FanFic.nl

De laatste toon na de slag.

Hoofdstuk 8

Nelana knipperde met haar ogen en merkte dat ze in de ziekenzaal lag. Ze keek op het klokje naast haar bed en zag dat het kwart voor 2 was, zo te zien nog s’nachts. Ze zag bijna geen hand voor ogen. Ze nam een slokje water dat nog naast haar bed stond en nam wat medicijn. De hoofdpijn was al bijna weg getrokken maar ze voelde zich nog wel duizelig. Ze stond langzaam op en stak een kaars aan. Ze liep met de kaars naar het raam en schoof het gordijn een stukje opzei. Turend keek ze door de zachte mist. Ze keek benauwd naar het verboden bos. Ze zag helemaal niks engs, geen rare geesten of monsters. Gewoon een dood normaal, griezelig.. Bos? SPLAT! Een aantal grote spatten rode derrie spatte tegen het raam waar Nelana uit keek. Nelana schrok en keek naar het langzaam zwierende druipen van het rode spul.. Wat was het? Tomaten soep..? Nelana ging dichterbij het raam staan om te kunnen zien wat het was. Ze schoof het raam open en tuurde naar buiten. Niets te zien. Nelana voelde een spetter op haar wang. Ze wreef het weg met haar hand en rook er aan. Het had een sterke rare ijzer lucht. Nu wist ze het, het was bloed! Langzaam keek Nelana boven zich. Haar gezicht vertrok, een traan vloeide over haar wang. Langzaam dalend naar de afgrond.. Boven haar bengelde het lichaam van Miranda in de avond bries, zacht wapperde het blonde haar in het maanlicht. Haar nek was half open gescheurd. Nelana keek met tranende ogen toe hoe Miranda langzaam heen en weer ging aan het koord om haar nek. Het klipje dat Miranda altijd in haar het haar had zat in haar hand. Door het bloed dat over haar hele lichaam stroomde gleed het klipje langzaam weg. Nelana ving het, en keek naar de donkerpaarse vlinder dat onder het bloed zat. Nelana sloot het raam, ging in het bed liggen en staarde de hele nacht lang naar het klipje.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.