Hoofdcategorieën
Home » Twilight » My second life as a vampire [afgewerkt] » Het begin van iets nieuws betekend ook afscheid van je verleden
My second life as a vampire [afgewerkt]
Het begin van iets nieuws betekend ook afscheid van je verleden
Hoofdstuk 1 Bella
Dit vond ik het ergst aan mijn nieuwe leven als een vampier. Het opnieuw opbouwen van een leven in een nieuwe stad, op een nieuwe school. Mijn nieuwe familie en ik stonden bij de secretariaat op onze nieuwe school: Sutherland High. Wat Ironisch genoeg in het noorden van Amerika ligt. Het was hier bijna nooit mooi weer. Het was bijna net zo erg als Forks, waar ik woonde en Edward ontmoette nu al bijna 8 jaar geleden. Edward staat bij de balie met Alice te praten met de secretaresse: mevrouw Loker. De arme vrouw staat Edward aan te staren alsof hij een Griekse god is. Ik kon het haar niet kwalijk nemen. Zo dacht ik er namelijk precies hetzelfde over. Terwijl wij stonden te wachten tot Edward, Alice onze roosters kregen. Waren wij allemaal in gedachte verzonken. Emmet dacht waarschijnlijk aan welke mensen hij allemaal angst aan zou jagen. Wat Rosalie dacht kon ik nooit met zekerheid zeggen. En Jasper keek een beetje naar buiten. Hij verveelde zich een waarschijnlijk een beetje. Ik pakte Edwards hand en fluisterde: ’zeg, gaat dit nog lang duren? Het ruikt hier een klein beetje.... muf’. Hij grinnikt en knipoogt naar me. ‘Bella toch nog heel even geduld, fluistert hij terug, niet iedereen kan niet-menselijk zijn'. Ik giechel en geef hem een kus op zijn neus. Vanuit mijn ooghoeken kan ik zien dat Mevrouw Loker me een klein beetje boos aankijkt.’Hier zijn jullie roosters, veel plezier op jullie eerste dag op Sutherland High', zegt ze chagrijnig tegen ons allemaal. Met zijn zessen lopen we de school door naar onze kluisjes. Opeens bedenk ik me iets. ‘Jasper, vraag ik, wordt je niet helemaal gestoord van al deze emoties?’ Hij kijkt me vragend aan, ‘vanwaar deze vraag Bell?’ Ik denk even na en kies mijn woorden zorgvuldig. ’Nou, er zijn hier zo veel mensen met verschillende emoties, dat ik niet begrijp dat je er niet gestoord van wordt. Hij grinnikt, ‘ Nou Bella, je hebt wel gelijk, als ik me er niet voor afsluit wordt ik er inderdaad helemaal gestoord van. Maar zoals je nu al wel door zal hebben. Ik sluit me ervoor af. We komen op een driesplitsing, We moeten allemaal een andere kant op. ‘Tot bij de Lunch’ zegt Alice tegen me. Ook Rose, Em en Jazz zeggen ons gedag. Samen met Edward loop ik naar onze eerste les. Voor we het klaslokaal binnengaan, zie ik mijn eigen spiegelbeeld even. Ik grom, ‘die vervelende Alice ook.’ Edward kijkt me verward aan. ‘Wat is er Bella, is er iets mis?’ Ik kijk hem lang aan, ‘kijk nou eens naar mij, klaag ik, zie ik er normaal ook zo uit?’ Hij begint te lachen, ’Nou nee, maar persoonlijk vind ik dat je er ontzettend verleidelijk uit ziet. Zelfs zo verleidelijk dat het gewoon een misdaad is om er zo uit te zien'. Ik kijk hem boos aan, ‘dit is echt niet grappig hoor, ik voel me niet prettig in deze lap stof. Geef mij maar een strakke spijkerbroek of zo.’ Hij haalt een hand door zijn haar.‘Tja, in dat geval, moet je jezelf morgen maar aankleden. We lopen nu eindelijk het lokaal Engels binnen. Een heleboel paar ogen kijken ons aan. Behalve twee paar donkere ogen helemaal in de hoek. Samen lopen Edward en ik naar de leraar. Meneer Vorster, kijkt ons eerst vrolijk aan, dan schieten zijn ogen naar onze ineengestrengelde handen en kijkt plotseling heel erg chagrijnig. ’Ga maar zitten’ zegt hij. We lopen samen naar twee stoelen in het midden van de klas en gaan zitten. De les gaat zo beginnen, maar we weten allebei dat we de stof toch allang gehad hebben. Toch maken we braaf aantekeningen. En ik zie Edward ineens geschokt opkijken. Ik pak zijn hand onder de tafel en duw geconcentreerd mijn schild af? ‘wat is er?’ Vraag ik in mijn hoofd. Hij pakt een blaadje achter in zijn schrift en schrijft in zijn perfecte handschrift:
Zie je die jongen en dat meisje links achter in de klas? Ik hoorde net hen gedachten. Ze weten het. Wat wij zijn, Maar ik kan niet zien hoe ze het weten of wat ze zelf zijn.
Tijdens de lunch moeten we dit vertellen aan Alice, Emmet, Jasper en Rosalie. En na school aan Carlisle en Esme. Daarna kunnen we beslissen wat we eraan gaan doen.
XXX Edward
Ik kijk waarschijnlijk ontzettend verbaasd maar knik naar hem. Ik begrijp het wel. Als deze mensen een probleem zijn, is de kans dat we weer moeten zullen verhuizen.
Terwijl we na de vijfde les naar de kantine lopen denk ik plotseling aan iets. Onze lieve dochter Renesmee (ook wel Nessie) heeft vandaag ook haar eerste dag op school. Ik laat mijn gedachtes weer horen aan Edward. Hij glimlacht naar me. ’Daar was ik net zelf ook aan het denken’zegt hij. ’Zou ze het naar haar zin hebben?’ Ik haal mijn schouders op: ‘Vast wel hoor lieve Edward, en als Nessie zich verveeld maakt ze er zelf wel een feest van'. Hij grinnikt, ’Ja natuurlijk, en dan nog Jake die haar nooit iets weigert. Dat wordt nog wat… Ik mag hopen voor Nessie dat we niet meteen de eerste dag school een telefoontje krijgen van de rector. Want dan zal ik haar toch eens goed moeten toespreken.’ Ik trek een wenkbrauw op terwijl ik daar over nadenk. Ik pak weer zijn hand en denk wat ik wil zeggen: ’Edward Cullen zo gauw als onze Nessie begint te huilen of smeken weiger jij haar niets meer. Jij bent als was in haar handen net zoals iedereen die haar kent. Jake heeft geluk dat wij haar naar een meisjesschool gestuurd hebben, anders had ze al na een dag een vriendje opgepikt en om haar vinger gewonden. Ze heeft overduidelijk haar charme van haar vader.’ En na die woorden lopen we samen de kantine in.
Reacties:
leuk wil je alsjebleift verder schrijven????