FanFic.nl

De laatste toon na de slag.

Hoofdstuk 1

Nelana lag doodstil in haar bed te luisteren naar het tikken van de regen dat al bijna de hele avond viel. Iets zat haar niet lekker, dat gene dat ze gewoon een lange tijd niet thuis kon zijn maar ook de geruchten die men vertelde over Zweinstein. Ze zeiden dat er rare dingen rond het zwarte bos en de Beukwilg gebeurde. Stemmen, kreten en rare krijsende geluiden hoorden ze daar. Er bleken ook een paar dagen geleden 3 kinderen zijn verdwenen. Ze waren kattenkwaad aan het uithalen aan de rand van het Verboden Bos. Alleen ze waren niet meer terug gekomen. Het Ministerie bood hulp aan om ze te gaan zoeken in het Verboden Bos maar ze vonden hen niet. Sommige vermoeden dat het een Duivelse geest is of zo iets. Maar sommige zeiden ook gewoon dat alles bangmakerij was. Een mythe zodat de Leerlingen niet mee naar het Verboden Bos durfden. Maar Nelana had het gevoel dat het misschien allemaal wel waar was.. Ze kwam langzaam overeind en stapte voorzichtig uit haar bed, sloop vervolgens naar het raam toe en schoof het gordijn waar een groot logo van Ravenklauw op stond een stukje opzei. Ze gluurde door het kleine spleetje dat vrij kwam. Zoekend in het donker keek ze naar de lucht. ‘’Hmm.. het is zwaar bewolkt.. Geen spatje van de maan te zien..”� dacht ze. Ze keek in de richting waar normaal de Beukwilg stond. Geen teken van leven, ze zag de boom niet eens. ‘’Hmm..’’ dacht ze, ze keek nog eens goed rond naar het terrein. ‘’Geen spoor van iets raars te zien’’, dat stelde haar al gerust. Maar ja, het ging officieel over het Verboden Bos waar al die geruchten over kwamen. Ze keek met dicht geknepen ogen strak naar de rand van het verboden bos. Ze zag niets, geen teken van demonen, spoken, geesten al helemaal geen duivel. Ze haalde opgelucht adem. “Pfieuw, ben ik even blij!’’ ze tuurde nog even naar de plek van het bos. Ze wou zich net omdraaien tot dat er een vreemde kreet kwam uit het bos, een schemerig licht kwam op. Nelena schrok zo erg dat ze een kreet gaf en met een ruk het gordijn dicht trok. Het was waar! Het kon niet anders, alles klopte! De kreet! De schim.. Nelana had nog steeds met 1 hand het gordijn vast, langzaam lied ze het los en wou zich net omdraaien om weer naar bed te gaan. Tot dat ineens een koude, kille hand haar schouder aanraakte. “Nelana…’’ zei een vreemde angstaanjagende lage stem.

Reacties: