FanFic.nl

Unexpected Friendship

13. The new Teacher

Yvonne's P.O.V.

Ik keek om me heen. Wauw, dit was groot! Vooraan stond een grote tafel met allemaal mensen eraan, inclusief die dikke oude man van de bootjes. Daarvoor stonden allemaal lange tafels, en links stond een krukje. Er lag een oude hoed op. We waren net binnen totdat Monika, Leona, Fred, George en Rachel naar binnen stormden. Ze renden pijlsnel naar de tafel. Iedereen keek om, en iedere leraar keek raar op, behalve de vrouw en de man met de baard. Fred en George gingen zitten en Monika, Rachel en Leona gingen bij de groep staan. Een lange man met de baard stond op. Na een tijdje stopte het geroezemoes.

"Welkom op Zweinstein! Dit is weer het begin van een nieuw schooljaar. Dat betekend dus ook weer nieuwe leerlingen. Laat ik dus zeggen: Laat de sorteerceremonie maar beginnen!"

Iedereen klapte en de vrouw die ons net had toegesproken kwam naast de kruk staan. Ze noemde een voor een de namen op van de leerlingen. "Andrews, Cindy!" Een klein meisje met blonde haren liep naar voren. Ze zette de sorteerhoed op en na een paar seconden zei de hoed: "Huffelpuf!" Vrolijk liep het meisje naar de tafel waar gejuicht werd. Toen werd de volgende naam omgeroepen. "Archer, Jim!" Een jongen met blonde haren liep naar voren. Hij zette de hoed op en meteen wist de sorteerhoed het. "Griffoendor!" Aan de tafel werd luid geroepen. Toen kreeg ik een por in mijn zij.

"Hé jij, waar hoop jij in te komen?" Zei een jongen die ik nog nooit had gezien. Het leek me geen kwaad te kunnen het te zeggen. Vroeg of laat zouden ze er toch achter komen. "Zwadderich." Zei ik. "Ik ook." Zei de jongen. "Zeg, heb jij misschien iets te maken met- " "Clement, Maxwell!" Zei de vrouw. "Dat ben ik." Zei de jongen tegen mij en hij liep naar voren. Hij had de hoed nog niet op zijn hoofd gezet of hij riep al: "Zwadderich!" Aan de tafel klonk gestommel. Na een paar namen kwam Monika aan de beurt. "Haex, Monika!" Ze liep naar voren, langs mij af. Ik zei niets tegen haar. Met knikkende knieën ging ze op de stoel zitten. Na een paar seconden zei de hoed: "Huffelpuf!" Monika leek niet honderd procent blij te zijn met de keuze, maar ook niet ongelukkig. Ze liep naar haar tafel toe. Nadat Rachel bij Ravenklauw was ingedeeld, en Lili bij Zwadderich, kwam ik aan de beurt. "Spee, Yvonne!" Zelfverzekerd liep ik naar de kruk toe, ook al voelde ik me helemaal niet zo. Toen ik de hoed op mijn hoofd zette begon deze tot mijn verbazing te spreken.

"Hmmm...Je bent op zich best wel moedig...Ik zou zeggen Griffoendor..." 'Alsjeblieft Zwadderich..please, zet me bij Zwadderich!' Dacht ik hard. "Zwadderich hè? Daar vind ik je nou helemaal niet bij passen! Je zou eerder een type voor Griffoendor zijn..." 'Zwadderichzwadderichzwadderich...' Dacht ik nog steeds. "Nou, als je het zeker weet...maar je moet weten dat het je eigen keus is! "Zet me bij Zwadderich!" Dacht ik nog steeds. "ZWADDERICH!" Schreeuwde de sorteerhoed toen. Ik liep vrolijk naar de tafel van Zwadderich toe, de vreemd kijkende blikken van de tafel van Ravenklauw ontwijkend. Ik wilde echt niet weten hoe Mateusz dit zou vinden. Ik zag de jongen van toennet zitten en hij wees op de stoel naast zich. Ik kreeg een schouderklopje van Lili. "Stokbroeks, Leona!" "Oh nee, daar heb je dat mens weer...Wedden we dat ze in dezelfde afdeling komt als Fred Wemel?" Zuchtte ik. Een heleboel mensen van de Zwadderichtafel keken goedkeurend naar mij, en vervolgens met een afkeurende blik naar Leona. En inderdaad, na nog geen seconde zei de hoed al: "Griffoendor!" Er kwamen na Leona nog een paar mensen en toen Kenneth Wilson ingedeeld werd bij Zwadderich wachtte iedereen op de naam van het enige meisje dat er nog stond. Ze keek verdrietig naar boven. "Ik wí­Ã‚­st dat ik geen heks kon zijn, ik wí­Ã‚­st het gewoon!" Zei Eline. Ze keek naar de vrouw, met tranen in haar ogen. De vrouw liep naar haar toe. "Hoe is jou naam dan?" Vroeg ze medelevend. "Eline Spillman, mevrouw" "Och kindje toch, ik heb je gewoon overgeslagen! Kom maar hier." Ze bracht haar naar de stoel. De Zwadderichtafel joelde. "Wat een huilebalk!" Schreeuwde Kenneth. Hij voelde zich duidelijk thuis aan de tafel. Na een tijdje zei de sorteerhoed: "Huffelpuf!" Het meisje liep met een rood hoofd naar haar tafel, haar tranen afvegend.

De man met de baard stond weer op en hief zijn handen. "Dat is dan ook weer geregeld! Nu wil ik jullie voorstellen aan onze nieuwe lerares Verweer tegen de Zwarte Kunsten...Mevrouw Gibbson!" Iedere tafel applaudiseerde behalve die van Zwadderich, dus ik deed dat ook maar niet. "Mevrouw Gibbson heeft jarenlang gewerkt op het Departement van Mystificatie." "Dank u professor Perkamentus, dank u leerlingen." Schreeuwde ze. Ze stond op en hield ze haar toverstok tegen haar keel. Toen ze begon te spreken deed iedereen hun handen voor hun oren. "Ik heb op het Departement van Mystificatie gewerkt, en daarna ben ik in de Kas van Professor Stronk gaan werken. Toen liet ik perongeluk Mandragora's ontsnappen en ik had geen oorbeschermers op. Nu hoor ik niet meer zo goed. Maar desondanks ben ik toch nog wel geschikt voor dit werk. Ik zal mijn best doen om jullie heel veel nieuwe dingen te leren, en om met iedereen goede vrienden te worden. Echt Ie-de-reen!" Bij iedere lettergreep wees ze naar een tafel. Toen stopte ze met praten (nou ja, schreeuwen). "Dank u." Schreeuwde Professor Perkamentus heel hard in haar oor en alle tafels lachtten. Behalve die van Zwadderich.

"Nou, dat is dan ook weer geregeld. Ik moest nog even van Vilder zeggen dat het verboden bos verboden is." Ik zei sarcastisch tegen mijn buurman: "Goh, je meent het." Hij grinnikte. "Dan is het enige wat ik nu nog kan zeggen: Eet smakelijk!" Toen verscheen er eten op tafel. Ik kan met eerlijkheid zeggen dat ik nog nooit zo'n heerlijke maaltijd van mijn moeder gekregen heb.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.