Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Is he really as bad as I thought? [DM] » Chapter 1, last day of school.
Is he really as bad as I thought? [DM]
Chapter 1, last day of school.
Vanmiddag, na school, begon de vakantie, die waarschijnlijk de ergste van mijn leven wordt. Een week lang zit ik opgescheept met Draco Malfoy. Je zult wel denken: ‘waar heeft ze dat nou weer aan verdiend?’ Nou dat zal ik je zeggen, mijn ouders denken blijkbaar dat ik hem aardig vind. Als ze al denken aan wat ik vind, ze zijn volgens mij blij genoeg dat ze op vakantie kunnen met vrienden.
Maar even wat over mezelf, ik heet Pauline Smith. Ik ben 15 jaar, wordt op 17 oktober 16 en zit in het vijfde jaar van Hogwarts’ Hoge School voor Hekserij en Hocuspocus.
Ik vind dat echt een rare naam, vooral het Hocuspocus deel, maar goed, ik moet ontopic blijven. Ik ben van zuiver Tovenaarsbloed, ga nu niet denken dat ik ‘modderbloedjes’ haat, zoals Hermione, want dat is echt niet zo. Ik beoordeel mensen daar echt niet op en ik kan ook niet tegen mensen die dat wel doen. Het typische voorbeeld daarvan is natuurlijk: Draco Malfoy.
Damn, ik haat die gast echt. Al sinds de eerste keer dat ik hem zag, en dat is alweer vijf jaar geleden. Het irritante is alleen, dat mijn ouders en zijn ouders vrienden zijn geworden deze zomer en nu gaan we ‘gezellig’ met zijn zessen op vakantie! En mocht ik nou net in de herfstvakantie jarig zijn, wat een sweet sixteen wordt dat. Vooral omdat mijn zusje niet meegaat. Waarom moet Jennifer nou net naar haar vriendin Jess gaan? Je denkt vast: ‘dan trek je toch met je ouders op? Alles beter dan Malfoy!’ En daar ben ik het helemaal met je eens, maar het probleem is dat mijn ouders en zijn ouders ons er nooit bijlaten als ze praten. Dus ik zal alleen met hem opgescheept zijn, great.
Ik kijk the Great Hall rond, Ron zit heel hongerig zich helemaal vol te proppen en Harry keek verliefd naar Ginny, die verliefd naar hem terugkeek.
Stiekem mis ik dat ook, het gevoel dat iemand écht van me houdt. Maar dat zit er jammer genoeg niet in. Niet dat ik lelijk ben of zo, ik krijg vaak genoeg complimentjes dat ik er goed uitzie. Maar het is er nog nooit van gekomen, alle jongens die me mee hadden gevraagd waren maar op één ding uit: zoenen. En sommigen zelfs op meer...
Ik zucht diep, terwijl ik weer denk aan de vakantie die vanmiddag uit school begint.
‘Wat is er, Pauline?’ Vraagt Hermione.
‘Ik dacht gewoon aan de vakantie, die vanmiddag begint,’ antwoord ik haar.
‘Oh, ja, dat is ook zo,’ zegt ze, terwijl ze me medelevend aankeek.
‘Ik leef met je mee, Pauline,’ zegt Harry, die blijkbaar zijn ogen had losgerukt van Ginny.
‘Thanks,’ zeg ik glimlachend tegen hem, want ik weet dat Harry en ik Malfoy evenveel haten.
‘Ik zou het niet overleven,’ zegt Harry.
‘Haha, ik denk eerder dat hij het niet zou overleven,’ zeg ik lachend.
Daar kon de rest ook wel om lachen.
Ik ga weer verder met eten en even later gaat de bel. Het was vrijdag, dus hebben we de eerste twee uur een blokuur Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Met dat geweldige Omber-mens. Damn, ik haat haar bijna net zo erg als Malfoy.
De les ging traag voorbij, net als de rest van de dag.
Aan het eind van het laatste uur, Toverdranken, zucht ik nog dieper dan vanochtend.
En Harry, Ron en Hermione kijken me medelevend aan, dus ik glimlach naar ze.
