FanFic.nl

Verhuisd (TC)

23. In de auto

Bill pov
We zitten in de auto richting Hamburg. Ik heb nog op onverwachte momenten een paar keer gevraagd wie het nou was, maar ze hadden het helaas elke keer door. Ik weet dat ik mijn broers privacy en geheimen zou moeten respecteren, maar ik kan er gewoon niet tegen als ik iets niet weet. Nou ja, eigenlijk half weet. Je kent dat gevoel vast wel, dat iemand je vertelt dat er iets is, maar niet precies wat er is. Dat is zeer frustrerend. Misschien kan ik Gustav of Georg gebruiken om erachter te komen. Het klinkt misschien achterbaks, maar ik wil het gewoon te weten komen. Koste wat het kost.
‘Hé, Bill. Ben jij al uit die eerste opgave?’ vraagt Tom. Oh ja, we hebben nu dus onze eerste opgaven van de cursus Nederlands gekregen. Met behulp van een woordenboek moeten we zinnetjes vertalen en dan de woorden leren.
‘Uhm… Ik geloof dat het iets van “ik bin”� of “ik heet”� moet zijn. Er staan alleen geen werkwoordsvervoegingen in het woordenboek maar volgens Anouk lijkt Nederlands wel veel op Duits. Misschien kunnen we haar beter even bellen om het te vragen. De andere mensen van de cursus krijgen nu natuurlijk uitgelegd hoe dat met werkwoorden gaat.’

Een uurtje later
‘Ik weet niet of we het goed hebben geschreven, maar nu weten we in ieder geval wel hoe we het uitspreken.’
Tom kijkt op mijn blaadje.
‘Volgens mij moet dat met maar één n.’
‘Ja, nou en. Zo weet ik hoe ik het uit moet spreken.’ Kaats ik terug alsof ik het expres zo heb gedaan.
‘Ik zeg het maar.’
We zijn nu klaar met onze opdrachten en we bergen onze spullen weer op. Als Tom zijn papier in de tas doet, zie ik dat het plastic tasje dat Anouk meebracht vanmiddag erin zit.
‘Wat was die test eigenlijk, Tomi?’ vraag ik hem.
‘Gewoon een playboy en een playgirl, en dan kijken welke je meer interesseert zeg maar.’ Zegt hij met een rood hoofd. Sinds wanneer wordt hij ongemakkelijk bij zo’n onderwerp?
‘Ik geloof het niet. Er was meer. Je zei dat je leuk leesvoer had, die tijdschriften zijn niet om te lezen. Zeker niet als jij ze gebruikt.’
‘Zei ik leesvoer?,’zegt hij met een kop als een boei,’ik bedoelde leuke plaatjes.’
‘Kom op, broertje, wat wil je me niet vertellen?’ zeg ik met een ondeugende glimlach.
‘Noem me geen broertje! Ik ben 10 minuten ouder dan jij.’
‘Verander nou niet van onderwerp, Tom.’
‘Niks, er valt niets te vertellen.’ Zegt hij, en hij kijkt weg.
‘Tom, kijk me eens aan,’ Zeg ik nu serieus,’je weet dat je me alles kan vertellen, hè? Ik zal je nergens om veroordelen.’
‘Ja, dat weet ik. Maar er is echt niks.’ Hij kijkt me nu recht in de ogen aan maar zijn tong speelt met zijn lippiercing. Dat is één van de kenmerken van als hij liegt, zenuwachtig is, of flirt. Dat laatste zal wel niet waar zijn, want één: ik ben zijn broertje, en twee: hij kijkt heel ongemakkelijk.
Ik ben bezorgd. Tom heeft in de afgelopen 3 dagen meer gevoel getoond dan ooit in zijn leven. Er is niks mis met gevoelens, begrijp me niet verkeerd, maar Tom huilt nooit. De laatste keer dat ik me kan herinneren dat hij had gehuild was bij de Lion King. Maar kom op, toen waren we 6.
‘Maar Tomi, ik weet ook niet zeker of ik nou op jongens of op meisjes val, mag ik die test ook doen?’ probeer ik hem over te halen het me te laten zien.
‘Ik geef je het vanavond wel. In de auto lijkt het me niet zo’n goed plan. Komen er vlekken op de bank en daar is de chauffeur vast niet blij mee.’ Zegt hij lachend.

