nou precies het probleem was, dus ze sloeg het gedeelte over de verdere problemen van de puberende Tom over en zei: ‘Anne weet niet meer wat ze met hem aanmoet. Zijn vrienden beïnvloeden hem en maken hem zoals hij niet echt is. Daarom heeft ze mijn hulp gevraagd. Ze denkt dat als hij met jou opschiet, hij zijn echte zelf wel terug zal vinden.’

‘Dus je zegt dat ik hem moet bijschaven?’ Bill klonk gepikeerd.

‘Zoiets ja,’ gaf Simone toe. ‘Je bent een goede jongen Bill, doe dit voor mij, voor Anne… en voor Tom.’

Bill slaakte een zucht. Hij wist niet wat hij hier precies van moest denken. Maar hij voelde zich verplicht, op de één of andere manier. ‘Goed dan,’ verzuchtte hij.

Reacties: