Hoofdcategorieën
Home » Overige » My 100 little stories » 89. Maan
My 100 little stories
89. Maan
Langzaam stak ik mijn kop uit de grot. Ik hoorde de iets fluiten. Mijn oren draaide zich richting het geluid. Het geluid hield op. Waarschijnlijk was het gewoon de wind. Ik stak mijn snuit in de lucht en jankte naar de maan. Mijn gejank werd ruw onderbroken door een ander ruw gejank. Ik hield even op, en keek om me heen. Niets. Ik richtte mijn aandacht weer op de volle maan. En wéér werd mijn gejank onderbroken! Ik gromde, en ging op onderzoek uit. Ik snuffelde in het rozenbosje, en gromde toen verrast. Hier lag een mensenkind! Ik snuffelde aan het kind, en pakte het toen op aan zijn nekvel. Ik plantte het kind naast me neer, en jankte naar de maan. De kleine keek me verbaasd aan. Ik gaf ‘m een lik over zijn snuit. Hij lachtte. En probeerde me toen na te doen en jankte ook. Nouja, janken… Meer krijsen. En samen huilde we naar de maan.
Ik vind 'm lief(: