FanFic.nl

De laatste toon na de slag.

Hoofdstuk 4

“Wat bedoel je! Meen je het echt?”� riep Rinja zo hard dat iedereen opkeek in de zaal. Maar Nerwan kon al geen antwoord meer geven, hij was al vertrokken. “Nee.. Nee alsjeblieft.. Nee… ik smeek het.. Laat het niet zo zijn!”� riep ze door de zaal heen. “Die ’s gek.”�Zei Tijs die op zijn voorhoofd tikte als het gebaar van gekheid. “Jup, 100 procent gestoord.”� Zei Jacob die met een vragende blik keek naar Rinja die zat te smeken en hysterisch te doen. “Ik moet naar het Verboden Bos!”� zei Rinja. “En snel! Voordat…”� Ze maakte de zin niet eens af en rende naar buiten. Iedereen keek haar met een blik aan van “Wat is zei nou aan het doen?”� Het zag er ook niet uit hoe ze rende, het leek wel alsof ze rende voor haar leven, of.. Iemands leven.. Ze was daarom ook binnen een mum van tijd al buiten. Huilend en roepend rende ze zo hard ze kon naar het bos. “Nee! Nelana!”� riep ze steeds, ze rende en rende. Er leek geen einde aan te komen! Zou het al te laat zijn? Ging er steeds door haar hoofd. Nee! Nee dat was het niet, het moest niet te laat zijn vond ze, maar ja.. Dat kon ze makkelijk zeggen, als het nou ook zo makkelijk ging. Rinja kon gewoon niet meer naar een lange tijd hebben gerent, maar ze moest! Ze kon nu niet opgeven. Dan zou het zeker verkeerd aflopen met Nelana. Nee, ze moest door! Ook al vielen haar voeten er vanaf! Dus ze rende, en rende, en rende.. Tot ze eindelijk bij het verboden bos kwam. Ze schrok zich toen helemaal de pletter. “Nee!!!!!”� Riep Rinja huilend, krijsend! Vloekend en al. Voor haar lagen wat botten, bloed, stukken vel en Nelana’s sandalen. “Waarom..?”� riep Rinja huilend. “Waarom!!!!!?”� ze lied zich op haar knieën vallen voor de schoenen en het hoopje botten. Het enige wat er nog van haar over was… Het was te laat, ze had gefaalt.. “Nelena!!!!”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.