FanFic.nl

Live Like We're Dying

Benjamin Franklin!

Joe pov
Ze liepen samen naar binnen toe. Nick verscheen in de gang. 'Hey, blijf je slapen?' Vroeg Nick lachend. Yara knikte blij. 'Kom maar mee, dan laat ik je kamer zien.' Zei Joe. Yara knikte en volgde Joe de trap op. 'Hier is je kamer.' Zei Joe die een deur opendeed. De kamer was helemaal rood en er stond een groot twee-persoonsbed. Yara gaapte en plofte op het bed neer. 'Dankejewel.' Zei yara. Joe wierp nog een laatste blik op haar en draaide zich om. 'Lekker slapen.' Zei Yara. 'Jij ook.' Zei Joe die zich nog even omdraaide en naar haar glimlachte. Daarna sloot hij de deur achter zich en ging naar zijn kamer. Hij kleedde zich om en liet zich op zijn bed vallen. Hij sprong weer omhoog, er prikte iets in zijn rug! Hij keek snel wat het was. 'Huh? Een usb-stick?' Zei Joe. Hij pakte zijn laptop en ging op bed liggen. Hij klikte de usb-stick erin en opende het bestand. 'Lentesneeuw door Yara Parker.' Zei hij zachtjes. Natuurlijk! Dit was waarschijnlijk haar bewijs dat ze goed kon schrijven. Nieuwsgierig opende hij het bestand en begon te lezen. Het duurde super lang, ondertussen viel hij in slaap.

Joe opende zijn ogen, hij lag met zijn hoofd op het toetsenbord van zijn laptop. Nog steeds had hij het niet uitgelezen. Hij kleedde zich om en liep naar de trap, onderweg zag hij dat de kamer van Yara leeg was. hij liep de trap af richting de keuken, waar Nick al zat te ontbijten. 'Hey, waar is Yara?' Zei Joe terwijl hij gaapte. 'Hoezo? Die ligt toch op bed?' Zei Nick. 'Nee, haar kamer is leeg. Misschien is ze wel in de badkamer.' Zei Joe. 'Nee, want daar kom ik net vandaan.' Zei Nick. Joe keek op, was ze weg? Hij stormde de trap op en keek op haar bed. Er lag een briefje: 'Dankjewel dat ik hier mocht slapen, ik ben naar het centrum.' Stond er. Joe liep weer de trap af en ging de deur uit. Hij deed zijn zonnebril op en liep naar het centrum. Midden in de winkelstraat zag hij haar staan. Ze stond op een gitaar te spelen voor de gitaarwinkel. Zo nu en dan gooiden mensen wat geld voor haar neer. joe liep langzaam die kant op. Het klonk niet slecht maar ook zeker niet zuiver.

Yara pov
Yara knikte blij naar een oude man die haar een paar dollar gaf. Ze speelde vrolijk op de gitaar. Ze keek naar het hoopje geld in haar hoedje die ze gisteren had gekocht. Opeens zag ze een banbiljet in haar hoedje vallen, met Benjamin Franklin erop! Ze keek snel wie haar zoveel geld gaf. Het was Joe, ze begon direct te glimlachen. 'Mooi hoor.' Zei Joe met een glimlach. 'Vind je?' Zei Yara lachend. Joe knikte. 'Waarom doe je dit eigenlijk?' Zei Joe lachend. 'Geld verdienen, dit is mijn baantje.' zei Yara. 'Echt? Verdient dit wel genoeg?' Zei Joe verbaasd. 'Ja, ik heb net van een hele aardige jongen 100 dollar gekregen.' Zei Yara met een glimlach. 'Ja, dat is waar. Ik wist niet dat je gitaar kon spelen.' Zei Joe lachend. 'Ja, ook een van de dingen op mijn lijst, een cursus gitaar spelen.' Zei Yara trots. 'Oké, hoe lang sta je hier eigenlijk al?' Zei Joe. 'Al een uurtje of zo, ik blijf meestal staan tot mijn hoedje vol is.' Zei Yara. 'Nou, dan moet ik je maar helpen.' Zei Joe met ene glimlach op zijn gezicht. 'Ja, maar als je zingt horen ze toch wie je bent en stormt iedereen op je af?' Zei Yara. 'Ja, maar we gaan hier ook niet optreden.' Zei Joe. Joe nam Yara mee een andere weg in. 'Wacht! Deze gitaar is niet van mij!' Zei Yara die hem terug bracht naar de gitaarwinkel. yara kwam teruggesprint en liep verder met Joe. Toen kwam het in beeld, het park. Het parkje lag naast een tehuis en er liepen allemaal oude mensen rond het meer. 'Hier?' Zei Yara. 'Ja, hier.' Zei Joe. 'Maar we hebben toch helemaal geen instrumenten?' Zei Yara.

'Toet! Toet!' yara draaide zich om, achter hun stond een limousiene. Nick stapte uit met twee gitaren. 'Joe, heb jij dat gedaan?' Zei Yara glimlachend. 'Ja, ik heb Nick gebeld toen jij die gitaar terug bracht.' Zei Joe. Nick liep naar hun toe en de limousiene reed weer weg. 'Hey, jongens. Dus... We gana wat geld verdienen voor Yara?' Zei Nick. Joe knikte. 'Ja, laten we aan de slag gaan. De zon begon te schijnen, het gaf een prachtig beeld over het meer. Nick en yara speelden op de gitaar en Joe zong. De wandelende mensen vonden het erg leuk en bleven staan om te luisteren. Ze hadden zelfs een paar verzoekjes gespeeld. Een uurtje later overstroomde het hoedje zowat.

Joe pov
Ze zaten inmiddels weer in de limousiene. 'Oké, meer dan 300 dollar is dit!' Zei Nick enthousiast. 'Yes! Bedankt jongens.' Zei Yara. 'Geen dank, maar ik moet nu gaan. Ik ga naar Kevin en Danielle.' Zei Nick lachend. Joe en Yara stapten uit en zwaaiden Nick gedag. Joe en Yara liepen samen langs het meer. 'Dus, ik heb een deel van je boek gelezen.' Zei Joe. 'Echt? Wat vond je ervan?' Zei Yara nieuwsgierig. 'Prachtig, maar waar heb je zo leren schrijven?' Zei Joe. 'Nergens, ik heb het gewoon zelf gedaan.' Zei Yara. 'Oké, ik ben benieuwd hoe het afloopt.' Zei Joe. Yara begon te glimlachen. 'Dat zul je nooit verwachten.' Zei Yara. 'Oh nee? Nou volgens mij word de slechterik Jack veroordeeld tot gevangenisstraf en word de moord op de zus van Jessica beschuldigd door de moordenaar Jack, waarom hij de gevangenis in gaat.' Zei Joe trots. 'Je zult zien.' zei Yara. Ze liepen nog een stukje zwijgend verder. 'Oké, heb je nog een leuke opdracht op je lijst?' Zei Joe enthousiast.

Reacties: