FanFic.nl

Drugs VS Love

Hoofdstuk 17: Pretend, or real, who cares?

POV Vivian
Grote boom in het park naast school, 14.30
X DD
Verbaasd keek ik naar het briefje dat uit mijn agenda was gevallen. Fleur keek nieuwsierig mee. ‘Wie is DD? Ik dacht dat je met Dave wat had?’ Ze trok het briefje uit mijn handen en las het nog een keer.
‘Ten eerste; DD is Dave. Het is een grapje van ons. Het betekend DrugsDave.’ Fleur gaf me een afkeurende blik. Ik wist dat het slecht was om te zoenen met een junk, maar Dave was zo leuk. ‘Ten tweede; Dave is niet mijn vriendje, tenminste nog niet. Niet officieel.’ Zwijgend gaf Fleur me het briefje terug. ‘Ga je?’ Ik knikte hevig.
Het was vreselijk om hem de hele dag te negeren. Hij had het ook moeilijk, dat zag ik aan alles. Alleen of hij nou naar de drugs verlangde, of mij, daar was ik niet helemaal uit.
De bel ging, gelukkig was dit het laatste uur. Nog 25 minuten, dan hadden Dave en ik een date. Of was het geen date?
Fleur was al weg, ze had een afspraak met de dokter. Ze deed de laatste tijd zo raar. Misschien kwam het wel door Dave. Hoogtijd om weer eens een meidenavondje te organiseren.
Langzaam liep ik de trap af, naar mijn kluisje.
De grond plakte, waarschijnlijk was er iets van limonade gemorst hier. Ik keek naar de grond, en lette niet op waar ik liep. ‘Kijk uit, kut wijf.’ De stem was dringend, arrogant.
Ik wist dat ik tegen de jackpot was aangelopen. Langzaam keek ik omhoog.
Het was Erik. Een van de populairste jongens van deze school. Daar moet je geen ruzie mee krijgen. Volgens mij was hij ook een vriend van Dave, maar wie is dat ook niet op deze school? Ik probeerde langs hem te lopen, en hem te negeren. Helaas dacht hij er anders over.
Met zijn hand duwde hij me weer voor hem. ‘Wat zeggen we dan?’ Siste hij. Gelach kwam achter hem vandaan. ‘Jongens, kijk eens wat we hier hebben?’ Riep Erik.
De jongens die net aankwamen lopen, liepen naar ons toe.
Toen ze in mijn gezichtsveld kwamen, schaamde ik me. Ook al was dat nergens voor nodig. Erik was de klootzak hier, niet ik. Dave keek me met grote ogen aan, maar herstelde zich wonderbaarlijk snel. ‘Is dat je nieuwe chickie?’ Grapte hij naar Erik. Yoran en Erik lachte hartelijk om zijn grap. Erik kneep hard in mijn schouders. ‘Luister meissie, je bent hier niks. Is het niet jongens?’ Yoran maakte een joel geluid, alsof hij in een voetbalstadion zat. Dave deed er nog een schepje bovenop. ‘Helemaal niks. Gewoon een klein lelijk rot wijf, met een te grote tas.’ Hij grijnsde eng. Dit was niet de Dave die ik altijd te zien kreeg.
God, wat heb ik ooit in hem gezien?

Reacties: