FanFic.nl

Faylinn y Tylwyth Teg

Deel 3

‘Wauw, die trein is echt gaaf’ Alfrune staart met open mond naar de Zweinsteinexpress.
‘Ruun, straks vliegen er bijen in je mond’ Lach ik als ik haar zie kijken.
‘Je gaat me nu niet zeggen dat je ooit zo’n mooie trein hebt gezien, want dat geloof ik toch niet!’
‘Ja, hij is prachtig, je zou ermee moeten trouwen en dan krijgen jullie allemaal vliegendetreinkindjes’
‘Wie is er nu gemeen?!’ En ze steekt haar tong naar me uit.
‘Jij!’ En ik steek mijn tong ook uit.
Er lopen hopen mensen op het perron, niet te geloven. Overal hoor je dieren. Het lijkt wel of elke leerling een uil of een kat heeft. De leerlingen zelf zijn ook niet bepaald stil, logisch eigenlijk, want ze zien hun vrienden na twee maand terug.
‘Zenuwen?’ Vraagt pap.
‘Natuurlijk, wat had je anders verwacht’ Zeg ik lachend en nerveus tegelijk.
‘Je zal zien dat het niet zo erg is als het lijkt, je bent tenslotte toch al bijna 15 jaar naar school geweest. Ik weet zeker dat je het tof gaat vinden.’
‘Maar zij gaan allemaal met een toverstok lopen zwaaien en ze gaan mij zeker raar vinden of zo omdat ik geen toverstok heb en niet tover tijdens de les en…’
‘Wat wil je het liefst? Kunnen toveren met of zonder stok?’
‘Zonder natuurlijk, maar ik ben anders.’
‘Liefje,’ Mengt mam zich. ‘Heb er nu eens vertrouwen in, het komt zeker in orde.’
‘Ik hoop het’ Zucht ik.
Het is bijna elf uur en de trein vertrekt stipt om elf uur, dus het is best dat ik al een coupé ga zoeken.
‘Ik zal dan maar eens opstappen zeker’ Zeg ik een beetje droef.
‘O god, ik ga je zo hard missen en ik ken je nog maar twee weken.’ Zegt Alfrune terwijl ze me om de hals vliegt.
‘Ik ga je ook missen, maar we schrijven toch hé, Ruun?’
‘Natuurlijk’ Glimlacht ze.
‘Wel, meid, het ga je goed en van ons kan je ook wel wat brieven verwachten’ Zegt pap nu.
‘Ik ga jullie ook missen.’ En ik geef elk een knuffel.
Vrolijk huppelt Alfrune naast me richting de trein. Veel mensen kijken naar ons. Waarschijnlijk omdat we nieuw zijn en misschien ook wel omdat we wellicht de meest elegante wezens zijn hier.
‘Tot ziens dan maar’ Zeg ik en ik geef Ruun nog een laatste knuffel voordat ik de trein instap.
Snel zoek ik een raampje waardoor ik mijn familie kan uitzwaaien. We blijven zwaaien tot ze te klein geworden zijn om nog te kunnen zien.

Mijn koffer achter me aan slepend zoek ik een lege coupé. Tot nu toe ben ik er alleen maar tegengekomen waar al een hoop mensen in zaten.
Opeens wordt ik op de grond gesmeten.
‘Oh, sorry sorry sorry’ De jongen die op me gevallen is, springt recht. ‘Gaat het?’ Hij steekt zijn hand uit om me recht te trekken.
‘Ik denk het wel’
‘Ik ben Fred’
‘Faylinn, aangenaam. Trouwens bedankt, ik wou de vloer altijd al eens van zo dichtbij zien.’ Lach ik en Fred moet erom lachen.
‘Jij bent nieuw zeker? Ik heb je nog nooit gezien’ Natuurlijk ging die vraag komen, dus beter vroeg dan laat.
‘Ja, het is mijn eerste jaar op Zweinstein, maar ik geloof dat ik in het vijfde jaar terecht kom’
‘Gaaf, daar zit ik ook in. Kom je anders bij ons zitten?’
‘Oké, dat lijkt me fijn’ Glimlach ik.
Fred trekt me achter zich aan de coupé in en gaat dan snel zitten.
Aarzelend blijf ik in het deurgat staan. Er zitten nog drie jongens in de coupé en twee meisjes.
‘Fred?’ Een jongen met verward zwart haar kijkt Fred vragend aan.
‘Oh ja, jongens, dit is Faylinn. Faylinn, jongens.’ En hij gebaart van mij naar de rest.
‘Dag jongens’ Zeg ik nerveus en lachend tegelijk.
‘Heeeeeey’ Klinkt er op uit de kleine ruimte. Fred trekt me naast zich op de bank.
‘Jij bent nieuw, hé?’ Vraagt een meisje met bruin haar.
‘Ja, dit is mijn eerste jaar op Zweinstein, maar ik denk dat ik in het vijfde jaar terecht zal komen.’
‘Welkom’ Glimlacht ze.
‘Ik ben Hermelien’
‘En ik ben Ginny’ Zegt een roodharig meisje naast haar. ‘En dat zijn Ron, Harry en George’ Zegt ze terwijl ze ieder om de beurt aanwijst.

Reacties: