FanFic.nl

Our Magical forbidden Love [afgelopen <3]

H6

Ik kan me niet meer precies herrineren hoe ik thuis ben gekomen die nacht. Het enige wat me nog vaag bijstaat is dat Nate me een kus gaf voor ik mijn huis binnenging. Niet dat ik nou dronken was die avond, Nee, ik was een verliefde roes en alles ging langs me heen. Dat Crystal bezig was met haar nieuwe vriendje, dat Dave me met verdrietige ogen bleef aankijken. Dat alles deed me niks. Het ging mij om Nate. En misschien, heel misschien dacht hij er zelf ook zo over. Ik hoopte het van harte.

Toen ik die ochtend wakker werd van het gebons van mijn vader op de slaapkamerdeur schrok ik. Had ik alles gedroomd? Nee, ik wist zeker dat het echt gebeurd was en het bewijs daarvoor stond in mijn sms inbox

Lieve Saphire
Ik hoop dat je lekker geslapen hebt
Heb je zin om iets met mij af te spreken?
Ik mis je
Xx<3 Nate

Ik had het niet gedroomd, ik smste snel terug. we spraken af bij de bioscoop, over twee uur. Ik kleedde me snel aan en begon me op te maken. Ik kon niet kiezen welke kleren ik aan moest doen. En dat frustreerde me. Ik was nooit zenuwachtig als ik uit ging met een jongen. En nu was ik zenuwachtiger dan ooit. Ik geloof ook niet dat ik ooit zo verliefd ben geweest op iemand.

2 uur later sta ik zenuwachtig bij de bioscoop. Hij is er nog niet. Misschien komt hij niet. Misschien is hij van gedachten veranderd. Of.. Ik stop met daarover na te denken. Als hij komt dan komt hij, en zoniet dan niet. jezus wat ben ik toch zenuwachtig, dit is gewoon niet normaal meer. Dan zie ik hem aan komen lopen, en alle twijfels verdwijnen.

Nathan (POV)
Gelukkig ze staat er. En zo gauw als ze mij ziet, ontspand ze zichtbaar. En ik voel mezelf ook ontspannen. Dat verbaasd me. Ik ben altijd gespannen, bang dat mensen mijn geheim ontdekken, daarom moeten we ook zo vaak verhuizen. Ik kan me niet concentreren op mijn krachten binnenhouden met zoveel mensen om me heen. Nu hetzelfde met Saphire, ik merk dat wanneer ik me ontspan, dat mijn krachten naar buiten proberen te komen. Maar dat kan me niets meer schelen. Ik hou van haar. Ik wist het vanaf het moment dat ik haar zag. En gek genoeg vind zij mij ook leuk. We stonden nu tegenover elkaar.
'Hee Nate'
'Hoi, Saphire' Ik glimlach, dit is ongemakkelijk.
dan kruipt ze uit haar schulp.
'Oh, ik ben zo blij dat ik je weer zie!' En ze geeft me een dikke knuffel.
Ik glimlach en geef haar een kus. 'Ik ook'
dan lopen we de bioscoop in.

Saphire (POV)
Terwijl we in de bioscoop zitten, met elkaars handen vast, zie ik dat hij steeds meer ontspannen raakt. We hebben samen een bak popcorn en de film is goed. Een romantische komedie. Maar ik heb eigelijk geen idee waar hij eigelijk over gaat. Ik kijk alleen naar onze verstrengelde handen en zijn gezicht. Dan merk ik iets raars. Zijn hand grijpt nooit naar de popcorn, maar toch heeft hij om de zoveel tijd iets in zijn hand. als ik beter kijk, zie ik dat er steeds popcorn door de lucht zweeft. WAT, denk ik bij mezelf. Hoe kan dat.
Misschien gooit iemand popcorn, of is het mijn verbeelding. Als de film afgelopen is begint vraag ik ernaar. 'Zeg, uh Nate, hoe kan het dat er steeds popcorn door de lucht zweefde'. Ik bloos. Dit is eigelijk best wel een stomme vraag om te stellen. En misschien heb ik het me wel verbeeld. Hij geeft geen antwoord maar loopt de bioscoop snel uit en trekt me mee naar het park. 'Saph, ik moet met je praten.' Ik schrik. en dan begint hij met zijn verhaal.

Reacties: