FanFic.nl

~ Kate's Point Of Vieuw
De rest van de dag zat ik alleen maar in de keuken. Gewoon naar buiten staren naar de bloeiende lente. Alles lijkt zo vredig of de natuur zijn schoonheid speciaal voor mij toonden. De vogeltjes zongen hun mooiste lied en de bloemen waren net als altijd prachtig. Joe en Frankie probeerde me op te vrolijken. Ze deden de meest domme en idioten dingen. Bijvoorbeeld hoe drink je koffie met vork? Ze doen hun uiterst best, maar het lukte niet. Ik dacht alleen maar aan Nick. Waarom kan hij het gewoon niet zeggen? Dan zou alles opgelost zijn. Nick had me vandaag gewoon genegeerd en dat deed het meeste pijn. Ik was voor hem onzichtbaar. Ik ging twijfelen wel of we zo verder konden gaan. Ik hou van Nick echt waar, maar het kan niet zo verder. Een relatie gaat om vertrouwen en ik weet niet of na dit alles Nick nog kan vertrouwen. Joe had me om gepraat om Nick nog 1 kans te geven. Hij heeft 24 uur om het te vertellen, anders zouden we uit elkaar gaan. Dat zou het ergste wat me kan overkomen, maar het moet. Ik kan toch niet houden van iemand die ik niet vertrouwt, toch?

‘Kate, ik ga naar boven. Even Frankie verslaan met spelen. Kom je zo meteen ook?’, zegt Joe die net de keuken binnenkwam. ‘Is goed. Ik kom zo naar boven’, zeg ik en perste een glimlach uit. ‘Je weet toch waar het is?’. ‘Ik volg wel het geschreeuw’, zeg ik grinnikend. Er kwam een grote grijns op Joe’s gezicht. ‘Zie je zo dan!’, zegt Joe en loopt weg.
Na een paar minuten hoor ik het geschreeuw al beginnen. Die twee zijn echte idioten. Ik ga die twee idioten een lesje geven. Ik schuif de stoel naar achter.
‘Hey’, zegt Nick die in de deuropening staat. ‘Hey’, antwoord ik terug. Er kwam een lange stilte, maar Nick verbrak het. ‘Kate, waarom doe je ineens zo raar?’ ‘O meneer Jonas, even denken. Misschien omdat haar vriendje iets wilt verbergen’, zeg ik geïrriteerd terug. Nick zuchtte diep. ‘Het zijn mijn zaken. Kunnen we het gewoon vergeten?’. ‘Nick, sommige dingen kan je niet vergeten of verbergen’ ‘M-maar..’, maar voordat Nick een antwoord kon geven ging de bel. ‘Ik doe het wel open!’. En ik loop langs Nick heen…

Ik maakte de voordeur open en ik werd aangevallen. Nou aangevallen, meer dood geknuffeld. ‘Hier is je beste vriendin. Ik hoorde het verhaal van Joe en ik dacht ik kom zo snel mogelijk naar jullie toe’, zegt Analeigh. ‘Oké?’. ‘Wat is er?’. Ik moest grinniken door haar antwoord. ‘Of jij dat niet weet, want het is een pas een paar uur geleden gebeurt met mij en Nick. En je kan nooit zo snel hier zijn. Alleen als je al van plan was, om hier naartoe te komen’, zeg ik grijzend. ‘U-uh’, zegt Analeigh die knal rood word. ‘Kate, wie is daar?’, zegt Joe roepend uit Frankie’s kamer. ‘Analeigh en het is voor jouw’. ‘Kate, ik kom voor jouw!’, zegt ze nep-verontwaardigt. ‘Tuurlijk en ik kom voor deze vaas’, zeg ik droog. ‘Kat-‘, maar voordat ze iets kon zeggen, kwam Joe aangerend. Hij is echt verliefd, anders kwam hij op zijn dooie gemak aangelopen en nu rennend. ‘Er hangt liefde in de lucht!’, zeg ik plagend. 'Ik laat jullie tortelduifjes wel alleen!'