FanFic.nl

My 100 little stories

56. Zwart

“But when the whole village thought they were witches and tried to burn them at the stake, Aro was forced to slaughter the entire village and turn Alec and Jane into vampires right then and there.”�

-“Maar toen het hele dorp dacht dat ze heksen waren en probeerde hen te verbranden op de brandstapel, was Aro genoodzaakt to het hele dorp te doden,en Alec en Jane tot vampiers te veranderen, en dat zijn ze nu nog steeds”� (Vrije vertaling, mijn Engels is best wel slecht)

“But, despite her evil personality she seems to have a very loving relationship with her twin brother Alec, as seen in New Moon and Breaking Dawn.”�

-“Maar, ondanks haar gemene persoonlijkheid, lijkt het alsof ze een lange relatie heeft met haar tweelingbroer Alec, zoals je kunt zien in New Moon en Breaking Dawn”�Ook vrije vertaling!


‘Jane! Pas op!’ In de paniek die was ontstaan, trok ik mijn zus mee naar een muurtje.
Er raasde een gek rond in het dorp, en die had al vele mensen gedood, waaronder onze ouders en ons kleine zusje.
Er klonk een gil, die ik herkende als die van Demitri,onze buurjongen.
‘Ik zal je sparen, jongen… Jij kan ons nog van dienst zijn..’ Een fluweel zachte stem, die rillingen bij me opriep. De stem werd gevolgd door nog harder gegil. Ik slikte, en trok Jane dichter tegen me aan.
‘Wat heb je met mijn zoon gedaan! Engerd! Ik verm….. ’ Een hystirische stem, waarschijnlijk van Demetri’s moeder werd bruut afgekapt door een afschrikwekkend gescheur. Jane gilde, en verborg haar gezicht in mijn stoffen overgooier. Ik kromp ineen bij het horen van haar gil.
‘Ah!’ Een zacht gefluister. ‘Ik weet dat jullie er zijn… Kom maar hier.. Jullie hebben toch niet lang meer te le.. Asjemenou!’ De man stond voor ons.
Hij was angstaanjagend, en toch prachtig tegelijk. Zijn witte huid leek van papiergemaakt, en zijn lange zwarte haar vormde daardoor een eng contrast. Bang staarde ik hem aan.
‘W.. W..’ wist ik uit te brengen. Jane staarde doodsbang richting de man en piepte van angst toen hij zich voorover boog.
‘Rustig.. Dit kan een beetje pijn gaan doen….’
‘Wie bén jij?’ stootte ik eruit.
‘Oh, wat onbeleefd van me!’ De man boog zich snel terug, en zei: ‘Ik ben Aro… Ik weet wat de bevolking hier van jullie dacht… Maar geen zorgen, ze zijn dood.’ Een schreeuw van pijn kwam achter het muurtje vandaan. ‘Goed, bijna allemaal. Hij leeft nog,’corrigeerde hij zichzelf. Ik keek hem aan met zo’n blik van hoor-jij-niet-in-het-gesticht-thuis? Aro lachte alleen maar.
‘Oké.. Ik zal je zus wel eerst nemen dan..’ Nog banger dan eerst drukte Jane zich tegen me aan. Beschermend legde ik mijn armen om haar heen.
Aro leek geïrriteerd en snauwde naar Demitri, die nog eens een schreeuw slaakte: ‘Houd jij even je kop, ik kan mezelf niet horen denken!’
Hij richtte zich weer tot ons. Ik voelde Jane’s hart kloppen, veel te hard… Ze was doodsbang. Net als ik, ookal zou ik dat nooit toe geven aan Jane.
‘Jane... Kom eens hier…’
‘Mama!’piepte ze.
‘Nee!’riep ik uit. ‘Ze komt niet! En ik ook niet,’voegde ik er haastig aan toe.
‘Dan kom ik haar toch halen..’ En voor ik ook maar iets kon zeggen, had hij haar al te pakken. Aro deed iets wat ik niet verwacht had. Ik dacht dat hij haar zou vermoorden, of anders verkrachten, mishandelen…Maar niet dat hij zijn tanden in haar nek zette!

Jane krijste van de pijn, en Aro liet haar vallen, en kwam toen op mij af. Met grote, bange ogen keek ik hem aan. Ik schudde mijn hoofd, maar Aro grijnsde.
‘Je zult een prachtig tweede leven krijgen,’beloofde hij, en zette zijn tanden in me.

Een afschuwelijke pijn, die brandend door mijn lichaam trok, terwijl ik niets meer zag. Alles was Zwart.

Reacties: