FanFic.nl

it all starts in the fifth year

hoofdstuk 4

Een week lang wou Jenny niet met Aily praten, maar toch ging ze elke dag even langs. En eindelijk werd haar geduld beloond. Toen ze op vrijdagmiddag de toiletten binnenliep zat Jenny op de wastafel te wachten. ‘Sorry Aily, ik heb me gedragen als een dom spook. Ik was gewoon jaloers.’
‘Ooh Jenny je weet toch dat je mijn vriendin blijft ik zou echt niet zonder je kunnen.’
‘Maar vertel eens Ron? Wat zie je in die gozer, ik geef mij maar Harry Potter.’
‘Harry is ook wel leuk maar Ron, ooh die is duizend keer leuker, echt alle jongens verbleken bij hem. En heb je wel gezien hoe zijn mooie kontje beweegt als die loopt?’
Zo zaten Aily en Jenny nog een hele tijd te kletsen totdat Aily zag dat het al zes uur was, en ze afscheid nam van Jenny. ‘Ik zie je maandag weer Jenny!!’ Vrolijk liep ze naar de grote zaal. Lachend dacht ze aan wat Jenny had verteld, dat ze Harry wel zag staan, ze probeerde het te snappen maar ze kon er niet bij, Ron was zoveel leuker en liever en slimmer nou ja dat misschien ook weer niet maar toch.
Ze wou al naast Ron gaan zitten maar Fred en George riepen haar. Ze keek Ron aan maar die haalde zijn schouders op. Langzaam liep ze naar de tweeling toe. ‘Is er iets, vroeg ze. ‘Ja, zei Fred, kom eens naast me zitten we moeten even met je praten.’ De nieuwsierigheid van Aily was gewekt en ging tussen Fred en George zitten. ‘Zo wij moeten het even over ons broertje hebben. Wij hebben zo het vermoeden dat Ron jou wel ziet zitten. Wij als grote broers moeten hem toch wel een klein beetje op hem passen.’
‘Willen jullie beweren dat ik niet goed genoeg ben voor Ron, vroeg Aily verbaast
‘Hebben jullie dan al wat met elkaar, grinnikte George, dat veranderd de zaken.' Hij gaf Aily de hand en zei op serieuse toon ‘Ik ben George dat is Fred en wij zijn twee van je vier schoonbroers.’
Aily snapte er helemaal niks meer van, ‘ik heb niks met Ron, maar als ik het moet geloven gedraagt hij zich wel anders als ik bij hem ben, nou ja dat zeggen Harry en Hermelien.’
Ginny die tegenover hun zat begon te lachen en zei ‘Hij doet anders? Hij is een totaal ander persoon.’
‘Is het al zo erg vroeg Fred verbaasd, en waarom valt jou dat wel op en ons niet?’ ‘Omdat ik een meisje ben en die zien dat sneller. Maar Aily laat je niet opfokken door mijn broers, jullie moeten het zelf uitzoeken maar als het nodig is dan help ik graag een handje.’
‘Bedankt Ginny, zei Aily, en mag ik nu weer naar jullie broertje toe? Of ben ik toch niet goed genoeg?’
'Aily je hebt ons hart gestolen antwoordde Fred en George tegelijk, onze zegen heb je.’
Aily moest lachen, stond op en liep weer terug naar Ron, Harry en Hermelien. ‘Wat moesten die twee, vroeg Ron. ‘Oo niks, ze moesten weten of wij ook iets hadden.’ Vertelde Aily alsof ze het had over een broodje pindakaas. Ron zijn mond viel open en hij liet zijn vork vallen. ‘Wat vroegen ze?’ ‘Je hebt me toch gehoord, of begin je doof te worden? Harry en Hermelien lagen blauw van het lachen. ‘Whahahaha, wij zijn dus niet de enige die het zien, zei Hermlien.
‘Valt het dan zo op, zei Ron verbaast.
‘umh Ron, je weet dat Aily naast je zit?’
‘Ooh merlijns rode boxershort dat is ook zo. Ummh Aily zou je even met me mee willen lopen.’
Het leek wel of de hele Griffoendortafel ze na keek, Fred en George staken hun duimen op, Hermelien keek ze aan op haar bekende manier en Harry wenste ze veel succes.
Samen liepen ze naar buiten, bij het meer aangekomen pakte Ron haar hand en stopte met lopen. ‘Aily ik moet je iets vertellen maar ik vind het echt ontzettend lastig.’
‘Toe maar Ron, ik ga je echt niet uitlachen. ‘
‘Aily, zoals je misschien wel hebt gemerkt vind ik het heel fijn om bij je in de buurt te zijn en umh, ik vind je heel lief en leuk en sinds ik je in de trein zag ben ik smoorverliefd op je geworden.’ Hij werd langzam rood, en keek Aily hoopvol aan. Aily wist niet wat ze moest zeggen. Haar droom ging werkelijk in vervulling. Ze keek Ron aan en moest glimlachen. Langzaam bogen ze naar naar elkaar toe en hun lippen vonden elkaar. Na een tijdje lieten ze elkaar los en Ron pakte haar hand. ‘Kom laten we naar de leerlingenkamer gaan.’ Hand in hand liepen ze door het kasteel en toen ze in de leerlingkamer kwamen ging er een gejuich op. Ze keken elkaar aan en gingen bij Harry, Hermelien en de rest van de wemels zitten.

Reacties: