FanFic.nl

Unexpected Friendship

26. Meeting What's his name again

Monika's P.O.V.

Ik bleef Lili volgen met mijn ogen. Ze ging zitten samen met een groepje bij de tafel van Zwadderich. Toen keek Lili weer naar me. Ik zei 'sorry'. Ze zag me liplezen. Ik dacht dat ze 'waarom' zei. Ik wees met mijn hoofd naar de uitgang van de eetzaal. Ze keek ernaar. Ik seinde weer 'kom'. Ik zag dat ze nadacht. Ze knikte. "Eh, ik ga nu heel even naar de wc." Zei ik tegen Eline. "Wacht! Dan ga ik mee." Zei ze snel. "Nee, dat hoeft niet." Zei ik snel. "Waarom niet?" Vroeg ze. Oh nee. Ik wist geen smoes. "Ehm, ik wil heel even alleen zijn." Zei ik schamend. "Oh, oké dan zie ik je later." Zei ze verdrietig. Ik vond het niet leuk voor haar. Dus ik zei de waarheid. "Sorry, ik moet heel even met een hele goede vriendin praten. Ik wil alleen met haar praten, omdat we nu ruzie hebben." Zei ik beschaamd. "Oh, ik dacht dat je me niet aardig vond en dat je van me af wou." Zei ze verdrietig. "Nee, nee. Ik moet alleen heel even weg. Ik vind je juist heel aardig. Ik wou je niet kwetsen. Sorry." Zei ik zuchtend. Ze keek met een glimlach naar me. "Ik, ook altijd. Ga nu maar. Anders kom je te laat." Zei ze weer lachend en ze veegde een traan weg. Toen vrolijkte een andere Huffelpuffer haar op. En ik lachte naar hun.

Ik liep zo snel mogelijk de eetzaal uit. Toen kwam ik Lili tegen op de gang. Maar ze had haar vrienden niet kunnen dumpen. "En wat moet jij hier in de gang?" Zei een lange jongen. Toen zag ik dat het die jongen van het treinstation was. Ik wist eerlijk gezegd niet meer hoe hij heette. O ja hij heette Thomas blablabla. Wist ik veel wat zijn achternaam was. "Ehm, ik moest naar de wc." Zei ik lachend. Ik lachte omdat hij te serieus was. En hij dacht ook vast dat ik bang voor hem moest zijn. "Waarom lach jij?" Zei hij boos. "Oh, sorry. Ik moest aan iets denken." Ik hield op met lachen. "Weet je? Nu ben ik niet meer zo aardig. Je broer is hier toch niet meer in de buurt. Jullie zitten nu in andere afdelingen." Zei hij bazig. "Oh, moet ik nu bang worden?" Zei ik bespottend. Ik keek naar Lili, maar die was te bang om iets te zeggen. Dat snapte ik wel. Ik wou het haar niet moeilijk maken bij Zwadderich. Thomas pakte zijn toverstok, hij richtte zijn toverstokje naar me. Hij wou net iets zeggen. Maar toen kwam Hagrid net langs. Mateusz had Hagrid een keer beschreven voor mij. "Hé, ja jij daar." Hij wees naar Thomas. "Je weet dat je geen magie mag gebruiken in de gangen." Zei hij boos. Ik keek lachend naar Thomas. Hij keek woedend. "Kom! We gaan nu." Zei hij woedend. Lili keek een keer om en liet een propje papier vallen. Hagrid volgde mijn ogen. "Eh, meisje je hebt…" Zei hij maar ik onderbrak hem. "Nee, Hagrid. Dat propje is voor mij." Zei ik snel. "Oh, ik zie het al. Nou dan ga ik maar. Dag." Zei hij. Ik groette hem ook. Toen liep hij verder. Ik liep toen naar het propje toe. Toen ik hem net wilde oprapen. Schopte iemand hem net weg. Ik keek op. Het was George. Ik keek hem boos aan en liep vervolgens naar het propje toe. Hij achtervolgde me. Ik pakte het op en vouwde hem open. Ik keek eerst naar George. "Sorry, maar ik moet weg." Ik liep toen weg. Ik had geen zin om het uit te leggen. Hij had toch een hekel aan Lili. Ik draaide me een keer om. George stond verward naar me te kijken. "Sorry!" Riep ik nog een keer. Toen liep ik snel naar de leerlingenkamer. Het rook er zo lekker. Omdat het dicht bij de keuken was. Ik kwam aan bij de leerlingen kamer. "Zoeteolifantenmug." Zei ik lachend. Toen ik eenmaal binnen was. Ging ik op een stoel zitten. Ik vouwde het weer propje open. Ik keek eerst in de openhaard. Daarna keek ik naar het briefje en ik las het:

Lieve M.

Ik hoorde dat je weer in de ziekenzaal lag. Daar moet je eigenlijk mee ophouden. Dus ik hoop dat je om 5 uur bij de eetzaal bent. Ik loop de eetzaal uit naar buiten. Dan volg je mij vijf minuten later. Ik zie je om 5 uur.

Liefs 'Je weet wel'

P.S. Vergeef het me.

Ik schrok want iemand begon achter me te praten. "Wie is 'Je weet wel'." Ik draaide me om. Het was Carlo. "Je liet me schrikken. 'Je weet wel' is Lili." Zei ik eerlijk. "Oh, dus het komt gelukkig nu weer goed." Zei hij blij. Maar ik was boos op hem. "Weet je? De volgende keer lees je mijn brieven niet." Zei ik boos en liep vervolgens boos weg. Hij keek me ongelovig aan. "Sorry. Het zal niet gebeuren. Ik wou je niet storen. Maar toen zag ik 'Je weet wel' in de brief staan. Dus ik was nieuwsgierig. Ik kon het niet helpen." Zei hij schamend. "Nee, ik ben niet boos. Ik had het alleen eigenlijk niet van jou verwacht." Zuchtte ik. Daarna kwam er weer een glimlach. Omdat ik niet boos kon blijven op hem. We gingen zitten en kletsen over de dag.
Later keek ik naar de klok en zag dat het al half 5 was. Dus ik besloot om met Carlo naar de eetzaal te gaan. In de eetzaal aangekomen. Zag ik George zitten. Toen keek hij op. ik lachte naar hem, maar hij keek boos naar Carlo. Ik keek Carlo aan maar ik zag hem niks doen. Dus ik ging zitten naast Eline. Carlo ging naast me zitten. "En heb je al met Lili gepraat?" Vroeg ze. Ik keek naar George. Hij keek mij ook boos aan. "Nee, Eline. Nee, nog niet." Zei ik verward.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.