FanFic.nl

De laatste toon na de slag.

Hoofdstuk 6

Eenmaal bij Zweinstein gebeurde er iets onverwachts. “Rinja?”� zei Nelana aarzelend. “Rinja..? Rinja!”� Nelana viel met een plof op de grond. “Nelana? Gaat het wel?”� Rinja was verward. Eerst dacht ze dat ze dood ging, toen was ze niet dood. En nu gaat ze nog nok out. Rinja hurkte en ging voor Nelana zitten. Wat moest ze nou weer in hemelsnaam doen. Ze snapte er niets meer van. Nelana kwam al weer bij. “W-waar ben ik?”� Stamelde Nelana. “Je viel even flauw. Gaat het wel Nelana? Ik heb het idee dat het niet zo best gaat met je.”� Rinja bood 1 hand aan en trok Nelana weer overeind. Wat heeft dit toch allemaal te betekenen dacht Rinja. “Ik breng je maar even naar madam Pleister goed?”� Zei Rinja bezocht. “Nee nee het gaat wel! Laat me nou maar.”� Snauwde Nelana. Ze veegde haar broek schoon en liep zonder nog iets te zeggen weg. Rinja stond alleen in de gang te kijken hoe Nelana weg stommelde. “He Nelana, Rinja zoekt je. Ze was naar je opzoek.”� Zei Miranda die nog steeds op het bankje zat haar frutseltjes goed te doen. Nelana zei niets en liep zonder iets te merken door. Ze ging steeds sneller lopen, van hard lopen naar sprinten, van sprinten naar rennen. En ze ging zo snel als ze kon naar de Meisjes wc’s. Wat een vreselijke dag vond ze het vandaag. En het was nog niet eens middag! Nelana liep naar de wasbak en maakte haar gezicht schoon. Weg me de zonden, zei haar moeder altijd. Was het er maar af. Alleen was haar moeder er niet. Die zat thuis, thuis wachtend op de terug komst van haar dochter schreef ze in brieven die ze 2x per week stuurde. “Hallo, hallo. Nelana..”� Zei een angstaanjagende stem vanuit de hoek. Uit de donkere hoek kwam een jongen tevoorschijn. Hij had pik zwart haar, een ijzige wazige blik. En had een huid zo wit als sneeuw. Langzaam naderde de jonge Nelana. “W-wie ben jij?”� Vroeg Nelana die ondertussen al 5 stappen naar achteren was gegaan. “Ik? Ik ben je ergste nachtmerrie.”� Zei de jongen gemeen terwijl hij gemeen lachte. De jongen deed nog 3 stappen in de richting van Nelana. “Ik kom je halen Nelana, Ik kom je halen..”� Zei de jongen terwijl hij Nelana met een sirieuze blik aankeek, een angstaanjagende sirieuze blik. Nelana kreeg ineenkeer een angstlaag over zich heen. De jongen stond met een wazige blik richting Nelana toe. “Ik kom je halen Nelana..”� Fluisterde de jongen, hij stak langzaam zijn koude witte hand naar Nelana. Zijn handen waren dun, het leken alleen nog een beetje normale handen door het dunne laagje witte vel dat de vinger botjes bedekte. “Ik kom je halen!”� Riep de jongen keihard met een duistere stem. Nelana schrok zich kapot en viel naar achteren. Ze probeerde haar stok te pakken en de jongen te vervloeken.. Maar het was te laat, de jongen was er niet meer.. Hij was opslag verdwenen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.