We lopen samen naar boven, waar ik de laatste spullen in mijn Hutkoffer doe en daarmee naar de Leerlingenkamer loop, om afscheid te nemen van mijn vrienden.
Ik krijg een dikke knuffel van Hermione.
‘Sterkte!’ Zegt ze op een bemoedigende toon tegen me.
‘Thanks,’ zeg ik, terwijl ik naar haar glimlach, ‘ik stuur jullie nog wel wat brieven, want ik ga me vast vervelen daar.’
Ik geef Harry, Ron, Ginny en George ook een knuffel.
Fred wil met me meelopen naar beneden, ‘om mijn Hutkoffer te dragen.’
Yeah right, zul je nu vast denken. En ja, dat denk ik ook. Ik weet dat Fred me leuk vindt en nee, ik ben niet zo arrogant als Malfoy, als je dat soms mocht denken nu. Maar hij doet gewoon zo tegen me.
Beneden aangekomen zie ik Malfoy al staan, hij wacht blijkbaar op me.
Fred kijkt hem boos aan en daar moet Malfoy om lachen.
‘Fijne vakantie, voor zover dat gaat lukken,’ zegt Fred tegen me, op zo’n toon dat Malfoy het wel moet horen, ‘en als je nog last krijgt van hem - wijst naar Malfoy -, stuur je me een brief en ik kom meteen langs.’
‘Dankjewel Fred,’ zeg ik glimlachend, tegen hem en geef hem een knuffel, ‘fijne vakantie.’
Fred lacht nog een laatste keer naar me en loopt dan weer terug naar boven.
‘Kom je nog, Smith?’ Vraagt Malfoy op arrogante toon aan me.
‘Ik kom al, dat jij nou geen vrienden hebt waar je afscheid van moet nemen,’ zeg ik boos tegen hem.
‘Ik heb wel vrienden!’ Zegt hij boos.
‘Meelopers en sletjes tellen niet als vrienden,’ zeg ik tegen hem.
‘Wie noem jij meelopers?’ Vraagt hij, dus blijkbaar snapt hij wie ik met sletje bedoel, voor als jij het nog niet snapt: Pansy Parkinson.
‘Je dikke vriendjes, Korzel en Kwast, natuurlijk.’
‘Oh, tja,’ mompelt hij, ‘maar ik heb Blaise wel als echte vriend!’
‘Wauw!’ Zeg ik, gespeeld verbaasd, ‘wel één vriend!’
‘Ach, hou je bek,’ zegt hij, nu echt boos.
‘Ehm, Malfoy,’ zeg ik aarzelend, ‘waar gaan we eigenlijk heen?’
‘We gaan naar Zuid-Frankrijk, daar is tenminste nog een beetje zon,’ zegt hij, nog steeds boos.
‘Hoe gaan we daarheen?’ Vraag ik weer op zo’n aarzelende toon.
‘We gaan met een koets naar het perron, daar staan onze ouders, vanaf daar Verdwijnselen we naar Zuid-Frankrijk.’
Gezellig, samen een kwartier lang in een koets met een boze Malfoy.
Ik pak m’n koffer op en hij doet hetzelfde, we lopen samen naar buiten en daar staat de koets al te wachten. Hij gaat eerst naar binnen - zeker nog nooit gehoord van het spreekwoord ‘dames gaan voor’ - en ik volg hem, ik krijg mijn Hutkoffer nauwelijks de koets in en, wonder boven wonder, helpt hij me. Hij pakt gewoon de Hutkoffer van me aan en tilt hem naar binnen.
‘Bedankt,’ mompel ik.
Hij grijnst naar me, maar niet op zijn gemene manier, zoals hij altijd naar Harry grijnst.
‘Waarom grijns je zo?’ Vraag ik.
‘Mag dat niet dan?’ Vraagt hij, maar niet op zijn gewoonlijke, hatelijke manier.
Er is echt iets mis met hem vandaag.
‘Jawel, maar normaal grijns je anders, hatelijker,’ zeg ik.
‘Tja, we moeten nu wel samen op vakantie. En onze ouders zullen ons het grootste deel van de tijd toch samen opgescheept laten zitten, dus laten we er maar het beste van maken.’
Ergens heeft hij wel gelijk, maar ik heb eigenlijk echt geen zin om aardig tegen hem te doen.
‘Nou, wat vind je daarvan?’ Vraagt hij me, waarmee hij me uit mijn gedachten haalt.
‘Oké dan,’ stem ik in, ‘maar alleen deze vakantie.’
Hij grijnst naar me.
‘Wat gaan we eigenlijk doen in Frankrijk?’
‘Geen idee, maar we zitten aan de kust,’ zegt hij, ‘kan je surfen?’
Vraagt hij me nou serieus of ik een Dreuzelsport kan?
‘Ehm, Malfoy, je hebt het hier over een Dreuzelsport hè.’
‘Zeg maar gewoon Draco, dat Malfoy is irritant,’ zegt hij, ‘en ja, dat weet ik. Maar het is gewoon vet om te doen.’ Hij grijnst weer.
‘Ehm, nou, nee, ik kan niet surfen.’
‘Zal ik het je leren?’
Wow, dat is pas nieuw. Malfoy die me wat wil leren.
‘Ehm, is goed hoor,’ antwoord ik aarzelend.
Hij grijnst weer naar me.
Wat heeft die jongen vandaag zeg? Steeds dat gegrijns...
Ik kijk uit het koetsraampje - ik weet dat de koetsen in de film gewoon open zijn, maar ik vind dat ze dicht zijn - en zie dat we er nog lang niet zijn, dus ik ga denk ik maar een gesprek met hem voeren. Even een onderwerp bedenken, waar hadden we het net ook alweer over? Oh ja, surfen!
‘Hoelang surf je al?’ Vraag ik hem daarom maar.
‘Al tien jaar, waarom die interesse opeens?’
‘Tja, we gaan er proberen het beste van te maken, dus ik dacht: laat ik ook maar eens aardig doen.’
Toen moest hij lachen, hij grijnsde niet. Nee, hij moest lachen.
Ik snap die jongen echt niet hoor.
‘Waarom lach je zo?’
‘Je bent grappig,’ zegt hij glimlachend tegen me.
‘Oké, ehm, bedankt,’ zeg ik dan maar terug.
De koets stopte, we waren er.
Draco pakte zijn koffer en liep de koets uit.
‘Moet ik je helpen met de jouwe?’ Vraagt hij aan me.
‘Graag,’ mompel ik verlegen.
Hij pakt mijn koffer en zet die ook op de grond, hij geeft me zelfs een hand om me de koets uit te helpen.
Wow, hij is echt verandert opeens. En eigenlijk, vind ik het niet erg.
Mijn ouders kijken me blij en ook een soort van trots aan, als ze zien dat Draco mijn hand vasthoudt om me uit de koets te helpen.
Ik bloos als ik zie hoe ze kijken.
Shit, waarom moet ik nou blozen? Straks denken zij, of nog erger, straks denkt hij dat ik hem leuk vind!
‘Hallo kinderen,’ zegt Lucius tegen ons, terwijl hij naar iets tussen ons in kijkt.
Ik volg zijn blik en zie dat Draco mijn hand nog steeds vast heeft! Ik trek mijn hand snel terug en bloos.
‘Hallo, vader,’ zegt Draco.
‘Draco!’ Zegt Narcissa en ze geeft haar zoon een knuffel.
Mijn moeder komt ook op me af om me te knuffelen.
‘Laten we gaan,’ zegt Lucius.
‘We gaan Verdwijnselen, toch?’ Vraag ik voor de zekerheid.
‘Ja,’ zegt mijn vader, ‘en om te zorgen dat we allemaal samen blijven, moeten we elkaars handen wel even vasthouden.’
Draco pakt meteen mijn hand, waardoor ik weer moet blozen. Ik kijk snel naar mijn voeten en hoop dat het niemand opvalt.
Ik hoor een zachte plop en we Verdwijnselen.
Reacties:
Leuk!
Goed geschreven ook.. Alleen dat gele tussendoor las wel een beetje irritant
Ik ga zeker verder lezen.
Xx
egt leuk!