FanFic.nl

Your next victim knows your game.

2. Het spiegelconcert.

Het ene moment haat je hem, en het andere moment.. Nee, ik ga niet zeggen dat ik hem leuk vind, of erger nog, dat ik verliefd op hem ben. Dat wil ik trouwens ook niet. Want, met Tom zou het hooguit een paar dagen duren, en dan zijn we elkaar beu. En dan zie ik hem al meteen met een ander gaan. En daar kan ik ècht niet tegen. Zo is Bill wel niet denk ik, maar.. uiterlijk is een andere zaak bij hem. Plus, Bill is een ongelofelijk watje. Hij zou al huilen als er een dooie vlieg op de vensterbank lag. Tom kan volgens mij wel tegen een stootje. Hij, laten we zeggen, durft meer. Mijn broersel kwam voor me staan en keek me aan als een klein kind dat een koekje wou. ‘En, wat vond je ervan ?’. ‘Goed !’ zei ik zo overtuigend mogelijk. Meer kon ik er niet over zeggen, want meer had ik er niet naar geluisterd. Ik had -kuch- de hele tijd naar Tom zitten staren, merkte ik op. Wat hij volgens mij ook wel had opgemerkt, want zijn gezicht voorspelde niet veel goeds, voor mij dan.‘Goed ?’ vroeg zei hij met een teleurgesteld gezicht. ‘Meer niet dan ?’ ‘Neehee, gewoon.. goed.’ Ik stond op en liep terug de trap op. Ik mí²est even weg. Ik voelde me vreemd, en keek de hele tijd naar Tom. Niet dat ik er zelf wat van snapte, ofzo. ‘Het is ook niet zí² overweldigend goed hé, Georg.’ Hoorde ik de stem van Gustav zeggen. ‘Argh, hou je kop. Laat me even.’ Mompelde Georg geïrriteerd.

Vreemd, heb ik nog niets verteld over Gustav ? Shame on me.
Gustav is hét bandlid van de groep. Met hem kan ik echt alles delen. Dat ik me rot voel, of gewoonweg dat ik zin heb in pizza. Bij hem heb ik echt altijd het gevoel dat hij elk woord verstaat wat ik hem vertel. Zelfs meer dan bij Georg soms. Hij ziet er stil en verlegen uit zeggen mensen vaak. Maar, geloof me, wacht tot je hem écht kent. Een clown is het. Maar wel een goede, hij krijgt me altijd aan het lachen. Zelfs op de rotste dagen. Hij heeft mijn humor. Droogheid. En soms ook gewoon stunteligheid. Conclusie : Gustav + Sann = dé meligheid van de eeuw.

Boven gekomen sleurde ik de laptop mee naar me kamer en zette wat muziek op. Ik gooide mezelf op m’n bed en zong hard mee met de muziek terwijl ik mijn schoenen uittrok. Neuriënd stond ik terug op en ging voor de spiegel staan. Ik ging even met de kam door m’n haar en zette m’n T-shirt een beetje fatsoenlijk. Ik maakte een paar dansbewegingen en ging nog eens met m’n vingers door m’n haar. ‘You..lalala..me.’ zong
ik. Nou, als het zingen kom noemen. Niet dat í¬k de tekst kende ofzo.. ‘AAAH’ gilde ik luid.
Verstoord uit mijn spiegelconcert. ‘Rustig maar, of vind je me zí² eng ?’ zei Tom die rustig mijn kamer betrad. ‘Wie heeft jou verteld dat je zomaar op MIJN kamer mag binnenvallen ?’ zei ik kwaad. ‘Ik kwam even kijken of je wel.. okee was ?’ zei hij twijfelend maar toch zí² zeker. Ik keek hem schuin aan. ‘Oohja, je danst geweldig’ zei hij met een grijns op zijn gezicht van hier tot aan de maan. ‘Tom, ga weg. Ik heb geen zin in grapjes.’ Meteen veranderde de blik op Tom’s gezicht naar een serieus geval, en stapte hij op me af. Toen hij nog amper 10 cm van me af stond boog hij z’n hoofd naar me toe. ‘Ik heb je wel zien doen..’ fluisterde hij in m’n oor. Even was ik licht geschrokken van zijn plotselinge zet en wist niet wat te zeggen of doen. Ik merkte op dat hij ontzettend lekker rook. ‘Wat.. deed ik dan ?’ zei ik. Ik probeerde mijn stem zo kwaad mogelijk te laten klinken. ‘Gewoon, zo..’ hij maakte zijn zin niet af en keek me recht in mijn ogen.
Ik voelde me ongemakkelijk, en sloeg mijn ogen neer. Wat moest ik doen. Ik dacht na over hoe ik hem haatte, zonder enige reden eigenlijk. Zonder hem écht te kennen. Ik schrok op uit mijn gedachte door Tom’s hand die rond mijn middel gleed. Hij kwam ní²g dichter tegen me aanstaan. Ik keek terug naar hem, waardoor onze gezichten bijna tegen elkaar plakten. In mijn hoofd spookten duizenden gedachten rond.
Dit is verkeerd.
Dit is verkeerd.
Stop ermee.
Ga weg.



Eigenlijk voelt dit wel goed..

Reacties: