Hoofdcategorieën
Home » Twilight » The seeking TRUTH » Chapter 1 The mysterie of Dakota (part 1)
The seeking TRUTH
Chapter 1 The mysterie of Dakota (part 1)
Hier sta ik dan op een grote berg terwijl de sneeuwvlokjes langzaam uit de lucht dwarellen. Zo is binnen paar minuten het hele landschap van Dakota al bedekt onder het mooiste laagje sneeuw wat ik ooit gezien heb. Het lijkt op een sprookje, een droom die nooit is uitgekomen of op een laag watten waar je nooit meer uit kan komen. Zo voel ik mij ook, alsof ik er nooit meer uit kan komen. Ik zit gevangen in mijn eigen wereldje. Een winter wonderwereldje die eindigt met een tragedie en ik ben het slachtoffer. Alsof de wind het met mij eens is speelt hij voorzichtig met mijn haren die niet onder de wollen muts zitten die ik op heb.
Duidelijker kan je het niet maken dat het al een tijdje winter is en dan hebben we het nog niet eens over mijn koude huid en rode wangen. Je zou kunnen zeggen dat het tijd is voor kerst, maar daar wil ik nog niet aan denken. Gezelligheid, lekker eten en met je familie samen zijn. Verward schud ik mijn hoofd leeg. Rond deze tijd komen altijd herinneringen boven die doorgegeven zijn per generatie. Het is een koude tijd voor een kleine groep mensen in Dacota en de rest bemoeit er zich niet mee tot dat ze er zelf in verzeild raken. Mensen denken niet graag aan de problemen van anderen.
Ze zijn egoïstich en denken alleen aan de cadeautjes en het lekkere eten wat ze krijgen van het bestuur om daarna weer verder te gaan met hun leven en er niet meer aan te denken.
Hoe kunnen ze dat doen, hoe kan het dat die cadeautjes en al dat lekkere eten mensen doet vergeten dat er mensen verdwijnen rond kerst. Het hele jaar door sterven mensen doordat ze niet genoeg te eten krijgen of worden ziek, maar rond kerst is bijna iedereen weer gelukkig. Misschien ben ik gek, maar ik snap dit echt niet.
Mijn ouders zeggen al dat het jaren zo gaat. Jaar in jaar uit verdwijnen er mensen, gewoon op eens en komen daarna niet meer terug. Ze zeggen dat het de natuur is dat mensen opgeofferd worden zodat er andere mensen weer eten hebben rond kerstmis.
Ja, ik weet het ik kan zeuren. Ik wil gewoon zo graag dat iedereen de waarheid weet al is dit het laatste wat ik doe! Iedereen moet gewoon weten dat er iets vreselijks staat te gebeuren als de sneeuw uit de lucht valt. Ze gaan gewonnen door alsof er niets gebeurt en dat maakt me boos. Niet zomaar boos maar woedend.
Elk jaar wacht ik op mijn kans en ook elk jaar gaat mijn feestje niet door. Dit jaar zal anders worden! Totaal anders. Dit jaar ga ik winnen en zal ik mijn gelijk krijgen. De schuldigen zullen eindelijk opgeruimd worden. Het grote gemeenschap van bloedzuigers, tovenaars, wolfen, dwergen, heksen, reuzen en aanhang zal verdwijnen en nooit meer terug komen.
Mijn naam is Masey Louisa Gonzales en nooit meer zal iemand mijn naam vergeten.
Waar mijn agressie over al die magische wezens vandaan komt?
Het zit zo!
ooohhh!
jij schrijft echt super goed!
(jaloers hier!!!)
snel verder jij!
melding?