FanFic.nl

Running Away

1.

Nora PoV

Mijn handen zijn geklemd om een warme mok chocolademelk. Wanneer ik eraan nip komt de slagroom op mijn neus, en met de rug van mijn hand veeg ik het weg. Het boek voor me is al een tijdje niet aangeraakt om een bladzijde om te slaan, en één oortje is uit mijn oor in mijn sjaal gevallen. Het andere oortje laat zachtjes maar hoorbaar de lyrics van “Wir schliessen uns ein”� horen. Mijn lippen bewegen mee met de woorden die ik hoor, en de keren dat ik werkelijk mee fluister vormt mijn adem condens op het raam. Ik heb het zo vaak gehoord, dat ik de woorden nu wel ken, zonder erop te letten. Ik let alleen op de gitaar. Mijn mp4 zo ingesteld, dat de gitaar boven de andere instrumenten uitsteekt. Ik heb nooit gitaar gekund, en ik heb het nooit gewild. Want wat nou, stel nou, dat ik hem ooit zou zien. Dan kon hij mij gitaar leren. En daar zal ik op blijven wachten.

“Hold fast to dreams

Ik heb net mijn - inmiddels koude - chocolademelk op, als de deur eerst krakend open gaat, om dan met een harde bons te sluiten. Zeven uur stipt. Mijn ouders zijn thuis. Snel klim ik uit het venster, trek de oortjes uit mijn oren, zet mijn mp4 uit, en verstop het samen met mijn mok achter het gordijn. Dan haal ik de boeken van de stoel die ik al klaargelegd had op tafel en kan net op tijd doen alsof ik aan het studeren ben. ‘Ah, Nora, je leert het al’ zegt vader vermoeid. ‘Ze leert leren’ voegt moeder toe, en ze lacht op haar hoge, bijna hysterische manier. Ik glimlach maar, zodat ze zich niet helemaal belachelijk maakt. Als ze alleen maar wisten wat ik vanaf vier uur had gedaan.

for if dreams die

Ik zit weer in het raamkozijn, het mijne, dit keer. Niemand die nu binnenkomt, mij een dromer noemt, vervolgens een preek gaat geven over wat ik allemaal beter kan doen dan dromen, en me vervolgens de hele week negeert. Dat hoop ik dan toch, het is drie uur ’s nachts. De maan is vol, en verlicht de randjes van de boom voor ons huis. De takken zijn leeg, op een paar gele bladeren na. Vader harkt elke dag weer de bladeren bij elkaar, wat hem niet vrolijker maakt. Tenzij ik te laat uit het raam ben geklommen, dan mag ik harken. Een plotseling plofgeluidje haalt mij uit mijn gedachtes. Aan de andere kant van het raam ligt een klein vogeltje, waarvan één vleugel behoorlijk eng vervormd is. Zo voorzichtig en zachtjes mogelijk open ik het raam - van onder. Alles in dit huis is oud, en kraakt. Ik bijt op mijn lip, alsof dat de geluiden zachter maakt. Ik haat vogels, maar dit is zielig.

life is a broken winged bird that cannot fly”�

Het vogeltje is inmiddels bij mijn buren, die zijn gek op vogels. Ze waren totaal niet boos, dat ik ze half vier ’s nachts wakker maakte. Het ging tenslotte om het leven van een vogeltje, zeiden ze.
Nu ik toch uit bed ben, en weet dat mijn ouders slaappillen hebben genomen - anders waren ze al uit bed geklommen om me te vragen wat ik in godsnaam om vier uur ’s nachts deed - besluit ik om nog een kop chocolademelk te nemen. Terwijl het water aan het koken is, haal ik mijn spullen vanachter het gordijn vandaan, morgenochtend gaat moeder weer stoffen. Ik stop de oortjes weer in mijn oren, en zet mijn mp4 weer aan. Er is nog een seconde over van “My Immortal”� voor “World behind my wall”� begint. Ik glimlach, en haal snel het water van het vuur, voordat het gaat piepen. Met mijn nieuwe kop chocolademelk - het is eigenlijk helemaal geen melk - ga ik aan tafel zitten. Misschien, heel misschien, moet ik ook naar “The World behind my wall”� opzoek gaan. Misschien, moet ik dit alles wel gewoon achterlaten. Met een ruk schuif ik mijn stoel naar achter terwijl ik opsta, en gooi mijn kop in de plotselinge beweging om. Mijn hele schrift vol lyrics zit onder het bruine spul, en bobbelt zich op. Maakt niet uit, ik koop wel een nieuwe.

Een uur later sta ik aan de deur, aangekleed en al. Ik staar uit het raam, naar onze boom, en glimlach. Dan draai ik me om, hijs mijn rugzak wat beter over mijn schouders, zet mijn mp4 net één volume harder, en loop de trappen af.

Reacties: