FanFic.nl

What's true love?II (AFGEWERKT!!!)

Gevonden

De dag daarop dronk ik een kop koffie, nog steeds in Draco mantel gewikkeld. Ik praatte tegen Draco. Net toen ik mijn kopje leeg had schrok ik op. Er werd op de deur geklopt. De honden liepen mee naar de deur die ik, zodra ik ze geopend had ook weer bijna meteen dicht smeet. Ik was te hard geschrokken om snel te reageren en Perkamentus gaf me de kans niet. Hij wandelde rusti binnen en ik keek hen verbluft aan. “Heb je toevallig een kopje thee voor een oude man?”� Ik slikte, maar ging dan gewoon thee zetten. “Je hebt en leuk huisje”� ging Perkamentus rstig verder. “Wat doe je hier?”�
“Ow Kom op, Drie jaar zoek ik je al, maat me even bekomen, ja?”�
“waarom?”�
“Omdat er nog steeds mensen om je geven! Ik zie dat je de brieven gehouden hebt.”� Ik knikte
“Ik heb hen pas twee jaar terug gelezen.”�
“pas twee?”�
“Ze zijn bijna drie jaar terug geschreven.”�
“Maakt het niet minder nodig om ze te beantwoorden he?”�
“…”�
“De hele toverwereld sloeg door toen je verdween! De krant stond er vol mee! Befaamde Zweinstein aanvoerster verdwijnt. Meisje, betrokken in de samenzwering tegen Jeweetwel verdwenen. Joan Dhanes, weg, zonder een aanwijzing.”� Dat was de eerste keer in drie jaar dat ik mijn naam luidop hoorde, ik schrok ervan. En dan schrok ik, omdat ik zo hard schrok van mijn eigen naam. Perkamentus dronk even van zijn thee. “Hoe heb je me gevonden?”�
“ah!”� zei hij “Dat is een leuk verhaal! Toen ik naar je begon te zoeken, had ik geen flauw idee, waar ik je moest gaan zoeken. Toen ik eindelijk een huisje gevonden had waar je inderdaad gewoont had, was jij daar in geen jaar geweest. Maar van toen af wis ik dat ik je ten minste op het spoor was. Vrij snel werd me echter wat anders duidelijk: je liep op me uit. Toen ik het laatste huis vond, was je daar al twee jaar niet meer geweest.”� Ik knikte “zo lang ben ik hier.”�
“ja”� zei hij, maar ik zou je hier normaal nog niet zo snel gevonden hebben. Ik had echter gehoord over een gerucht dat onder de dreuzels hangt. Ihet ging hem over een hondenfluisteraar die hier woonde. Ik ben altijd ingegaan op de kleinste aanwijzigingen, daarom deed ik ook nu. Ik praatte met een jongeman uit het dorp. Hij vertelde me over deze hondefluisteraar. Hij sprak er over met veel respect en enorme bewondering. Hij vertelde me hoe ze alleen met haar honden woonde. Dan vertelde hij me dat er iets speciaals aan haar was. Ik denk dat er haar iets ergs over komen is, zei hij dan. Hij vond het jammer zei hij. Ik vroeg hem of hij één van de honden bij naam kent. Enthousiast gaf hij me de beste aanwijziging die ik ooit gekregen heb. Mayjin.”� Hij stopte even en ging dan verder. “Ik volgde de weg die hij me had uitgelegd, toen ik hier toekwam besefte ik dat het een moeilijke dag was.”� Ik antwoorde niet. Ik staarde naar de tafel en Perkamentus’ blik gleed door het huis. Die bleef hangen aan de zetel, waar Draco’s mantel lag. “Joan?”�
“…”�
“Zou je het erg vinden moest Severus je een bezoekje brengen? Toen ik hem zei dat ik je gevonden had was hij..”�
“ik vind het erg dat jij hier langskomt, maar ik neem aan dat je dat ook niks kan schelen?”�
“Joan, we”�
“Ja, best laat hem dan komen”� antwoordde ik vinnig. “Hij alleen, volgende week.”� Ik stond op en liep naar de deur. “Joan”� ik opened de deur en keek Perkamentus aan. Hij knikte en liep er door naar buiten. Ik draaide me om en leunde tegen de deur, sloot mijn ogen en zuchtte, maar schrok enorm toen enkele seconden later op de deur werd geklopt. Ik opende ze en keek recht in Sneep’ donkere ogen. “Ik weet het, Joan, hij zei het wel, maar…aljeblieft.”� Ik zuchtte en stapte opzij. Hij leek dolgelukkig, maar voor mij was dit een te zware confrontatie. “Ga alsjeblieft weer weg”�
“Joan..”�
“Toe..”� Mayjin stond op en Sneep keek me even gekwests aan, maar stapte dan toch buiten.
“ik kan het niet, Draco”� zei ik toen ook Sneep de deur uit was.

Reacties: