Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Home » 36°
Home
36°
Ik keek rond vanachter mijn zonnebril. Dit strand was perfect. Mooie zon, palmbomen, en als ik mijn bril ophield, zou Georg niet kunnen zien of ik naar andere jongens zat te staren (Foei, Lex). Ik gluurde naar een stel jongens dat beachvolleybal speelde. Naast me zaten Tom en Bill meisjes te keuren, Gustav en Georg sliepen. Saaierds. Ik legde me terug neer op mijn badhandoek en liet de zon op mijn huid vallen.
Een bal plofte op mijn buik, niet hard, maar genoeg om me omhoog te laten vliegen met een kleine gil. Ik keek rond, concludeerde dat de beachvolleyballers de daders waren. Ze keken allemaal lachend mijn richting uit, één van hen had het lef om naar me toe te komen.
"Ciao, bella," zei hij. Fijn, Italiaanse beachboy. Waarom zit mijn vriendje erbij?
"Hey."
"Darvi la mia palla?" Ik deed mijn zonnebril af en keek hem dom aan. Zie ik er soms uit alsof ik Italiaans spreek?
"Oh, sorry. Can I have my ball back?" Ik wou even grof doen en zeggen dat ie er al twee had, maar dat was misschien niet zo'n goed idee.
"Sure." Ik gaf hem de onruststoker en zette mijn zonnebril terug op.
"Ciao, principessa." Hij knipoogde en ik lachte vriendelijk. Stiekem rolde ik achter mijn bril met mijn ogen.
"Heb je nou al succes hier?" Tom keek me grijnzend aan, Bill wiebelde met zijn wenkbrauwen.
"Wat zeg je me nou? En Georg dan? Hij is wel jullie vriend!" Ze trokken een gezicht.
"Wat is er nou?"
"Gewoon," aarzelde Bill.
"Het idee dat jullie zouden..." vervolgde Tom.
"Jeweetwel."
"Samen in bed..." Ik barstte ik lachen uit.
"Het hoeft niet persé in een bed als je dat niet wilt," grinnikte ik," auto's schijnen ook geschikt te zijn..." Bill huiverde en sloeg zijn handen voor zijn gezicht.
"Maar, serieus, Lex. Ik kan het gewoon niet... Het is gewoon smerig!" Ik lachte nog harder, trok opnieuw de aandacht van de Italianen en maakte Georg en Gustav wakker.
"Wat is er, schatje?"
"Bill en Tom willen me koppelen aan een Italiaan," hikte ik. Hij wierp een donkere blik op het groepje dat weer in mijn richting floot en knipoogde. Hij rolde met zijn ogen.
"Nee, bedankt, je bent bezet." Hij ging terug liggen en deed zijn ogen terug dicht. Lag dat aan mij of leek hij een beetje... jaloers?
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.