FanFic.nl

Unexpected Friendship

10. Confrontation

Monika's P.O.V.

"We moeten praten." Ik liep met Lili naar een bankje toe en we gingen zitten. "Ik weet nog precies wat er die dag is gebeurt." Confronteerde ze me meteen. "Oh, maar je weet toch dat ik alleen niks zei, omdat ik dacht dat je een dreuzel was." "Dat weet ik. Maar ik wist wel dat jij een heks bent." "Waarom heb je dan niks gezegd." Zei ik kwaad. "Omdat ik dit gesprek wou voorkomen." Zuchtte ze "Ik weet al in welke afdeling ik terecht kom, en als jij het wist zou je geen vrienden meer met me zijn."Zei Lili bezorgd. "Dat is niet waar, je bent en blijft mijn beste vriendin. Ook al kom je in Zwadderich."Zei ik snel "Meen je dat? Want ik ben nooit sluw tegen jouw geweest, omdat je mijn beste vriendin bent." Zei ze opgelucht. Ik keek haar blij aan en er kwam zelfs een traantje in mijn ogen. "Jij bent ook mijn beste vriendin." "Maar nog over die dag op onze plek. Nou…." Zei Lili, maar ik onderbrak haar. "Sorry Lili, maar ik zie dat een vriendin van me huilt." "Ga, maar!" Zei ze kwaad en ze liep daarna weg. "Lili! SORRY!" Riep ik nog, maar ze was al weg. "Leona, alles goed?" "Ja, alles is prima. Maar ik heb nog een beetje pijn." Fred kwam ertussen en zei: "Ja, Leona en Yvonne hadden ruzie. Ik snap echt niet waarom jij haar begon te slaan." Zei hij tegen Leona. "Het was alleen maar een grapje." Leona, wou wat zeggen. Maar bedacht haar. Daarna liepen zij en Fred weg.

Opeens vloog Rachel me om me nek en ik schrok me dood. "Ooit gedacht dat ik een hartaanval van je zal kunnen krijgen." "Haha, waar is Lili nou?" "Oh, ze is boos op me." "Ja, toen jij nog niet in onze coupé zat samen met ons, was ze soms zo stom bezig." "Eeh, ze is niet stom!" Zei ik boos. "Chill." Zei ze snel. "Ik wist niet dat je boos ging worden." "Sorry, ik weet niet hoe ik met Lili moet praten." "Komt wel goed." Zei ze. Later zag ik George en Percy. Dus ik liep naar ze toe met Rachel. "Heey." Riep ik. Toen draaide George zich om en er kwam een glimlach op z'n gezicht. Ik gaf hem een knuffel, maar toen ik erover nadacht werd het raar dus ik liet hem los. Dus ik besloot om Percy ook een knuffel te geven. Alleen hij keek me raar aan toen ik dat had gedaan. Het leek wel alsof hij nooit een knuffel had gehad, of dat hij mij net een vreemde taal had horen spreken. Ik stelde Rachel aan hun voor. "Ja, heb je het ook gehoord, Leona en Yvonne zijn elkaar in de haren gevlogen." Zei George lachend. "Nou ik zie dat jij het alleen maar amuserend vond." Zei ik lachend. Als het om humor ging, zaten George en ik op de zelfde lijn. "George is wel een schatje." Zei Rachel in mijn oor. Ik bloosde en keek naar George. Stiekem vond ik hem ook een schatje. Het bleek dat hij het gehoord had en keek me met een rood hoofd aan. Toen werd ik ook rood en draaide me om. Na het amusante gesprek liepen we verder om met de bootjes naar Zweinstein te gaan.

Maar toen we bij de bootjes aankwamen, zag ik Lili staan. Ik rende zo hard als ik kon. "Lili waarom liep je net weg?" "Je ging toch naar je andere beste vriendin" "Nee, Leona is gewoon een vriendin, ik ken haar pas sinds vandaag." "Oh, want ik zag jullie al eens vandaag. En het leek wel dat jullie elkaar al jaren kende." "Nee, echt niet." Antwoordde ik snel. "Oh, oké." Het leek of ze me niet vertrouwde. "Maar wil je mee met ons in de boot?" vroeg ik smekend. "Tuurlijk." Zei ze. "Vergeef je me?" "Ja, altijd." Toen liepen we naar de bootjes. Ik ging naast Lili zitten en George naast mij. Rachel vond George schattig, dus ging ze naast George zitten. Lili ging verder met het gesprek dat we een paar uur geleden hadden. "Wie waren eigenlijk die mensen die ons wouden vermoorden?" Vroeg ik. "Ow, dat waren ook een paar tovenaars en heksen." Antwoordde Lili "Wat! Dat kun je niet menen. Ik haat hun." Zei ik kwaad. "Waarom haat je hun?" Vroeg ze. "Waarom, waarom? Omdat ze jouw wouden vermoorden en daarna mij." zei ik nog kwaader. "Ze wouden ons alleen bang maken." Zei ze lachend. "Hoor ik het nou goed? Ben jij ze nu aan het verdedigen?" Vroeg ik ongelovig. "Ja, waarom niet? Ze worden wel mijn familie." Antwoordde Lili. "Hoe kun je hun nou familie noemen." Zei ik beledigend. "Het zijn net als ik zwadderaars!" Lili werd steeds kwader."Hoe weet je nou of je een zwadderaar wordt?" Vroeg ik boos. "Omdat mijn ouders allebei ook zwadderaars zijn geweest. En waarom wil je dat weten, heb je daar problemen mee?" Schreeuwde ze. "Eigenlijk wel. Ik wil niet dat ik je verlies. En als jij nou een zwadderaar wordt, dan zie ik je nooit meer." Zei ik verdrietig. "Laat me dan maar met rust!" Riep ze kwaad en duwde me best wel hard. Ik viel van de boot af…
Ik kwam bij en George droeg me. Hij was kletsnat. Ik keek om me heen en daarna naar George. "Ze komt bij." Zei hij blij. "Waar is Lili?" Vroeg ik. "Die is weg. Gelukkig. Want we moeten geen gekken in de buurt hebben". Zei Fred gemeen. "Ze is niet gek." Zei ik boos. "Weet je Monika, blijf maar rustig. Het komt wel goed." Alsof dat gaat gebeuren, dacht ik. Nu ben ik mijn beste vriendin kwijt. Toen zag ik in de verte een bekende jongen aankomen. Het was de jongen van de trein. Hij groette ons. "Gaat alles goed met haar? Wat mankeert haar, ik kan het wel beter maken." "Ze is bijna verdronken en is met haar hoofd tegen de boot aangeknald. Dus ze heeft een klein wondje." Ik zag zijn toverstokje tevoorschijn komen. "Nonpluvius." Hij tikte me bij mijn longen. "Vulnera Sanentur." Nu tikte hij voorzichtig bij mij wond. "Zal ik het overnemen?" "Nee, dat hoeft niet." "Beterschap dan maar." Zei de jongen van de trein. "Doei, Dankje." Antwoordde ik.

Reacties:

realMe zei op 20 mei 2010 - 16:04:
oh leuk.
snel verder
het moet opgelost worden met lili
ze zijn zo'n goede vriendinnen