FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

47. What was this all about?

Ik werd langzaam wakker en vroeg me af hoe laat het was. Het was in elk geval nog geen tijd om op te staan, maar ik zou nu toch niet meer in slaap komen. Ik bevrijdde me voorzichtig uit Freds armen en greep een van mijn schoolgewaden, die in de kast hingen. Na snel een douche te hebben genomen, en me te hebben aangekleed liep ik richting het haardvuur en greep mijn tas, waar ik mijn toverdranken huiswerk uit haalde. Sneep had meteen de eerste les al een behoorlijk opstel opgegeven, en ik had besloten er maar zo snel mogelijk aan te beginnen. Buiten mijn gewone huiswerk moest ik ook nog een heleboel inhalen, wat de anderen de jaren er voor al hadden gehad. Ik begon aan mijn opdracht en na een uur besloot ik dat ik Sneep niet zo mocht. Na anderhalf uur besloot ik dat ik Sneep helemaal niet mocht en na twee uur had ik eindelijk door dat ik een bloedhekel had aan Sneep. Een aantal verwensingen mompelend legde ik na twee en een half uur eindelijk de laatste hand aan mijn opstel. Ik schrok toen ik ineens twee armen om me heen voelde, maar ik realiseerde me al snel dat het Fred was, die eindelijk wakker was geworden. Hij keek naar mijn opstel en fronste.
"Hoe lang ben je al wakker?" Ik haalde mijn schouders op. Hij greep mijn, inmiddels gedroogde, opstel en rolde het op. "Ik ga even douchen en daarna gaan we naar de grote zaal om te ontbijten, goed?" Ik knikte en stopte mijn schoolboeken alvast in mijn tas, waarna ik nog even op de bank ging zitten.

Fred's P.O.V.
Na een snelle douche trok ik mijn schoolgewaad aan en pakte snel mijn boeken.
"Ga je mee?" Lena knikte, stond op van de bank en begon richting het portret te lopen. Ik controleerde nog snel even of ik mijn toverstok wel bij me had en volgde haar toen. Toen we de grote zaal binnen kwamen vielen twee dingen me gelijk op. Een: Harry keek me kwaad aan. En twee: Ginny. Ginny's ogen waren rood. Ik vroeg me af waarom en liep snel naar haar toe. Ik wilde net wat zeggen toen Lena Ginny's hand pakte en haar mee de zaal uit trok. Ik volgde hen. Lena dwong Ginny op de trap te gaan zitten.
"Gin, wat is er gebeurd?" Ginny schudde haar hoofd, ze wilde duidelijk niet antwoorden. "Kom op, Ginny. Je weet dat je me alles kunt vertellen. En Fred ook." Mijn kleine zusje keek even naar me, nog steeds tranen in haar ogen. Ik ging naast haar zitten en sloeg een arm om haar heen, Lena volgde mijn voorbeeld. Ginny begon nog harder te snikken en boog zich toen naar Lena toe om iets in haar oor te fluisteren.
"Wí¡t zeg je?!" O, Oh. Lena stond op en begon met nijdige passen terug naar de grote zaal te lopen. Ginny en ik stonden meteen op om haar tegen te houden, maar we waren te laat. Lena had Harry al bereikt.

Lena's P.O.V.
Hoe durfde hij! Ik beende naar Harry toe en hij keek op. Ik zag hem eerst verbaasd en daarna bang kijken, hij had de moordlust in mijn ogen gezien. Ik zag hem voorzichtig controleren of hij zijn toverstok wel bij zich had. "Kan ik jou even spreken?" Ron keek verbaasd naar mijn gezichtsuitdrukking en ik zag Hermelien iets mompelen. Harry stond voorzichtig op een hulpeloze blik op Ron werpend. Hij had wel in de gaten dat Hermelien hem toch niet zou helpen. Ron keek even naar mij en ik zag hem slikken, maar hij stond toch op. Moedig. Hermelien volgde nog geen seconde later. Ik beende de zaal weer uit, een verlangende blik op het eten werpend. Nou ja. Dat kwam later wel. Fred en Ginny stonden op me te wachten en ik gebaarde dat ze me moesten volgen. Tot mijn verbazing wist ik de weg naar de kamer van hoge nood precies. Ik liep drie keer heen en weer voor de muur. 'Ik moet een plek hebben waar niemand me tekeer hoort gaan tegen Harry.' Dacht ik. Na een tijdje verscheen er een deur en ik dwong iedereen om naar binnen te lopen. Er stonden een aantal stoelen. Ik keek naar Harry en wees op een stoel.
"Zit." Zei ik kortaf. Harry, die wel door had dat ik echt woedend was, deed meteen wat ik zei. Net als Ron. "Hoe durf je?!" Begon ik woest.
"Ik-"
"Nee! Stil! Laat me uit praten! Ik kan prima dingen voor mezelf regelen! Ik heb al eens eerder gezegd dat ik heus niet zo stom ben om meteen zoiets te doen! En zelfs als ik het van plan was geweest, dan was het nog mijn eigen keuze geweest! Daar hoef je Ginny niet voor te straffen!" Harry deed zijn mond opnieuw open om iets te zeggen, maar één blik was genoeg om hem te vertellen dat dat geen goed idee was. "Je hebt zelf gezegd dat je het prima vind dat Fred en ik iets met elkaar hebben. Dus zul je ook alles wat daar bij hoort moeten verdragen." Harry keek naar zijn voeten. Hij besefte dat ik gelijk had, dat hij geen enkel recht had om gemeen te doen tegen Ginny of Fred. "Heb je me begrepen?" Hij keek me aan, met die groene ogen die zoveel op de mijne leken.
"Waar ging dit nu eigenlijk om?" Vroeg Ron. Ik zuchtte.
"Ginny en Hermelien hadden me een cadeautje gegeven, en Harry ging er meteen van uit dat dat met een bedoeling was. Harry, je hebt me nog steeds geen antwoord gegeven."
"Ik heb het begrepen."
"Mooi. Dus nu geen commentaar of hatelijke blikken meer." Ron, Ginny, Harry en Hermelien maakten aanstalten om de ruimte te verlaten toen ik me ineens iets bedacht. "Ron, kan ik jou nog even spreken?" Hij bleef aarzelend achter. "Luister. Het is me opgevallen dat je Hermelien leuk vindt." Hij opende zijn mond om te ontkennen, maar ik schudde mijn hoofd ten teken dat het geen zin had en hij keek verlegen naar zijn voeten. "Vraag haar gewoon eens mee uit." Hij keek me hulpeloos aan.
"Ze wijst me af!"
"Geloof me nou, ze wijst je niet af." Hij mompelde wat. "Luister als jij haar niet vraagt, doe ik het voor je." Hij keek geschrokken, maar ik zag in zijn ogen wat ik wilde zien. Ik pakte Freds hand en we begonnen weer naar beneden te lopen. Hij keek op het gebutste horloge wat hij droeg.
"We hebben nog tijd voor een ontbijtje." Ik begon zonder een woord te zeggen richting de grote zaal te lopen, waar we gezellig ontbeten. De lucht tussen Harry en Ginny was geklaard en Ginny keek weer vrolijk.
"Wat hebben we nu voor vak, Harry?" Hij keek op van zijn bord.
"Geschiedenis van toverkunst, van professor Kist." Ik knikte en merkte dat Fred eindelijk klaar was met eten. We stonden op en Fred bracht me naar het lokaal.

Reacties: