FanFic.nl

Oostblok Land

3

Ik ging de gang op opzoek naar een badkamer. Want voor zo weinig geld kreeg je er natuurlijk geen badkamer bij. Nee, je moest het maar doen met een openbare badkamer. Op de gang zag ik een raar persoon. Hij keek dof uit zijn ogen, en die waren ook nog eens helemaal rood en opgezwollen. Hij had dezelfde zwarte kleren aan als de mensen die bij de oude Yamaha motoren stonden. Snel ging ik een wc in en draaide de deur op slot.
Nog geen tien seconden later kwam hij dezelfde badkamer in, gevolgd door twee van zijn maten. Ze begon een gesprek in een taal waar ik geen snars van verstond. Maar het klonk allemaal te monotoon. Ik bleef met ingehouden adem op het toilet zitten, hopend dat ze niet hadden gemerkt dat ik er was. Na een tijd wat wel een uur leek te duren, hoorde ik ze de deur achter hen dicht trekken. Ik wachtte nog een minuutje, en liep zo snel mogelijk, maar onopvallend, naar onze kamer terug.
‘Bob, Tim!’
‘Wat is er Max, we proberen hier te gaan slapen. Volgens mij slaapt Bob zelfs al.’
Bob mompelde dat hij nog niet sliep, en dat dat ook zo zou blijven als wij onze koppen niet dichthielden. Dus gingen Tim en ik op gedempte toon verder.
‘Wat was er nou man?’
‘Ja kijk, die mannen van de oude Yamaha motoren zijn raar. Ze komen niet uit dit land, en ik weet ook niet van waar wel. Maar het vreemdste is hun gezicht. Het straalt totaal geen emotie uit en hun ogen zijn rood en opgezwollen.’
‘Dus?’
‘Dus? Dus?! Nou, dat hoort niet echt. Volgens mij klopt er iets hier niet helemaal.’
‘Ach man, je bent gewoon wat bang gemaakt door die rare Bob. Ga slapen, we staan morgen om zeven uur op, heb ik afgesproken met Isa.
Ik stemde daar mee in, ook al was ik niet helemaal gerust gesteld.


’s Ochtends heel vroeg, om zes uur of zo, hoorde we ineens een oorverdovende knal uit de kamer aan de overkant. Bob, Tim en ik waren in en klap wakker. ‘Bob begon direct de leiding te nemen: ‘Tim, pak als en gek de spullen in en waarschuw door de tussendeur de meisjes. Max jij komt met mij mee, we gaan kijken wat er aan de hand is. Ik vertrouw het helemaal niet meer hier.
‘Wow, rustig man! Waarschijnlijk wat idioten die nog wat vuurwerk hebben.’ zei Tim die alweer half sliep.
En precies op dat moment hoorde we nog twee knallen.
‘Jongens, ik ken die geluiden. Demp alle lichten. Max, ga nu naar Noa en Isa toe en vertel ze dat ze hun spullen moeten pakken, maar stil moeten blijven. Tim, jij pakt onze spullen, ik houd de deur in de gaten.’
‘Oké Bob. Doen we’
‘Max, zeg ze ook dat ze hun deur moeten barricaderen. Je weet maar nooit. Ik wed trouwens dat het die rare Yamaha bestuurders zijn.’
Zo hadden we een kwartier later allemaal al onze spullen bij elkaar en zaten we in onze kamer. Noa en Isa nog half in slaap (die waren door de knallen heen geslapen), en Bob gefixeerd op de deur. We hadden al een tijdje niks meer gehoord. Voorzichtig deed Bob de deur open en keek de gang in. Er was niets. Hij wenkte ons dat we moesten komen. We renden, maar wel zo zachtjes mogelijk, de gang door en vervolgens naar beneden. Er zat niemand achter de balie, maar gelukkig was de voordeur van binnen open te doen. Eenmaal buiten sprintte we naar het busje toe, gooiden alles bij de bank en gingen zitten. Bob sprong achter het stuur en reed zachtjes, maar wel zo snel als zachtjes toestond, weg.

Toen we weer op de snelweg waren slaakte we allemaal een diepe zucht. ‘Nou, dat was even schrikken hé?’ zei Tim vanaf de achterbank.
‘Zeker!’ zei Isa ‘Wat was er nou aan de hand?’
‘Dat weten we niet.’ zei Bob, ‘Maar we konden beter het zekere voor het onzekere nemen.’
En dat stelde de anderen gerust, ze gingen wat proberen te slapen omdat we dus maar zo’n vijf uur hadden geslapen.
‘Bob?’ vroeg ik.
‘Ja Max?’
‘Je weet wel wat er was hé?’
Bob keek achterom of de anderen sliepen, en dat was zo.
‘Max, dat waren schoten. Schoten van een geweer. Toen ik bij de deur stond hoorde ik iemand, of meerderen, dat kon ik niet goed horen, iets verslepen. Volgens mij hebben ze daar iemand neer geschoten.’

Reacties: