Hoofdcategorieën
Home » Overige » Szeretlek... » Land van de Vlinders
Szeretlek...
Land van de Vlinders
Hand in hand lopen we door het veel te hoge gras. Ik voel duizend vlinders door mijn buik heen en weer vliegen. Ik kijk je aan. Jouw gezicht is net een spiegel van het mijne.
Een stralende lach en die prachtige sterretjes in je ooghoeken. De ogen aan die sterretjes doen me verdrinken. Hoor je me? Ik schreeuw om hulp. Hulp om gered te worden. Nee, ik wil niet gered worden. Jij mag me doen verdrinken met jouw ogen, want dat is het beste gevoel ooit.
Nu ik toch over je ogen bezig ben. Het zijn net tunnels, poorten die me recht in je ziel laten kijken. Geloof me: je ziel is prachtig.
Rennend gaan we verder door het veel te hoge gras. Mijn schoenen zijn doorweekt door de dauw, maar dat kan me niets schelen. Ik hou van dit gras, van deze bodem.
Al sinds het begin komen we hier. Het zijn de heuvels die onze herinneringen delen en de bomen die alles van ons weten.
Met een zachte plof laten we ons in de zee van groen vallen. Door de zachte wind ontstaan er golven die tot bij ons komen. Zachte groene golven die ons overspoelen.
De zon heeft haar hoogtepunt bereikt. Als een stralende gouden bol lacht ze ons toe en dekt ons toe met haar warmte. We baden in een goudgroene wereld. Onze wereld.
Jij bracht me hier voor het eerst. Die dag zal ik nooit vergeten. Ik weet nog hoe mooi ik het vond. Raad eens. Het is nog prachtiger geworden. De glooiende heuvels, het zachte mos, de her en der verspreide bomen zijn als een cocon om ons heen gegroeid.
Jij toonde mij het stukje hemel dat hier op aarde neergevallen is.
Deze hemel is onze wereld.
Ik draai me om en staar in de verte. Over de heuvels heen zie ik drie boomkruinen en ver, heel ver ook nog een bos. Ik voel hoe je een bloem achter m’n oor steekt. Gevolgd door een hand dat je op mijn rug legt.
De vlinders in mijn buik gaan steeds sneller en sneller, tuimelen en dansen. Sinds ik je leerde kennen zijn de vlinders komen opzetten, als een ziekte waar geen medicijn voor bestaat.
Deze wereld heeft mijn vlinders vrijheid gegeven. Heb jij vlinders? Heb je zoveel vlinders?
In deze wereld zijn woorden overbodig.
Ik hou van jou!
Awww.
Dé ultieme liefdesverklaring.
(Ik was er zo ondersteboven van dat ik utlieme leifdseverklarnig schreef.)
(Toen besloot ik dat maar even te corrigeren.)