‘Billa, wakker worden. We zijn er.’
Blijkbaar was ik in slaap gevallen. Ik doe mijn ogen open en kijk omhoog, recht in het gezicht van Tom. Ik was dus in zijn schoot in slaap gevallen. Met een rood hoofd kom ik overeind.
‘Waarom heb je me niet wakker gemaakt? Ik lag dwars over je heen.’ Vraag ik slaperig.
‘Je sliep zo lief.’ Zegt Tom met een rood hoofd.
‘Tomi?’
‘Ja.’
‘Waarom bloos je?’
‘Ik bloos niet.’ Zegt hij, waarna hij zo mogelijk nog roder wordt.
‘Welles.’
‘Nietes.’
‘Welles.’
‘Nietes. Hé, Gustav! Wat doe jij hier nu al?’ verandert Tom van onderwerp. Flauw, ik was dit welles-nietes gevecht aan het winnen.
‘Ook hallo. Je doet net alsof Magdenburg op loopafstand is van Hamburg. Het is voor ons ook veel handiger om eerder te komen. Georg is al binnen.’
‘Kun je me even helpen met de tassen?’vraag ik Gustav.
‘Natuurlijk, welke is te zwaar voor jouw kippenarmpjes?’
‘Ik heb geen kippenarmpjes!’
‘Bill?’ Gustav kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Oké, het is die.’ En ik wijs de zwaarste tas aan.
‘Jezus, Bill! Je verblijft hier maar één nacht, hoor. Niet een hele maand! Wat heb je allemaal meegenomen, je complete garderobe?’
‘Ik zou het morgen toch misschien nodig kunnen hebben?’
Terwijl Tom en Gustav mijn tassen naar binnen sjouwen, neem ik Toms tas mee, die verrassend genoeg lichter is dan ook maar één van mijn tassen. Hoe doet hij dat toch? Ik kijk snel in de tas om te controleren of hij niet stiekem gewoon een helemaal lege tas heeft meegenomen. Ik zie ondergoed, een toilettasje, sokken, pyjamabroek… Ineens valt mijn blik op het plastic tasje.
Zou ik?
Nee.
Of toch?
Waarom ook niet? Hij zei dat hij het me vanavond zou geven. Het is avond, en hij zal het vast niet erg vinden als ik het nu zelf alvast pak. Dat bespaart hem weer wat arbeid.
We slapen in de studio, dus ik weet de weg al. Ik ga naar boven en leg het tasje onder het bed waarin ik straks zal slapen. Snel ga ik naar beneden, en zie dat Tom en Gustav eindelijk klaar zijn met mijn tassen.
‘Dank jullie voor het dragen.’ Zeg ik tegen de jongens.
‘Je had zelf ook wel kunnen helpen.’ Zegt Gustav.
‘Ja of je had minder tassen kunnen meenemen.’ Vult Tom aan.
Beschaamd kijk ik naar de grond. Ik weet nooit wat ik de volgende dag aan zal willen, dus ik neem veel kleren mee.
‘Wow, wie gaat er verhuizen?’ Georg is binnengekomen.
‘Hij daar.’ Zeggen Gustav en Tom, en ze wijzen me aan.
‘’En je hebt het voor elkaar gekregen dat zij je tassen dragen? Goed gedaan!’ zegt Georg lachend en half bewonderend. Van ons vieren ben ik altijd de enige die zoveel van ze gedaan krijgt. Maar op de een of andere manier voel ik me hier niet trots over.
‘Laten we gaan slapen, we moeten morgen vroeg op.’ Zeg ik dan maar om van onderwerp te wisselen. Bovendien heb ik nog steeds niet in het tasje gekeken wat er in zit. Het wordt eens tijd dat ik erachter kom wat er met Tom is.

Reacties: