FanFic.nl

Unexpected Friendship

8. New faces

Mateusz P.O.V.
Aangekomen op het station met Monika zoek ik perron 9¾. Onderweg komen we de familie Wemel tegen en volgen hun naar het juiste perron. Ondertussen voegde zich nog iemand bij het groepje. Ze heeft bruin krullend haar, lacht de hele tijd en ze stelde zich voor. Het blijkt Leona, het buurmeisje van de Wemels, te zijn. Monika en ik vinden haar meteen aardig. Maar midden in het gesprek dat Fred, George en ik hebben, sprint Monika opeens weg. "Nou, jouw zusje houdt echt van rennen." zegt George. Maar deze keer snap ik ook niet waarom ze wegrende dus zeg ik: "Ik ga Monika zoeken. We zien elkaar straks wel." Na een tijdje gezocht te hebben, vind ik haar en vertel haar dat ze mee moet komen. Waarna we samen teruggaan naar de rest van de groep.
George stormt meteen op Monika af en vraagt haar iets. Ik praat met Percy en Fred en vraag: "Moeten we dit jaar ook met de bootjes mee, Fred?" Waarop Percy antwoordt: "Ja, jullie wel, ik niet meer. Want wanneer je in het derde leerjaar zit mag je met de koets." Ondertussen is Leona naar het toilet vertrokken hoorde ik van George en zijn wij op perron 9 en 10 aangekomen. Daar zie ik een best lang meisje met donker haar die haar staf uit haar broekzak wilt halen. Ik ren naar haar toe en roep boos: "Ben je helemaal gek geworden!?" Ik trek de toverstok uit haar handen. "Die kan je toch niet zomaar tevoorschijn halen!? Wat denk je wel niet!? Wat als die dreuzels dat zien!?" Schreeuw ik. "Ja hallo! Hoe moet ik nou weten hoe ik anders op dat stomme perron uitkom!? 9 3/4, Stelletje gekken! Ze hadden er ook wel even bij mogen zeggen waar dat ligt!" antwoordt ze. Waarna ik zeg: "O, dus dit is je eerste jaar? Dat verandert de zaak. Wacht even, ik zal je helpen. Mijn zusje is hier ook voor het eerst." Ik draai me om en achter mij hebben de familie Wemel en Monika zich verzamelt. "Dit is Monika, en dat is de familie Wemel." zeg ik tegen het lange meisje. Ze zeggen allemaal hallo en zij knikt terug. "Ons buurmeisje rent hier ook nog ergens rond, maar die moest nog even naar de wc. Zal wel van de zenuwen komen, denken we." zeggen Fred en George in koor. Waardoor ik een beetje moet lachen en zeg: "Meneer Wemel, wacht u anders even op Leona? Dan gaan wij vast naar het perron. Dan kunnen we vast een plaatsje vrijhouden." Meneer Wemel knikt. "Ok dan. Fred en George zullen wel als eerste gaan." Zo gezegd, zo gedaan. Waarna het lange meisje volgde. Het viel mij op dat ze op het laatste moment twijfelde. Maar het was haar gelukt. Daarna ging de rest door de pilaar heen. Waarna we gezamenlijk de trein in liepen en een plekje uitzochten.
Na een lege coupé te hebben gevonden, had ik een gesprek met het lange meisje. Ze stelde zichzelf voor als Yvonne. Waarna ik haar had uitgelegd hoe Zweinstein in elkaar zit en dat er vier afdelingen zijn. "Het lijkt me duidelijk dat jij niet het type bent voor Zwadderich." Ze kijkt me raar aan. "Waarom niet?" Vraagt ze. Ik lach. "Nou, ten eerste lijk je me niet sluw, en ten tweede..." Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen, maar gelukkig was Fred me voor: "... Ben je een modderbloedje." En net op dat moment ging de deur van de coupé open. "Leona!" Schreeuwt Monika. "Oh, ik zie het al. Er is geen plaats meer." Zegt Leona. Vervolgens bleef ze een tijdje staan waarna ze boos wegliep. "Volgens mij is ze niet blij." Zegt Monika om vervolgens achter haar aan te gaan.
Om de stilte te breken, zeg ik voor de grap: "Ze kon toch ook op jouw schoot komen zitten, Fred." Waarna Fred me slaat en iedereen begint te lachen. Ik ging praten met Fred en Yvonne en George en Percy gingen met elkaar in discussie over het feit dat George door de gang wilt rennen op Zweinstein en dat dat niet mag van Percy. Na een paar minuten keren Monika en Leona terug en zegt Monika: "Weet je wat, Leona? Ga maar op mijn plek zitten. Ik ga wel bij Lili en Rachel zitten, want daar is nog plek zat." Leona was nog steeds niet zo blij met Yvonne, maar toen ze zag dat ze naast Fred kwam te zitten, was ze blij. George leek ook niet zo blij. Het leek erop dat hij teleurgesteld was. Gelukkig vrolijkte Fred hem weer op door hem en mij aan ons Vilder-plan te herinneren. "Doei allemaal, ik zie jullie straks wel." zegt Monika vrolijk waarna ze wegliep. Na beetje gepraat, geschaakt en gediscussieerd te hebben, viel ik in slaap. Om vervolgens twee uur later wakker te worden omdat Leona en Yvonne elkaar waren aangevlogen terwijl ik tussen hen zit. Ik probeer samen met de Wemels hen uit elkaar te halen. "Waarom vechten jullie?" Waarop Leona antwoordt: "Zij zei: 'God! Het is toch overduidelijk dat jullie elkaar leuk vinden?! Sukkels.' Omdat ik tegen Fred aanlag." Opeens voelen we dat de trein stopt en we horen de toeter. Saved by the bell denk ik bij me zelf. Leona vertrekt met Fred. George en Percy gaan samen weg en ik en Yvonne blijven achter.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.