FanFic.nl

Unexpected Friendship

15. A new record

Leona's P.O.V.

Op het moment dat we de zaal binnen stormden keek iedereen om. Ik keek beschaamd even naar de grond, tot Fred me een geruststellend kneepje in mijn hand gaf en daarna naar de tafel van Griffoendor rende. Ik keek nog een keer snel de zaal rond en rende toen met Monika en Rachel naar de rest van de eerstejaars. Ik luisterde niet echt naar Perkamentus' woorden, ik was te druk bezig met op adem komen. Voor ik het echt door had begon de vrouw, ik meende dat het professor Anderling was, met de sorteerceremonie. De eerste die gesorteerd werd was een meisje dat Cindy Andrews heette. Ze werd ingedeeld bij Huffelpuf. Ik had er eigenlijk nog niet echt over nagedacht bij welke afdeling ik wilde horen. Ik keek naar de lange tafels, die vol met leerlingen zaten. Ik sloeg de tafel van Zwadderich expres over. Ik haatte Zwadderich. Mijn hele familie was tegen het idee dat iedereen in de toverwereld van zuiver bloed moest zijn. Mijn blik gleed over de tafels van Huffelpuf, waar ik Carlo zag zitten, en Ravenklauw, waar Mateusz grijnzend met een andere jongen zat te praten.

"Haex, Monika." Hoorde ik ineens. "Succes." Monika leek een beetje onstabiel, maar dat was niet zo gek na wat er vandaag allemaal al gebeurd was. Na enkele seconden riep de sorteerhoed luid: "Huffelpuf!" Ik zag Monika blij kijken en klapte uitgelaten voor haar. Ik liet mijn blik naar de Griffoendortafel glijden, waar hij bleef hangen bij George. Hij glimlachte gepijnigd. Waarom? Ik volgde zijn blik, die gericht was op de tafel van Huffelpuf. Oh.
"Spee, Yvonne." Eigenlijk interesseerde het me niet waar zij terecht kwam, maar ik luisterde toch maar. Ik was ook absoluut niet verbaasd toen de hoed haar bij Zwadderich indeelde. Precies waar het kreng thuis hoorde. De volgende op Anderlings lijst was ik. Nerveus liep ik naar het krukje, blij dat ik niet struikelde. Ik ging zitten, en de hoed werd op mijn hoofd gezet, waarna hij meteen over mijn oren gleed.
"Hmm.. Eens even kijken waar we jou in gaan delen? Zwadderich misschien? Nee, geen Zwadderich. Ravenklauw dan? Nee, dat is het ook niet. Ah, ik heb het: GRIFFOENDOR!" Ineens kon ik weer zien, doordat Anderling de hoed van mijn hoofd had gepakt. Ik stond op en keek naar de tafel waar Fred, George en Percy hard voor me klapten. Ik liep zo snel als ik kon naar hen toe en ging tussen de tweeling in zitten. Ik kreeg een schouderklopje van Percy, terwijl de tweeling me uitbundig feliciteerden. Mijn blik gleed naar de tafel van Zwadderich, waar Yvonne blijkbaar iets grappigs had gezegd. Waarschijnlijk wilde ik niet weten wat. Ik schrok toen ze me recht in de ogen keek en ik keek boos terug. Snel keek ik naar de laatste paar mensen die gesorteerd werden. Toen stelde Perkamentus mevrouw Gibbson voor, onze nieuwe lerares verweer tegen de zwarte kunsten. Fred en George gaven elkaar een high five, zo gauw ze er achter kwamen dat mevrouw Gibbson zo goed als doof was.
"Meneer Vilder, de congiërge heeft me verzocht om jullie eraan te herinneren dat er tussen de lessen niet getoverd mag worden op de gangen. Vooral de eerstejaars moeten weten dat het bos op het schoolterrein verboden gebied is." Vergiste ik me nou of keek Perkamentus bij die woorden mijn kant op? Ik hoorde gegniffel naast me en realiseerde dat hij de tweeling aan had gekeken.
"Ik neem aan dat jullie vorig jaar behoorlijk vaak in het verboden bos zijn aangetroffen?" Vroeg ik lachend. De tweeling gaf geen antwoord en ik lachte. Na nog een aantal andere mededelingen verscheen er eten op de tafels, en toen we uiteindelijk klaar waren met eten werden de eerstejaars opgedragen hun klassenoudsten te volgen naar de leerlingenkamers. Ik maakte net aanstalten om op te staan, toen de tweeling me op mijn plaats hield.
"Jij gaat zometeen met ons mee." Zei Fred grinnikend. Ik besloot er niet tegenin te gaan en bleef rustig zitten, terwijl de klassenoudste de rest van de eerstejaars mee nam. Ik vroeg me af hoe ze het voor elkaar hadden gekregen dat het niet opviel dat ik nog aan de tafel zat. Nog geen seconde later kreeg ik mijn antwoord.
"Mooie waanzichtspreuk, Fred." Zei George. Fred lachte en we stonden op. Ik liet me door hen meevoeren richting de kerkers.
"Wat zijn jullie van plan?" De jongens grinnikten alleen maar en trokken me verder de kerkers in. Ik hoorde achter ons voetstappen en ik wilde de tweeling waarschuwen, maar het was te laat.
"Maar, maar. Als dat meneer Wemel en meneer Wemel niet zijn. En wie hebben we hier? Ah een eerstejaars. Nou mooi. Aangezien jullie toch al in de kerkers zijn, mogen jullie me meteen volgen naar mijn kantoortje." Ik was een beetje zenuwachtig en onbewust greep ik Freds hand. Hij keek alleen maar grinnikend op me neer en trok me mee. We volgden de man naar zijn kantoortje.
"Professor Sneep. Heeft u een leuke vakantie gehad?" Vroeg George.
"Hou je stil Wemel! Je hebt al genoeg problemen." Ik slikte. "Goed, eens even kijken. Een nieuw record, geloof ik. De lessen zijn nog niet eens begonnen. Dat wordt een aantal uren nablijven. Morgen om 6 uur hier. Alle drie. En nu naar bed, voor ik er persoonlijk voor zorg dat jullie van school worden getrapt." Zo snel als we konden verlieten we de kerkers en ik volgde de jongens naar het portret van de dikke dame. Eenmaal in de leerlingenkamer barstten Fred en George in lachen uit. Het was te verleidelijk om niet mee te doen, dus al snel lieten we ons alle drie lachend op de bank vallen. Na een tijdje waren we uit gelachen en ik stond op.
"Ik geloof dat ik maar eens naar bed ga. O ja. Bedankt voor het nablijven, hè." Grinnikte ik. De jongens staken tegelijk hun duimen op en ik liep de trap naar de meisjesslaapzalen op. Uitgeput viel ik op bed, klaar voor de volgende dag.

Reacties:

hpyasmine12 zei op 17 dec 2014 - 20:46:
Gelijk al bij Sneep het verpesten.. Vraag me af wat de broertjes precies van plan waren....