FanFic.nl

Is he really as bad as I thought? [DM]

Chapter 5, serious conversations

Thuis aangekomen ren ik meteen naar boven, ik denk niet dat ik mijn ouders nog normaal aan kan kijken nadat ze mij en Draco hebben betrapt. Ik plof op mijn bed neer en ga een boek lezen, als ik geklop hoor.
‘Binnen,’ zeg ik.
Deze keer is het wél mijn moeder.
‘Hoi mam,’ mompel ik.
‘Hoi lieverd,’ zegt ze vrolijk.
‘Wat is er?’ vraag ik.
‘Ik wilde even met je praten,’ zegt ze. Ze doet de deur dicht en komt naast me zitten, ‘over Draco.’
‘Hoezo?’ vraag ik nonchalant.
‘We hebben het echt wel gezien hoor,’ zegt ze droog.
‘Oh,’ zeg ik en ik voel dat ik bloos, ‘oh, oké.’
‘Ik wil weten waarom je het me niet eerder hebt verteld.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou, ik vind dat ik het recht heb om het te weten als mijn dochter iets heeft met een jongen.’
‘We hebben niet officieel iets, mam,’ zeg ik en ik zucht, ‘en trouwens, gister was de eerste keer dat we hebben gezoend. Daarvoor wist ik niet eens dat hij me leuk vond. Ik dacht dat hij me haatte, net zoals ik hem ook haatte.’
‘Waarom haatte je hem opeens niet meer dan?’
‘Hij was deze vakantie opeens heel lief. En toen, begon ik hem langzaamaan steeds leuker te vinden. Ik wilde het niet, want hij is van Slytherin en ik ben van Gryffindor. Maar het gebeurde gewoon,’ vertel ik zacht.
‘Ik begrijp het,’ zegt ze zacht en vervolgt dan iets harder, ‘maar Pauline, dat maakt toch niks uit? Het gaat toch om jullie liefde?’
‘Ik denk niet dat ze daar op school zo over denken,’ mompel ik.
‘Heb je nooit van het gezegde “love conquers all”� gehoord?’ vraagt ze, alsof ze me niet gehoord heeft.
‘Nee,’ mompel ik.
‘Denk daar maar eens over na,’ zegt ze, ‘welterusten lieverd.’
Ik krijg een kus op mijn voorhoofd en ze loopt weg.
Bij Merlins baard! Wat een verwarrende situatie!
Weer wordt er op mijn deur geklopt.
Dat zal mijn vader wel zijn...
‘Binnen,’ zeg ik geïrriteerd.
Tot mijn verbazing komt Draco binnen.
‘Hé,’ zegt hij en hij grijnst.
‘Hoi,’ mompel ik verward.
‘Mag ik naast je komen zitten?’ vraagt hij.
‘Sinds wanneer vraagt Draco Malfoy dat soort dingen?’ vraag ik grijnzend.
‘Sinds Draco Malfoy hopeloos verliefd is geworden op een meisje dat hem haat,’ zegt hij.
‘Waar heb je het over?’ vraag ik verbaasd.
‘Je hoeft het niet te verbergen, Pauline. Ik weet dat je me altijd al gehaat hebt,’ zegt hij verdrietig.
Ik kijk hem vragend aan.
‘Heb jij mij nooit gehaat dan?’ vraag ik verbaasd.
‘Jawel. Maar dat veranderde afgelopen zomervakantie. Doordat we zo vaak met elkaar opgescheept zaten leerde ik je steeds beter kennen. Ik begon je steeds leuker te vinden. En jij ging mij alleen maar meer haten.’ Hij kijkt heel triest, ik krijg medelijden met hem.
‘Maar Draco! Denk dan aan hoe je altijd tegen mij hebt gedaan, vind je ’t gek dat ik zo tegen je deed?’ vraag ik verbaasd.
‘Nee,’ mompelt hij, ‘nee, ik vind het niet gek. Maar het deed me wel pijn, Pauline. Ik was hopeloos verliefd, op de verkeerde. Tenminste, dat dacht ik. Tot vanavond. Toen besefte ik dat het niet verkeerd was. Liefde is nooit verkeerd.’
Ik denk even na voor ik antwoord geef.
Hij heeft gelijk. Wat maakt het Harry, Ron en Hermione uit dat ik van Draco hou. Zij hoeven toch niet van hem te houden? Als het échte vrienden zijn, accepteren ze het.
‘Je hebt gelijk,’ zeg ik dan zacht, terwijl ik naar mijn knieën kijk.
‘Ik heb altijd gelijk,’ zegt hij. Ik kijk hem aan en zie dat hij grijnst.
‘Dat zal wel,’ mompel ik. Hij grijnst weer.
‘Maar, lieve Pauline,’ vervolgt hij dan serieus, ‘ik moet het nu weten.’
‘Wat?’ vraag ik hem.
‘Wat voel je voor mij?’
‘Nou, Draco, zoals je weet heb ik je altijd gehaat. En dat werd alsmaar erger. Tot het begin van deze herfstvakantie. Ik leerde de échte Draco kennen. Een lieve, gevoelige jongen. En ik begon je leuk te vinden,’ vertel ik blozend. Hij grijnst. ‘En toen, toen kuste je me opeens. Ik wist niet wat ik moest denken, ik ken je reputatie. Maar ik gaf toe. Ik kon het niet meer ontkennen. Ik ben verliefd op je geworden.’ Ik voel dat ik bloos.
Hij kijkt me grijnzend aan en buigt naar me toe. Ik duw hem een stukje weg.
‘Wil je nu geen kus meer?’ vraagt hij met een pruillipje.
‘Ik twijfel Draco,’ zeg ik zacht.
‘Hoe bedoel je?’ vraagt hij nu serieus.
‘Nou, ik denk dat Harry, Ron en Hermione nogal gek worden als ze het horen,’ mompel ik.
‘So what?’ zegt hij.
‘I’m still a rockstar...’ mompel ik.
‘Even serieus Pauline,’ zegt hij.
‘Sorry,’ mompel ik, ‘maar, het wordt niks. Een Gryffindor met een Slytherin? En dan niet zomaar een Slytherin, maar dé Slytherin.’
‘Dé Slytherin?’ vraagt hij grijnzend.
‘Nou ja,’ mompel ik blozend, ‘je bijnaam, je weet wel, The Slytherin Prince.’
‘Ik zie nog niet wat het probleem is,’ zegt hij, nu weer serieus.
‘Gryffindor en Slytherin, klinkt dat niet hetzelfde als; gezworen vijanden?’ vraag ik droog.
‘Oh, zo...’ mompelt hij, ‘tja, dan breken wij dus een traditie.’ Hij grijnst.
‘Welke traditie?’ vraag ik hem.
‘Dat Slytherins en Gryffindors elkaar moeten haten, of course,’ zegt hij grijnzend.
‘Dus, je hebt daar geen problemen mee?’ vraag ik verbaasd.
‘Nee, ik heb alles voor je over,’ zegt hij. Hij slaat zijn arm om me heen en geeft me een kus op mijn haar. Ik bloos.
‘Waar heb ik dit aan verdiend?’ mompel ik blozend.
‘Vind je ’t dan niet leuk?’ vraagt hij geschrokken.
‘Jawel,’ mompel ik blozend, ‘maar, ik bedoel, waar heb ik zo’n schatje aan verdiend?’
‘Oh, zo...’ zegt hij, ‘tja, ik weet het ook niet.’ Hij grijnst weer.
‘Kapsones en alles,’ zeg ik lachend.
‘Heb je kritiek dan?’ vraagt hij grijnzend.
‘Dat hoor je toch,’ zeg ik lachend.
‘Dit kan ik niet onbestraft laten,’ zegt hij. Hij duwt me op het bed, gaat bovenop me zitten en kietelt mee.
‘Nee, Draco!’ gier ik, ‘daar kan ik niet tegen!’
‘Smeek om genade!’ zegt hij lachend.
‘Nooit!’ roep ik lachend, ‘een echte Gryffindor geeft zich nooit over!’
‘Zo kan ik nog wel even doorgaan hoor,’ zegt hij lachend en hij blijft maar kietelen.
‘Stop! Stop!’ lach ik.
‘Nee,’ zegt hij lachend.
‘Oké, oké, GENADE!’ lach ik. Hij stopt meteen met kietelen. En hij buigt voorover, hij zoent me vol op mijn mond. Ik sla mijn armen om zijn nek en zijn tong duwt zachtjes tegen mijn lippen, ik open mijn mond en onze tongen spelen met elkaar.
Ik heb geen idee hoeveel tijd er voorbij is gegaan als hij langzaam van me af komt en me liefdevol aankijkt.
‘Heb je nu nog twijfels?’
‘Nee, die zijn opeens allemaal weg,’ zeg ik grijnzend en ik sta ook op.
‘Wat heb ik toch een invloed op mensen,’ zegt hij lachend, ‘maar ik ga nu naar bed, welterusten.’
‘Welterusten,’ zeg ik zacht. Ik krijg nog een laatste kus en dan loopt hij weg.
Als iemand me gisteren had verteld dat dit allemaal zou gebeuren, had ik dat nooit geloofd. Het is ook wel heel onwaarschijnlijk. Draco Malfoy en Pauline Smith. Pauline Malfoy. Hmm, dat klinkt best leuk...

Reacties: