FanFic.nl

What's true love?II (AFGEWERKT!!!)

Toeval bestaat niet

De dag daarop ging ik met de honden wandelen om mijn zinnen te verzetten. Garner groeide nu snel en werd zo trouw als Mayjin. Een jaar ging voorbij en ik kwam in een daglijkse routine terecht. Ik hield het huis schoon, maakte eren en praatte met de honden en Draco. Ik deed soms wat klusjs bij dreuzels om wat dreuzel geld te hebben. In het stadje kenden mensen me niet, niemand sprak me aan, maar als ik de twee honden meenam, werd ik altijd nagestaard. Ik had een rustig leventje, ik, Draco en de twee honden. “Wat denk je, Draco”� vroeg ik luidop. “Mayjin is eigenlijk mijn hond, Garner die van jou dan?”� Alsof hij me begreep en een teken stuurde, werd er op dat moment op de deur geklopt. Ik schrok op, in al die tijd was er nooit iemand hier geweest. De honden waren het ook niet gewoon en sprongen blaffend op. “shh”� zei ik en de honden stopten met blaffen, maar keken afwachtend naar de deur. “hallo?”� zei ik. “hay”� antwoordde een jonge man. “ sorry, je kent me natuurlijk niet.”�
“Nee”�
“ik woon wat verderop in het dorp.”�
“ah, ok”�
“Sorry hoor, maar ik zag je laatst met je honden.”� Hij knikte naar Mayjin en Garner. Ik fronste: “en?”�
“Nee, ja dat is een goed iets!”� hij lachtte even.”�Het is gewoon, je lijkt heel goed met honden. En uh, we hebben een puppy gevonden.”� Ik hoorde de rest van de uitleg niet, maar hij stopte ook vrij snel, bij het zien van mijn gezicht. “Draco..”� fluisterde ik.
“sorry?”�
“niks hoor Ik had zo’n gevoel dat het tijd was voor een nieuwe hond.”�
“o, fantastisch! En je wil hem Draco noemen?”� lachte hij blij, maar ik keek hem geschrokken aan. “Nee! Natuurlijk niet. Waar is het arme ding?”�
“Ow uh ja, ik ga hem even halen.”� Antwoordde de man, een beetje uit het veld geslagen. Hij rende naar zijn jeep en haalde de pup er uit en snelde dan terug naar het huisje, ik besefte nu dat het regende. En vroeg de man snel binnen. Mayjin en Garner liepen nerveus door het huis. “Wil je graag wat drinken.”�
“Koffie zou er wel in kunnen ja.”� Ik zette snel koffie op en vroeg ondertussen. “Waar heb je hem gevonden?”�
“onder mijn jeep”� antwoordde hij. “Maar hij was zo mager! Ik heb hem nu al een paar weken veel eten gegeven, maar..”�
“Je wou hem niet houden.”� Vervolgde ik, terwijl ik twee koppen koffie op tafel zette. “nou ja nee.”�
“je hebt het goed gedaan, denk ik.”� Zei ik, naar het bange pupje kijkend. “Ja ik zag je met je honden in het dorp.”� Hij keek even naar de twee honden die naast mijn stoel lagen. “Mag ik even beter naar hem kijken.”�
“Zeker!”� zei hij en hij overhandigde me voorzichtig de pup. “Draco zou hem leuk gevonden hebben, denk je niet, Mayjin?”� De witte hond stond op en kwam naar de pup kijken. “Wat denk je, maatje?”� de hond kwispelde en blafte stilletjes. “Ja ik denk het ook, Mayjin..Onze tweede adoptantje heh jongen?”� Garner maakte nu ook een stil geluidje en ik lachtte even. Ik maakte een indruk op de dreuzel. ‘Joan’ was nog niet volledig weg. “Al een idée voor een naam?”�
“nee, maar we zullen er zorgvuldig een uitkiezen.”�
“Mayjin is die witten, ja?”� ik keek op en knikte. “Mooie naam.”� Ik knikte. “dat is het zeker.”� De dreuzel herkende wat droefheid in mijn stem en vroeg er niet verder naar. “En de andere?”�
“Garner”�
“Weer een mooie naam.”�
“Dank u. Garner, je hebt net een compliment gekregen!”� de hond stond kwispelend op. “Wel?”� de hond blafte kort. “achja, je kan niet í¡lles van hun verwachen, heh?”�
“Waw”� zei de dreuzel, serieus onder de indruk. Iets later vertrok de man en dan spendeerde ik enkele dagen. Aan het opsommen van namen. “Wat denk je, Draco? Mesh, Mouky,Tribo, dingle, jamgy, james, pickles,….De dagen die er op volgde, liep ik de hele dag door zo rond. I was verbaasd over oe lang ik kon brainstormen. De derde dag, was ik nog steeds niet helemaal inspiratieloos. “Djen, toru, lesko, mops, kary, plop, plank, ploke…”� Bij die naam sprong ik op, ik was geschrokken ommdat de gordijnen in de kleine keuken vanvoor het raam gevallen waren. Ik trok mijn wenkbrauwen op. “ Plok dan, Draco?”� Ook het andere gordijn viel nu op de grong. Ik grijnsde, dit was toch geen toeval? Ik hing de gordijnen terug op, er van overtuigd, dat Draco, Plokes naam gekozen had.
Een half jaar later liep ik met de drie honden door het dorp, de dreuzel die me Ploke gebracht had was onder de indruk en blij. Ploke was net zo trouw als Mayjin en Garner, alledrie liepen ze zonder leidband met me mee de straat over. Ik besliste niet meer het dorp in te trekken, anders moest ik weer weg uit het huisje waar ik nu al zou thuis was.

Op vier Augustus werd ik wakker en zei meteen: “Het derde jaar nu, Draco.”� Mayjin maakte een stil kreunend geluidje en ik liet hem buiten. Hij liep naar een heuveltje naar het meer en ging daar zitten. Hij gooide zijn mooie hoofd omhoog en huilde als een wolf. Ik ging naast hem zitten en snikte zachtjes mee. Na een tijdje schreeuwde mijn stem door de stilte, ik schreeuwde zoals ik dat gedaan had met Draco’s lichaam in mijn armen. Ik begon te snikken, mijn keel brandde en mijn stem was weg. Ook Mayjin ging stil liggen, hij legdezijn hoofd op mijn schoot en ik snikte en snikte. Garner kwam nu ook naast me liggen en legde zijnhoofd naast dat van Mayjin. Ploke zat achter me, een beetje in de war. Ton het weer donker werd gingen we binnen, ik nam Draco’s mantel en wikkelde die rond me. Ik keek naar de stapel brieven die op tafel lagen, er zat een laag stof op, de bovenste, had gerimpelde rondjes, van mijn tranen. Ik nam Draco’s brieven. Ik kende ze wel van buiten, maar ik wou zijn geschrift zien. Zien hoe hij echt geweest was, hoe hij “ ik hou van je”� of “ik zie je graag, Joan”� geschreven had. Ik viel in slaap in de zetel.

Reacties: