FanFic.nl

Unexpected Friendship

20. Flying Little Man

Mateusz' P.O.V.

Een beetje in paniek en nieuwsgierig over wat er met Monika aan de hand was, liep ik achter professor Banning aan. Onderweg naar de ziekenzaal vroeg ik: "Wat is er met haar, professor?" Waarop hij antwoordde: "Dat weet ik niet, maar ik moest u van professor Stronk en de zuster op de hoogte brengen." "Hé George wat doe jij hier?" Vraag ik."Inderdaad meneer Wemel wat doet u zo laat nog op de gang?" Vraagt Banning. "Ik had gehoord van Loesje die het gehoord had van Karel die het weer gehoord had van Rachel die het weer gehoord had van Carlo dat Monika weer in de ziekenzaal ligt en ik wou haar zien." Antwoordde George. "Nu u toch al op gang bent, kunt u net zo goed meekomen." Antwoordde Banning. "Het spijt me nog van vorig jaar professor." Zei George plotseling. "Het is u vergeven als u het maar uit uw hoofd laat dat nog eens te doen." Zei Banning.

In mijn gedachte: 'De eerste les die wij, Lars, Denny, de tweeling en ik, hadden van professor Banning was echt komisch. Hij probeerde ons "wingardium leviosa" te leren, maar dat ging een beetje fout. De tweeling richtte namelijk op Banning in plaats van hun veer.' "Nu kan Banning vliegen." Zeiden de tweeling waarop Banning zei: "Dit is NIET grappig. Zet mij neer!" 'Nou zo gezegd zo gedaan. Alleen het was niet zo goed voor professor Banning, want hij viel op zijn bureau en had daarna twee weken in ziekenzaal gelegen. Oja, de ziekenzaal, terug naar de realiteit.'

Inmiddels waren we al bij de ziekenzaal aangekomen, maar we werden tegengehouden door de zuster en die zei: "Kom morgen maar terug." "Wat is er met haar aan de hand, zuster?" Vroegen George en ik in koor. "Dat vertelt ze je morgen wel. Kom maar om 7 uur." "Oké zuster." Zeiden we waarna we professor Banning volgde. Onderweg kwamen we toevallig professor Anderling tegen waarmee George mee kon lopen. We namen afscheid en liepen allemaal naar onze afdelingen. Aangekomen in de slaapvertrekken van de jongens deed ik mijn pyjama aan en ging slapen terwijl ik me zorgen maakte om Monika.

Eenmaal wakker geworden op kwart voor zeven 's morgens kleedde ik me snel om en ging naar de ziekenzaal. Aangekomen bij de ziekenzaal zie ik dat George al bij haar bed zit en dat zij wakker is geworden. "Gaat alles goed met je?" Vroeg ik bezorgd. "Ja, met mij gaat het nu weer prima. Ik krijg alleen black-outs. Dus ik ben in een paar weken weer tip top in orde." Zei Monika overtuigend. "Oh, gelukkig." Zei ik opgelucht. Daarna namen we afscheid van haar en liepen weg. "Waarom krijgt ze die black-outs?" Vroeg ik. "Omdat toen ze in het water was gevallen, had ze giftige inkt van de inktvis binnen gekregen en daarom krijgt ze die black-outs." "En waarom was jij al zo vroeg bij Monika?" "Ehm, ik was al om 6 uur wakker. Dus ging ik eerst eten en daarna ging ik naar Monika omdat ik bezorgd om haar was." Ondertussen kwamen we Leona en Katja tegen: "Mateusz! George!" Ze begroette ons glimlachend. "George, waar ging je nou ineens heen?" George antwoordde niet dus dat deed ik maar: "De ziekenzaal." Ze keek George verbaasd aan. "Waarom?" George keek naar de vloer, terwijl ik weer antwoord gaf: "Monika ligt daar." Haar mond viel open. "Maak je maar geen zorgen, ze mag vandaag nog weg. Maar ze heeft giftige inkt van de reuzeninktvis binnen gekregen." Ze knikte, opgelucht maar Katja gebaarde dat ze op moesten schieten. Dus ze liepen weg. George en ik liepen naar de grote zaal om te eten, want we hadden toch pas het tweede uur les. De grote zaal leek verlaten, maar gelukkig zaten Fred, Lars en Denny er nog. We gingen naast hen zitten en we gingen eten. Ondertussen bespraken we stap 2 van het vlan. "Maar hoe komen we dan in de voorraadkast van Secretus?" Vroeg Lars. "Simpel, iemand leid hem af en iemand anders gaat in zijn voorraadkast." Antwoordde Fred waarna George verder ging: "We geven hem iets wat hij niet verwacht." We gingen verder met het plan uitwerken, maar we moesten naar de les. Dus gingen Lars, Denny en ik naar onze eerste les van het jaar: geschiedenis van de toverkunsten en we namen afscheid van de tweeling. We liepen naar het leslokaal en gingen naar binnen waarna we professor Kist begroette, het enige spook dat les geeft. "Gelukkig weten jullie al een beetje meer dan die eerste jaarsleerlingen die ik het vorige uur les gaf." Daarna begon hij met de les.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.