FanFic.nl

My heart belongs to you

Hoofdstuk 10

Draco en ik lopen tussen het meer en de rand van het verboden bos. Het was zo'n mooi romantisch moment. We lachen en we praten. Draco komt dicht naast me lopen en pakt mijn hand. Het hij voelt een beetje angstig. Op het zelfde moment word de lucht boven ons hoofd ineens duister zwart en begint het opeens hard te waaien. Angstig kijk ik naar Draco. Hij pakt mijn hand stevig vast, als we achter ons een ijzige stem horen. Ik draai me om en achter ons staat ‘’ hij die niet genoemd mag worden’’. Ik schrik en ga achter Draco staan. Stiekem kijk ik naar de gedaante voor ons. Hij heeft ijzig zwarte ogen. Hij heeft iets slagachtig over hem. Goed gedaan Draco, goed gedaan' jongen. Ik krijg een raar gevoel in mijn maag. Ik knijp ik Draco zijn arm en fluister zachtjes in zijn oor, wat wil hij Draco, ik ben bang, ik wil hier weg nu. Ik word nog misselijker als Voldemort zegt modderbloedjes weglokken van de menigte, alleen zo jammer dat we niks aan haar zullen hebben... Ik rukt mijn hand los van die van Draco. Wat? Voldemort grijnst gemeen, en geniet duidelijk. Nee, zoiets zou ik nooit doen, wacht roept Draco. Maar ik was al weg. Snel ren ik naar het kasteel. ik moet het halen. Plotseling ben ik opeens omsingeld door een stuk of wat dooddoeners. Tranen prikken in mijn ogen en de angst groeit, en groeit. Voldemort gaat weer naast me staan en zegt tegen Draco, jij vermoord haar, of ik doe het maar dan met jou erbij. Draco kijk me angstig van buiten de cirkel aan, en ik zie een traan over zijn wang glijden. Ach... man je wilt me toch niet vertellen dat je het niet kan zegt een andere stem. Eén van de dooddoeners trekt zijn masker af. Draco's hart slaat ineens twee keer zo snel. Pap? Lucius stapt snel op hem af en trekt hem naar vlak voor me en scheurt zijn mouw kapot. Er doemt een groot zwarte tatoeage op. Nee Draco niet jij, zeg me dat het niet waar is zeg ik met een klein stemmetje. Bij Draco rolt er nog een staan uit zijn oog. Sorry, ik ... Hou toch op en word een man roept zijn vader. Of wil je me soms zeggen dat je wat voelt voor dit halfbloedje zegt hij min. De man kijkt me vuil aan. Draco kijkt even angstig naar Lucius en dan naar de grond. Nee, dus schalt Voldemorts stem, die een koude rilling veroorzaakt door mijn lichaam. Dan zal ik het maar weer moeten doen. Ik ben teleurgesteld in je Draco, en je maakt je vader ten schande. Wat een familie eer...' Op het zelfde moment kom er een hoop lawaai die kant op. Ik word iets minder angstig als ik zie dat de hele school er aan komt met professor Perkamentus voor op. Ze heften hun toverstok op en spraken allerlei verschillende spreuken. Die vervolgens op Voldemort en zijn dooddoeners afstormden. Door dat ze soort van overvallen werden verdwenen ze met de zelfde snelheid als waarmee ze waren gekomen. Verdwenen. Professor Perkamentus komt naar me toe om te kijken of alles oke is. Vervolgens liep hij naar Draco en zei kom met mij me Draco. Toen Draco uit het zicht was barste ik in huilen. Alexandra ging naast me zitten en sloeg haar arm me heen. We liepen samen naar de leerlingenkamer, waar iedereen inmiddels al weer naar was terug gekeerd. Ik vertelde aan Alexandra en Blaise wat er was gebeurt. Toen ik klaar was ging de deur van de leerlingenkamer open, en ik zag Draco binnen komen. Hij zag me zitten en zou naar me toe wandelen. Ik stond op en liep snel naar mijn kamer. Ik had even geen zin om nu met Draco te praten, niet na alles wat er vanavond is gebeurd. Ik kleedde me om en ging op bed liggen. Na een half uurtje hoorde ik Alexandra ook binnen komen, en niet viel ik in slaap.

Reacties: