FanFic.nl

it all starts in the fifth year

hoofdstuk 5

‘JENNY, WE HEBBEN GEZOEND!!!!’ Zo kwam Aily de toilet binnenvallen. ‘Je hebt wí¡t gedaan? Heb je die jongen van Wemel gedumpt en het met Harry aangelegd?’
‘Nee Jenny, gister verklaarde Ron dat hij smoorverliefd op me is en toen hebben we gezoend, ooh Jenny ik ben zo gelukkig.’
‘Ja dat kan ik zien maar vertel eens hoe het ging? Ik heb nog nooit zo iets meegemaakt want voor ik het wist was ik dood.’
‘Ik zou dat ik kon zeggen dat je niks hebt gemist, maar dat kan ik niet. Het enige waaraan ik nog kan denken is aan gisteravond, hoe we daar stonden bij het meer en hij mijn hand vast hield.’
‘Maar vertel eens kan hij een beetje zoenen? Niet dat ik het zou overwegen om met hém te zoenen maar ik ben toch wel een klein beetje nieuwsierig.’
‘Hij zoent heerlijk, het beste. Alhoewel, ik heb geen andere jongens gezoend...’
Plotseling ging de deur van de toilet open en liep een eerste jaars naar binnen, verschrikt keek ze naar Jenny en holde weer naar buiten. ‘Waarschijnlijk weet zij ook wel wie ik ben , Jammerende Jenny, ga nooit naar haar toilet bla bla bla.’
‘Jenny zeg dat toch niet, maar ik ga er weer vandoor want ik heb tegen Ron gezegt dat ik even naar het toilet ging. Dag Jenny, ik vertel je later wel hoe de kus was!’
Op de gang kwam ze Ron al tegen ‘Waar was je? Had de wc je bijna opgegeten?’
‘haha Ron, ik was met iemand aan het praten.’ Ze wou nog niet aan Ron vertellen dat ze het goed kon vinden met Jenny. Het was toch een beetje schaamte. Ron gaf haar een knuffel en samen liepen ze hand in hand naar de leerlingenkamer. Harry en Ron waren bezig met hun huiswerk van Waarzeggerij, ‘Wat heb ik vannacht gedroomt, mompelde Harry, umh, ik zet er wel neer dat ik werd opgegeten door een draak.’
‘Ja en wat heb ik gedroomd, dat we de zwerkbalcup hebben gewonnen,’ zei Ron op zijn beurt. ‘Ik droomde vannacht eigenlijks over jou maar dat hoeft Zwamdrift niet te weten’ volgde hij er fluisterend aan toe. Aily glimlachte, zij had namelijk ook over hem gedroomd. Hermelien verstoorde haar dagdroom, ‘Zijn jullie nu weer je huiswerk van Zwamdrift aan het vervalsen? Echt hier krijgen jullie later echt zo veel spijt van.’
‘Och Hermelien, wie liep ook alweer weg bij Waarzeggerij, vroeg Harry plagend. Hermelien liet het er maar bij zitten.
Toen Harry en Ron eindelijk klaar waren met dromen verzinnen gingen ze bij de open haart zitten. Aily zat heerlijk tegen Ron zijn benen aan terwijl hij liefkozend door haar haar aaide. ‘O Fred, moet je die twee tortelduifjes daar zien zitten.’ riep George de leerlingenkamer door. ‘Inderdaad. Het glazuur van mijn tanden sprokkeld langzaam weg, zo zoet dit,’ antwoorde Fred.
‘Stik jullie, jullie zijn gewoon jaloers.’ Zei Ginny op haar beurt, ‘laat ze lekker.’

Bij het ontbijt moest Harry kreunen ‘straks hebben we Omber weer. Vorige week hebben we alleen maar naar die pad moeten luisteren.’
Ook deze keer was het niet anders. Proffesor Omber zat te neuzelen over iets van het minsterie. Ron en Aily hadden het veel te druk met elkaar, zelf zo erg dat Omber uit haar trance raakte. ‘Wemel en Maurits, wat is er zoveel leuker dan mijn verhaal.’
‘Sorry Proffesor, we waren een beetje afgeleid.’ Zei Ron.
‘Als dat zo is dan mogen jullie vanavond mijn verhaal nog een keer horen, acht uur in mijn kantoor.’
‘Maar proffesor..’
‘Niks te maren, ga jullie maar melden bij Proffesor Anderling.’
Samen stonden ze op en gingen naar het kantoortje van Anderling.
‘Wat doen jullie hier nou, hadden jullie geen les van Proffesor Omber, zei Anderling toen ze binnen kwamen.
‘Ja dat hadden we ook, totdat ze ons eruit,’ stuurde zei Ron.
‘Wat hebben jullie gedaan dan?’
‘We waren niet zo aan het opletten Proffesor Anderling, zei Aily zacht.
‘En wat is jullie straf?’
‘We moeten vanavond strafwerk maken bij Proffesor Omber.’
‘Daar ben ik het wel mee eens, dan mogen jullie nu van je vrijheid genieten, het is mooi weer ga maar naar buiten.’
Aily keek Anderling nog even aan en dacht dat ze een glinstering in haar ogen zag, alsof ze wou zeggen dat ze blij voor haar was.
Samen liepen ze naar buiten, gingen aan de rand van het meer zitten en waren plotseling heel blij dat ze eruit waren gestuurd. Samen lagen ze nog een hele tijd aan het meer wat te praten en te zoenen.
Om zes uur gingen ze maar naar binnen voor het avond eten. ‘Wat een dom mens is dat ook, iedereen lette niet op en nu mogen jullie terug komen.’ Zei Harry, ‘En Malfidus maar lachen, de kwal.’
Om vijf voor acht gingen ze dan toch maar richting de kamer van Omber.

Reacties: