FanFic.nl

Last Dance

<19>

Beneden merkten ze niets van het scenario dat zich op zolder afspeelde. Dat zouden ze toch niet begrijpen, want Bill had hen niets verteld over Nona’s ouders.
Ze waren wel blij toen Bill een ster in zijn handen had toen hij zijn vrolijke aanwezigheid weer liet opmerken in de woonkamer. En hij zette hem dan ook meteen op de boom, nog steeds zijn tranen inhoudend.
Nona was nog niet terug beneden. De jongens waren allemaal, zelfs Tom, in min of meer nette kleren. En zijzelf zag er niet uit. Dus douchte ze in recordtempo, perste zich in de enige jurk die ze had en stak haar haren op.
Make-up liet ze uit, daar had ze veel te trillende handen voor.
Haar omkleding ging niet ongezien voorbij. Het was vooral Bill die haar met open mond aanstaarde. Tom merkte op dat ze er nu veel beter uit zag, en Gustav glimlachte even. Maar Bill bleef stil. Stil en starend. Het maakte Nona aan het blozen.
Andreas kwam uit de keuken, veegde het stof van een fles wijn en keek toen blozend naar Nona.
‘Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik even in je wijnkelder heb gekeken?’
Natuurlijk vond Nona dat niet erg. Na alles wat de jongens al hadden gedaan, was wijn peanuts.

Na het eten, gingen ze in de zetels zitten. Het was donker, en het enige licht was afkomstig van de lichtjes in de kamer, en in de boom. Kaarsen stonden al uitnodigend op elke vensterbank en op het salontafeltje. Tom leek de gedachten van Nona wel te lezen en haalde zijn aansteker boven.
Toen besloot Georg dat het tijd was voor cadeautjes. Ze waren allemaal voor één van de jongens, maar Nona was al blij genoeg dat ze toch Kerst vierde en spendeerde er geen aandacht aan.
Pas toen het stil werd, en er nog maar een enkel pakje lag, keek ze even op.
‘Ja, die is voor jou.’ zei Bil en glimlachte.
Een cadeautje? Voor Kerst? Voor haar?
Ze nam het pakje voorzichtig vast, ging weer op haar plekje zitten en leunde een beetje tegen Bill aan. Gustav moest plots ‘naar de wc’, Tom ging even een luchtje scheppen en Andreas en Georg zouden Nona’s huis wel eens willen bezichtigen.
Dus zaten Bill en Nona daar, alleen in de woonkamer, dicht tegen elkaar. Geen enkel spoortje haat waagde het zich in Nona’s hart, en geen greintje schuld borrelde in Bill op.
Het was gewoon die twee, gewoon Kerst, maar vooral die twee.
Het fijne kettinkje gleed tussen haar vingers door terwijl ze naar het hangertje staarde. Het waren spitzen, en haar naam stond erin.
‘Oh Bill, bedankt.’ zei ze en vloog hem om de nek. Bill wreef over haar rug en zuchtte in haar nek.
‘Zal ik het bij je om doen?’ vroeg hij toen en liet haar los. Nona knikte, gaf hem het kettinkje en draaide zich om. Net op dat moment hoorde ze het getinkel dat het begin van ‘All I want for christmas is you’ aankondigde. Glimlachend dacht ze terug aan eerder die dag, en aan wat ze toen onder ogen kwam. Wat ze nu werkelijk dacht over Bill. Haar hart sloeg enkele slagen over.
‘Wil je met me dansen?’ fluisterde Bill in haar oor, en verbaasde zich erover dat hij dat vroeg. Uitgerekend hij, de zanger zonder danstalent.
Maar hij moest stoppen met piekeren, want Nona stemde toe.
Hij sloeg zijn armen om haar middel en trok haar tegen zich aan. Zij genoot van de warmte die haar lichaam in sloop, en legde haar hoofd op zijn schouder. Bill rook lekker. En exact hetzelfde dacht Bill over Nona.
Schuifelend over de laminaat woonkamervloer vergaten ze alles, alles dat hun prille verleden al inhield, en alles dat hun toekomst nog zou kunnen brengen. Bill was geen bekende zanger meer, en Nona geen geweldige danseres. Voor eventjes waren ze twee mensen, die heel normale dingen deden en heel normale gevoelens hadden. Voor eventjes waren ze niet Bill en Nona. Nee, ze waren eerder yin en yang.
Het liedje gleed voorbij, en ook het volgende weerhield de twee niet van het dansen. Pas toen er reclame uit de boxen golfde, stopten ze.
Bill streek over het jasje dat hij aanhad. Het was van een maatpak, maar dat was het enige dat hij ervan aanhad. Hij droeg gewoon een skinny jeans en een T-shirt zoals gewoonlijk. Maar het jasje gaf hem iets extra. Dat vond Bill, maar ook Nona dacht er zo over.
‘Zullen we even naar buiten gaan?’ stelde Bill voor en liet zijn blik naar de glazen schuifdeuren gaan. Nona knikte, besefte toen dat ze nog geen schoenen aanhad en verdween naar de hal. Even later kwam ze terug met zwarte All-stars aan haar voeten.
‘Staat prachtig bij je jurk.’ grinnikte Bill, strekte zijn arm en hield zijn hand open. Nona trippelde naar hem toe en schoof haar hand in die van hem. Toen trok Bill haar weer tegen zich aan en opende de schuifdeur.
Het was koud buiten, en de wind deed Nona rillen. All-stars bleken ook niet sneeuwbestendig.
Maar, Bill de eeuwige gentleman, deed zijn jasje uit en drapeerde die over haar schouders, en Nona kreeg sterk het idee dat Bill enkele films had gekeken vandaag. Maar ze vond het schattig, en ze had het warm, dus klaagde ze niet.
Ze gingen bij de met sneeuw bedekte eik staan, en keken naar de vlokken die nog steeds naar beneden dwarrelden.
Hoopvol keek Bill naar boven, en moest moeite doen om zijn enthousiasme verborgen te houden. Een maretak had zich om de tak boven hen gewikkeld.
‘Wist je dat de maretak bij de Kelten en de Germanen een heilige plant was?’
Nona keek nu ook omhoog, zag de maretak en glimlachte.
‘Wist jij al dat twee mensen die onder de maretak staan, moeten…’
Ze maakte haar zin niet af, maar keek Bill wel aan. Die glimlachte, en ging dichter bij haar staan. Voorzichtig, alsof ze van porselein was, legde hij zijn armen weer om haar heupen en drukte zijn voorhoofd tegen dat van haar.
‘Ja, dat weet ik.’ fluisterde hij en zijn adem vleide zich als een wit wolkje tegen haar lippen. Hij overbrugde de laatste millimeters en sloot zijn ogen.

Reacties: