FanFic.nl

Save your kisses for me..!x [TC]

part 9

Volgens mij vindt Bill het niet zo leuk want hij kijkt die twee maar kwaad aan. ‘Wat heb ik ook aan jullie!’, roept hij en loopt het café uit. Ik kijk hem na tot hij uit mijn zicht is. ‘en zo is die dus al de hele week!’, zegt Karen. ‘Van waar ken je hem?’, vraag ik haar. ‘O hij zat bij me op school maar toen is hij verhuist en ik weet dat jullie ruzie hebben.’, legt ze uit, ik knik. ‘het is mijn fout.’, zucht ik. ‘Neen, Tom het is niet jou fout! Je hebt er goed aan gedaan.’, Ik kijk haar raar aan. ‘Hoezo?’, ‘Nou, Simone, Bill zijn moeder, vroeg toen jij weg was wat eraan de hand was en Bill heeft eerlijk gezegd dat Drake jou uitschold voor kontridder.’, legt ze uit, daarvoor heb ik Drake niet geslagen, Drake heeft het helemaal niet gezegd! ‘En hoe reageerde Simone?’, ‘het viel wel mee, maar ze vond wel dat je er anders mee had moeten omgaan.’, ik knik. ‘Ik ga naar huis, ik zie je straks wel Lola.’, zeg ik en sta op. Onderweg naar huis zie ik Bill zitten. Het lijkt wel of hij huilt. Ik zucht eens diep en ga naast hem op het bankje zitten. Ja, nu is het zeker, hij huilt. Hij heeft het precies niet door dat ik erbij ben komen zitten want hij kijkt niet op. Ik raap al mijn moed bij elkaar. ‘Bill?’, nu kijkt de jongen wel op, zijn make-up zit overal. ‘Wat, wat is er?’, vraag ik voorzichtig. Hij springt recht en begint op me te roepen. ‘Laat me met rust, ga weg, verdwijn! Verdwijn gewoon, ga weg!! Ga uit mijn hoofd!!’, roept hij. Ik kijk hem raar aan. ‘Ik wil dit niet!’, roept hij nog voor dat hij het bewustzijn verliest. ‘Fuck, Bill! Bill!! Bill antwoord!!’, ik weet niet wat ik moet doen. Dan kom ik plots tot het besef dat ik de ambulance moet bellen, ik druk het nummer in. ‘Ziekenhuis **** Waarmee kan ik u van dienst zijn?’, ‘Euhm snel een ambulance!’, ‘Oké meneer kalmeer, heeft u een adres?’, Ik kijk rond. ‘Margrietstraat, ergens bij een bushokje!’, ‘Oké, we sturen zo snel mogelijk een ambulance, wat u ook doet blijf kalm.’, Kalm blijven is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik besluit om mijn vader ook maar op te bellen. ‘Hallo met Jög Kaulitz.’, ‘Pap?’, ‘Tom heey, waar ben jij?’, ‘Ik, er is iets met Bill!’, roep ik hysterisch. ‘Tom, rustig waar ben je?’, ik zeg hem dat de ambulance zo komt. ‘Oké, Tom, blijf rustig, ik ga zijn moeder verwittigen en dan kom ik eraan!’, Waarom zegt iedereen dat ik rustig moet blijven?! Dan komt de ambulance -eindelijk- aan. Ze nemen Bill mee op zo’n brancard. ‘Wilt u mee?’, ik knik en stap mee in, komop Bill houd vol! Na een 5 minuutjes rijden komen we aan bij het ziekenhuis, ze nemen Bill mee, een vrouw begeleid me naar de wachtkamer en geeft me wat te drinken. Dan komt er een hele bende het ziekenhuis binnengestormd. Het zijn pap, Kaat -de moeder van Lola- , de moeder van Bill, Drake, de stiefvader van Bill, Lola, en dat is het zowat. Ze worden, net als ik, begeleid naar de wachtkamer. Het is maar stil, niemand zegt iets. ‘Tom?’, ik kijk rechts naast me en Simone kijkt me aan. ‘Ja?’, ‘Wat is er gebeurt?’, Ik haal mijn schouders op. ‘Ik weet het niet, hij was aan het huilen, ik ging naast hem zitten, hij begon op me te roepen en toen…’, een zucht verlaat mijn mond, dan komt een dokter naar ons toe. ‘Familie Kaulitz?’, er wordt geknikt. ‘Oké, het zit zo, hij heeft te weinig energie en te weinig vitamine in zijn lichaam, het kan door de stres komen of door iets anders, dat weten we niet, hij heeft ook een aantal wonden op zijn polsen, buik, benen, noem maar op, wij denken aan zelfverminking, hij is ook te mager voor zijn lengte en leeftijd, het kan anorexia zijn maar daar moeten een aantal tests voor worden uitgevoerd.’, zegt hij. ‘Kunnen we naar hem toe? Is hij wakker?’, vraagt Simone. ‘Ja je kan naar hem toe.’, we krijgen de kamernummer en dan gaan we meteen erheen.

reacties?

Reacties: