We've found what we need.

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » 30 Seconds to mars » We've found what we need. » chapter 33:

We've found what we need.

Geschreven door:

SaarForYou

Onderdeel van:

We've found what we need.

Laatst bijgewerkt:

29 mei 2010 - 19:53

Aantal woorden:

515

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

256

chapter 33:

Sorry voor een lange lange break. Mijn cijfers zijn écht slecht, en ik moet dit jaar echt overgaan. SORRY SORRY!

Jared:
ik hield haar tegen, nu of nooit.
"Sarah, voordat je mij kende, nouja écht kende dus met me had gepraat enzo, wat dacht je toen over me?" Crap, slechte zin, waarom kon ik gewoon niet kort en krachtig zijn. zeggen wat ik voelde, en het dan laten rusten?
Sarah keek omhoog, het duurde lang voordat ze antwoorde, ik keek haar rustig aan, maar ik voelde mijn hart sneller kloppen.
"wat ik van jóu vond? ik vond dat je geweldig kon zingen... Je was grappig. Maar ik dacht altijd dat er iets achter zat, ik kon niet geloven dat iemand í¡ltijd zo vrolijk echt was bij interviews... En ik vond je knap, maar ik snapte niet dat mensen verliefd op je waren... Ik bedoel dat weetje pas écht als je 1 meter voor die gene staat... én dan nog, innerlijk zegt zoveel..."
Ik keek haar vragend aan, ze keek weer naar de blauwe lucht. eerder Smog.
Ze maakte geen aanstalte om verder te lopen. Ik kuchte zenuwachtig, ik hoorde een koude stem, 'vertel het haar.." Waarom konden mensen in films zo goed écht zeggen wat ze wouden? maar ik? "En, hoe denk je nu over me?"
Ze keek nu naar mij, haar heldere blauwen ogen keken indringend in die van mij. "wat ik nu van je vind? ik vind je geweldig, je maakt me vrolijk. Ik vind je grappig, ik kan goed met je praten. Maar ik weet, dat achter je masker iemand anders zit, dat je ook heel eenzaam bent. en je hebt moeite om goed te zeggen wat je voelt, Shannon begrijpt je goed. Shannon is de beste broer die je ooit kon wensen." Ik keek haar aan, ik wou haar een kus geven, maar als een loser legde ik mijn arm om haar schouders en liep ik verder.

Zoé:
Ik glimlachte lief naar hem. Hij zei precies de woorden die ik maanden had willen horen. Waar ik al zo lang naar snakte. En nu leek het alsof al mijn emoties als een waterstroom uit mij gleden door die ene paar woorden. Alsof het sleutels waren die geslote deuren open maakte en zo plaats konden maken voor nieuwe dingen. Ietwat verlegen sloeg ik mijn armen om zijn nek. Ik beet even op mijn lip en dacht diep na over de juiste woorden. Uiteindelijk besloot ik maar te zeggen wat ik echt wou zeggen. "Lieve Shannon het maakt mij niet uit of ik achtervolgt word, interviews, paparazzi of wat dan ook. Zolang ik maar van jou ben". Zo voorzichtig dat hij mij een kus gaf, gaf ik een kusje terug. Een kus, een enorme kriebel in mijn buik. Een nieuw begin, een verbintenis. "I love you". Na die drie woorden knuffelde ik hem stevig. Ik wist het vanaf nu zeker. Met hem wou ik mijn leven delen, samen oud worden. Met hem wil ik zijn tot onze dood ons scheid. En hopelijk duurde dat nog jaren. "Shannon.. Ik hou van je en niets anders.. Niets kan mij van jou weghouden. Niets zal mij hinderen. Totdat hij het zegt". Tot mijn irritatie begon ik te blozen.